کتاب شرح دلبری

کتاب شرح دلبری، شرحی است بر وصیت‌نامه سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی به قلم محمدعلی تولایی که در موسسه خدمات مشاوره‌ای و پژوهش‌های اجتماعی آستان قدس رضوی به چاپ رسیده است.

شهید قاسم سلیمانی نشان داد که دستش از سردار قاسم سلیمانی بازتر است و بیش از او می‌تواند مرزهای انسانیت را از یوغ تجاوز نااهلان و دشمنان توحید و ولایت رهایی بخشد.

حاج قاسم بعد از شهادت، بیشتر و پرتوان‌تر از قبل، به فتوحات خود ادامه داد و فضایی در کشور پدید آورد که عطر توحید و وحدت آن تا سالیان سال در مشام امت‌های مسلمان و بیدار باقی خواهد ماند.

درست چهل روز بعد از آغاز عملیات بزرگ سپهبد شهید سلیمانی، حاج قاسم یکی از مهم‌ترین اهداف خود را نشانه می‌گیرد. چهلم حاج قاسم، موعد قرائت وصیت مردی می‌شود که اکنون، پس از دفاع از کالبد نورانی حرم مطهر علوی و حسینی و زینبی، توفیق دفاع از حقیقت ولایت امیرالمؤمنین (ع) را پیدا کرده و طائف حرم عشق گشته است.

حاج قاسم با وصیت خویش نشان داد که هنوز زنده است، نفس می‌کشد، و بیش از پیش با دستان ساده اما پرتوان خویش، بر سر یتیمان وادی عشق دست کشیده و نزد خداوند خود با ندای (یا لَیتَ قَوْمِی یعْلَمُونَ) آنان را شفاعت می‌کند!

وصیت حاج قاسم، تحفه‌ای بود برای تمام آنانی که توفیق پیدا نمودند، یک اربعین در سوز عشق وصال ذوب شوند و در کنار غم قاسم سلیمانی، به سرفرازی «مکتب سلیمانی» بیاندیشند و در آن وادی قدم گذارند.

در این اثر سعی شده است با نگاهی گذرا به وصیت‌نامه حاج‌قاسم که در حقیقت منشور عشق و دلدادگی و انسانیت است، گریزی به اندیشه‌های والای او بزنیم و از روزنه فهم بهتر غزل عاشقانه او، توشه‌ای جهت اعتلای مکتب سلیمانی اخذ نماییم.

چه خوب است، مطلع سیاهه خود را حسن ختام حاج قاسم یعنی نامه تأیید فرمانده به سرباز خود قرار دهیم که در حقیقت، وصیت حاج قاسم، شرحی است بر پیام تبریک و تسلیت مقام معظم رهبری برای او!

 خواندن کتاب شرح دلبری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به منش و سلوک شهید و سردار بزرگوار، حاج قاسم سلیمانی.

بخشی از کتاب شرح دلبری

ما می‌توانیم نسبت به خداوند دو گونه مواجهه داشته باشیم؛ یا او را بریده‌ازخود فرض کنیم و او را چنان رئیسی بپنداریم که در اوج آسمان نشسته و به زیردستان خود امر و نهی می‌کند، یا او را حقیقت بی‌نهایتی بدانیم که مخلوقات، بریده از او نیستند بلکه تماماً مظهر و آیینه و آیهٔ اویند و خداوند از سر لطف و کرمش تمام مخلوقات را به عرصهٔ ظهور در آورده است. اگر خدا را بریده و جدای از مخلوقات تصور نکنیم، آن‌گاه می‌توانیم به جای روابط خشک رئیس و کارمندی، با او رابطه‌ای عاشقانه برقرار کنیم و او را محبوب و معشوق خود قرار دهیم.

محبت، کشش درونی به‌سوی چیزی است؛ وقتی آتش محبت شعله می‌کشد و شدت می‌یابد، آن را عشق می‌نامیم. عشق به کارها همچون ورزش و درس و... انسان را چندان تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهد، ولی وقتی انسان عاشق موجودی دارای عقل و شعور و عاطفه می‌شود، عشقش او را متحول کرده و گاه از خواب‌وخوراک می‌اندازد. عشق گاه سال‌ها عاشق را در آتش فراق می‌سوزاند و در فشاری شدید قرار می‌دهد تا درنهایت، عاشق دل‌سوخته در این راه جان می‌بازد.

محبت همواره از لذت می‌جوشد و به همین دلیل، به‌حسب انواع گوناگون لذت، انواعی از محبت وجود دارد. لذت‌های انسان گاهی برخاسته از قوای حسی (بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی و لامسه) است و گاه بدون وساطت آن‌ها به‌دست می‌آید. لذت‌های حسی؛ یا مانند لذت‌بردن انسان از دیدن چهره یا منظرهٔ زیبا، شنیدن صدای خوش، خوردن غذای لذیذ، بوییدن عطر دل‌انگیز، لمس پارچه‌ای لطیف یا خاراندن قسمتی از پوست است که با حواس پنج‌گانهٔ ظاهری حاصل می‌شود و یا مانند لذت احساس سیری و لذت سبکی و نشاط جسمانی است.

لذت‌های روحی، لذتی است که در اثر تناسب روحی دو نفر باهم به‌وجود می‌آید. روح کودکان لطافتی دارد که انسان‌هایی که نفسشان لطیف است، از انس‌گرفتن با آن‌ها لذت می‌برند و دوست دارند آنان را در آغوش بکشند؛ به این سبب، مادر به فرزند خردسالش عشق می‌ورزد، گرچه چهره‌ای دلکش یا بویی خوش و پوستی زیبا نداشته باشد. همین‌طور گاهی مردی در نخستین دیدار و نخستین نگاه، از مرد دیگری خوشش می‌آید و احساس می‌کند با او تناسبی خاص دارد و از مجالست با او لذت می‌برد. این خصوصیت در میان مؤمنان بسیار دیده می‌شود و در برخورد با یکدیگر به‌دلیل نور ایمانی که در قلب دارند ناگهان به‌هم جذب می‌شوند و دل می‌دهند؛ گرچه هیچ اطلاع پیشینی از هم نداشته باشند.

محبت به جنس مخالف نیز در اصل از همین لذت‌های روحی نشئت می‌گیرد؛ چون مردان لطافت روح زنانه را دوست دارند و زنان صلابت روح مردانه را؛ ولی گاهی در کنار این لذت‌های روحی، لذت‌های حسی نیز با آن آمیخته می‌شود. محبت همواره توجه‌آفرین است و وقتی محبت شخصی به‌حد عشق می‌رسد، خواه‌ناخواه بر او متمرکز می‌شود. عاشق دائم به فکرکردن دربارهٔ معشوق مشغول شده و از چیزهای دیگر غافل می‌شود. این غفلت گاهی سبب می‌شود عاشق از خواب و خوراک نیز بیفتد و زندگی عادی او مختل شده و از برخی مزایای زندگی معمولی محروم شود.