کتاب چرا نمی خواهم کامپیوتر بخرم

کتاب چرا نمی خواهم کامپیوتر بخرم نوشته وندل بری که با ترجمه مرجان حمیدی منتشر شده است، درباره ضررهای کامپیوتر برای محیط زیست است. این کتاب اولین بار در ۱۹۸۷ در هارپرز مگزین به چاپ رسید.

درباره کتاب چرا نمی خواهم کامپیوتر بخرم

این کتاب داستان مردی است که نمی‌خواهد کامپیوتر بخرد. او می‌گوید از سازندگان کامپیوتر هم مثل صنایع انرژی دل خوشی ندارد. تبلیغات‌شان را دیده‌ است، سعی می‌کنند کشاورزانی را که با سختی امورات‌شان را می‌گذرانند یا کارشان با شکست مواجه شده گول بزنند که مشکلات‌شان با خرید یک وسیلهٔ گران‌قیمت دیگر حل می‌شود. با پروپاگانداهای تبلیغاتی‌شان خوب آشناست؛ در مدارس دولتی که به کتاب نیاز دارند کامپیوتر گذاشته‌اند. این موضوع که کامپیوتر قرار است در «آینده» مثل تلویزیون متداول شود او را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد و برایش مهم نیست چون او تلویزیون هم ندارد. در این کتاب دلایلش را می‌گوید جواب نامه‌هایش را منتشر می‌کند. 

خواندن کتاب چرا نمی خواهم کامپیوتر بخرم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت نگاه‌های مختلف به تکنولوژی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب چرا نمی خواهم کامپیوتر بخرم

وندل بری برای نویسندگانی که به‌بردگی کامپیوتر در آمده‌اند راه حل به‌دردبخوری ارائه کرده است: زن‌تان ـ ابزاری با تکنولوژی پایین و مصرف انرژی کم. کوهی از یادداشت‌های دست‌نویس روی سرش بریزید و نوشتهٔ کاملی دریافت کنید که حین تایپ ویرایش هم شده است. کدام کامپیوتری از پس این کار بر می‌آید؟ زن‌تان تمام معیارهای قاطع بری در مورد نوآوری تکنولوژیک را دارد: ارزان است، نزدیک خانه می‌شود تعمیرش کرد، و برای بنیان خانواده مفید است. از همه مهم‌تر، از لحاظ سیاسی بی‌نقص است چون «وابستگی مستقیم به استخراج نواری زغال‌سنگِ» نویسنده از بین می‌رود.

تاریخ به ما می‌آموزد می‌توان از زن‌مان برای فرش‌کوبی و شستن لباس‌ها با دست هم استفاده کنیم، پس به جاروبرقی و ماشین لباس‌شویی، یعنی دو وسیلهٔ نفرت‌انگیز دیگر که تهدیدی برای امر نوشتن محسوب می‌شوند، نیازی نخواهد بود.

گوردن اینکلیز

میراندا، کالیفرنیا

با بری سر این‌که ترجیح می‌دهد با مداد و روی کاغذ بنویسد بحثی ندارم؛ به‌خودش مربوط است. اما غیر مستقیم دارد می‌گوید من و دیگران چون تصمیم گرفتیم با کامپیوتر بنویسیم به‌نحوی ناخالص هستیم. من هم از شرکت‌های انرژی دل خوشی ندارم. ضعف‌شان این نیست که برق تولید می‌کنند، ضعف‌شان نحوهٔ این کار است. این شرکت‌ها ضعیف مدیریت می‌شوند چون نسبت به عواقب طولانی‌مدت کارشان کورند. برای برطرف‌کردن این مشکل، آیا منطقی‌تر نیست که به‌جای نادیده‌گرفتن محصول‌شان، دقیقاً همان اشکالی را که دارد برطرف کنیم؟ خوش‌حال خواهم شد در اعتراض به استخراج نواری به بری ملحق شوم، ولی قصد دارم کماکان با وجدانی آسوده، این کامپیوتر را به برق بزنم.

جیمز رودْز

بَتِل کریک، میشیگان

لذتی که از خواندن اظهاریهٔ عدم تمایل بری به خرید کامپیوتر شخصی بردم درست مانند لذتی بود که موقع مطالعه دربارهٔ نظام باور فرهنگ‌های قبیله‌ای ناآشنا بهم دست می‌دهد. سعی کردم وسیله‌ای را تصور کنم که با معیارهای بری به ماشین‌تایپ قدیمی‌اش برتری دارد. برنده بی‌شک قلمِ پَر است. ارزان‌تر، کوچک‌تر و کم‌مصرف‌تر است، دستی کار می‌کند، به‌راحتی تعمیر می‌شود و به‌روابط موجود آسیبی وارد نمی‌کند.

بری می‌خواهد این وسیله حتماً «به‌وضوح» از وسیلهٔ قبلی بهتر باشد. اما بدون شک حالا دیگر همه می‌دانند که «بهتر» به دید فرد بستگی دارد. از دید کسی که عاشق قلم‌ِ پر است، فوایدی که از خطاطی آراسته با قلم پر حاصل می‌شود شاید از تمام فوایدش بیش‌تر باشد.

وقتی بری از کامپیوتر خوشش نمی‌آید، هیچ علاقه‌ای ندارم ببینم با واژه‌پرداز کار می‌کند. با این‌حال، مخالفم که عدم تمایلش به استفاده از کامپیوتر را «ارزش اخلاقی» نشان بدهد. بسیاری از ما فهمیده‌ایم که در جنگ برای حفاظت از محیط زیست، کامپیوتر می‌تواند ابزاری بسیار ارزش‌مند باشد.