کتاب دماوند یا گب آوند

کتاب دماوند یا گب آوند اثر پژوهشگر و ایران‌شناس معروف ایران، عبدالرحمان عمادی است. او در این کتاب به ایرانشناسی نام‌واژه‌ای به شعر پرداخته است و از بزرگترین کوه ایران دماوند سخن گفته است. 

درباره کتاب دماوند یا گب آوند

کوه دماوند همان دیو سپید پای در بندی که تا چندی پیش نیز در صدر اخبار جای داشت یکی از نمادهای ایران است. علاوه بر اینکه این قله با ارتفاع ۵۶۱۰ متر بلندترین قله ایران است، بلندترین آتشفشان قاره آسیا نیز محسوب می‌شود. کوده دماوند در رشته کوه البرز در جنوب استان مازندران قرار دارد و نامش در سال ۱۳۸۷ به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. این کوه پوشش‌های گیاهی متنوعی دارد و زیستگاه جانداران بسیاری است.

دماوند از گذشته دور یکی از نمادهای ایران بوده است. در اساطیر ایرانی، به داستانی برمی‌خوریم که فریدون، ضحاک را در دماوند به بند کشیده است و او تا آخرالزمان در آنجا در بند است. در تاریخ بلعمی نیز محل زندگی کیومرث، دماوند گفته شده است. 

عبدالرحمان عمادی در کتاب دماوند یا گب آوند با اشعار زیبایش به معرفی این نماد اسطوره‌ای ایران پرداخته است و از نقش آن در زندگی ایرانیان صحبت کرده است. او که خود یکی از کوهنوردان حرفه‌ای است با دید خود به دماوند نگاه کرده است و آن را مانند موزه‌ای دیده که هر گوشه‌اش، چیز جالبی برای فراگرفتن و دیدن دارد.

او تمام این نکات جالب را به شعر درآورده است و این اثر جمع‌آوری و منتشر کرده است. 

کتاب دماوند یا گب آوند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب دماوند یا گب آوند را به دوست‌داران شعر معاصر، علاقه‌مندان به ایران و کوه دماوند و همچنین کوه نوردان پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره عبدالرحمان عمادی

عبدالرحمان عمادی در بهمن سال ۱۳۰۴ در روستای «‌‌ای نی» اشکور در خانواده‌ای از طایفه سادات دیلمانی، از نوادگان مشاهیر دیلمی به دنیا آمد. او شاعر، پژوهشگر و حقوقدان است. ابتدا در مکتب‌خانه روستا تحصیل کرد و بعد به رودسر، رشت و قزوین رفت و تحصیلات متوسطه را ادامه داد.

او لیسانس حقوقش را از دانشگاه تهران در زمان حکومت دکتر مصدق در سال ۱۳۳۱ گرفت و همزمان با کار وکالت مشغول پژوهش در مباحث ایرانشناسی شد و مقالاتش را در مجلات معتبر منتشر می‌کرد. 

عبدالرحمان عمادی ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ در سن ۹۴ سالگی در شهر رودسر گیلان، چشم از دنیا فروبست.

بخشی از کتاب دماوند یا گب آوند

وصف طبیعت در گستره کوهها

نوای آب‌ها، بانگ پرنده

نی چوپان، رمه‌های چرنده

سگان عوعوکنان هشدارگویان

نگهبان رمه، پیکارجویان

بسی پروانه خوش‌خط و خوش‌خال

از این گل تا گل دیگر زند بال

ز یکسو شیب یا دیواره سنگ

ز سوئی پرتگاه و دره تنگ

همه با آن هوای پاک کهسار

نشاط و تندرستی آرد، هر بار

یخ و سرما و باد و ابر و باران

نیاشوبد صفای جمع یاران

پگاه زود، پیش از دید خورشید

بپای کوه خطی را توان دید

بزیر آسمان صاف میهن

گروه کوه‌پیمایان چو یک تن

پی هم رو بسوی قله دارند

برفتن بی‌شتاب و استوارند

سرابالائی دیواره مانند

بپیمایند اگر سخت است هرچند

به شیب تند و لغزشگاه دشوار

هوای هم نگه دارند، هشیار

یکی بیند اگر آسیب در راه

دگر یاران ورا باشند همراه

بهنگام خطر در باد و کولاک

چو همیارند، دلگرمند و بی‌باک

سخن از هر دری در راه گویند

بشوخی‌ها غم از دل‌ها بشویند

اگر کوچک‌نِگر باشی و بدخو

ترا کهسار خواهد کرد خوشرو

در آن پهنا و اوج و سربلندی

نزیبد تنگ‌بینی، بدپسندی

در آغوش شکوه و باصفائی

ندارد بی‌صفائی هیچ جائی