کتاب دختری که ماه را نوشید

کتاب دختری که ماه را نوشید نوشته کلی بارن هیل و ترجمه‌ی فروغ منصور قناعی استکه توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است. این رمان جذاب در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گرفته و داستان زندگی عجیب یک دختربچه را به تصویر می‌کشد.

کتاب‌های بسیاری وجود دارند که برای یاد دادن درس‌هایی ماندگار از زندگی به رشته تحریر درآمده‌اند. مخاطب اغلب این آثار گروه نوجوان است که معمولا این دسته از کتاب‌ها را خسته‌کننده و کسالت‌آور می‌دانند. در این میان نویسندگانی هم هستند که سعی دارند آموزه‌های خود را از طریق قلمی خوشایند و داستانی هیجان‌انگیز وارد ذهن مخاطب کنند. کتاب دختری که ماه را نوشید نیز در این دسته از آثار قرار دارد.

درباره کتاب دختری که ماه را نوشید

زانِ پیر جادوگری است که در دل جنگل زندگی می‌کند. مردم شهر این پیرزن را منشاء همه بدی‌ها می‌دانند و امیدوارند که با پیشکش یک قربانی از گزند او در امان بمانند. آن‌ها هر سال کودکی را به عنوان قربانی به جادوگر پیشکش می‌کنند و برای این کار نوزادی را به جنگل برده و او را در جایی رها می‌کنند. اما چیزی که مردم شهر نمی‌دانند این است که زان قلب مهربانی دارد؛ این جادوگر نوزادان رهاشده در جنگل را نجات داده و به خانواده‌های مهربان و خوش‌قلبی که در آن سوی جنگل زندگی می‌کنند، می‌سپارد.

زانِ مهربان در طول مسیر از نور ستاره‌ها برای سیر کردن نوزادان استفاده می‌کند و ماجرا از جایی شروع می‌شود که او به جای نور ستاره، نور ماه را به یک نوزاد دختر می‌خوراند. این دختر که لونا نام دارد، به خاطر خوردن نور ماه نیروی خارق‌العاده‌ای به دست می‌آورد. جادوگر پیر که به خوبی از قدرت جادویی ماه آگاه است، می‌داند که نباید این نوزاد را به حال خود رها کند؛ چرا که ممکن است به خود یا اطرافیانش آسیب برساند. از همین رو تصمیم می‌گیرد لونا را پیش خود نگه داشته و او را مانند فرزند خود بزرگ کند.

اما همه چیز همین‌طور آرام نمی‌ماند! هرچه زمان می‌گذرد و لونا بزرگ‌تر می‌شود، قدرت جادویی او نیز افزایش می‌یابد. این دختر متوجه می‌شود که به زودی مجبور خواهد شد برای محافظت از خود و عزیزانش، از این قدرت شگفت‌انگیز استفاده کند. ولی پیش از این کار، او باید یاد بگیرد که چگونه قدرت‌های خود را کنترل کند.

کتاب دختری که ماه را نوشید چنان داستانی را به تصویر کشیده که مخاطب به سختی می‌تواند کتاب را کنار بگذارد. کلی بارن‌هیل در همه لحظات این اثر، خواننده را به وجد می‌آورد و او را با جریان رمان همراه می‌سازد.

تعدادی از شخصیت‌های رمان دختری که ماه را نوشید برتری‌های ذاتی دارند که از آن برای نجات انسانیت استفاده می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود مخاطب ارتباط عمیقی با این شخصیت‌ها برقرار کند؛ به طوری که با موفقیت آن‌ها خوشحال شده و از شکست‌هایشان غمگین گردد.

کلی بارن‌هیل سعی کرده در این کتاب با استفاده از زبانی ساده، سنتی و شاعرانه آموزه‌های مهمی را به مخاطب خود منتقل کند.

چالش‌هایی که کتاب دختری که ماه را نوشید برای خواننده دارد، این اثر را از هر کلیشه‌ای دور می‌کند. بارن‌هیل به شما نشان می‌دهد که قدرت انجام هر کاری را دارید؛ فقط کافیست چیزی را که نمی‌دانید بپرسید و به غریزه خود اعتماد کنید.

روند این کتاب مانند یک مینی‌سریال تخیلی است که قدرت جادو را به تصویر می‌کشد. آنچه که در بطن این داستان قرار دارد جادو نیست، بلکه گسترش اندوه و ناامیدی است.

کلی بارن‌هیل این اثر خود را در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد و به واسطه آن توانست شهرت بسیاری کسب کند. کتاب دختری که ماه را نوشید افتخارات زیادی دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به جایزه نیوبری (۲۰۱۷)، عنوان بهترین کتاب نوجوان در هفته‌نامه سرگرمی (۲۰۱۶)، عنوان بهترین کتاب سال در کتابخانه عمومی نیویورک (۲۰۱۶)، عنوان بهترین کتاب سال در کتابخانه عمومی شیکاگو (۲۰۱۶)، یکی از ۲۰ کتاب برتر آمازون (۲۰۱۶) و عنوان بهترین کتاب در هفته‌نامه پابلیشرز ویکلی (۲۰۱۶) اشاره کرد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

کتاب دختری که ماه را نوشید برای گروه سنی نوجوان نوشته شده و یک انتخاب مطمئن برای همه نوجوانانی است که به داستان‌های پرهیجان علاقه دارند. اما درعین حال، داستان جذاب آن بزرگسالان زیادی را با خود همراه کرده است.

چرا باید کتاب دختری که ماه را نوشید را بخوانیم؟

همان‌طور که پیش از این گفته شد، کلی بارن‌هیل درس‌هایی از زندگی را با قلمی ساده و روان به کودکان و نوجوانان می‌آموزد. شاید مطالعه کتاب‌های آموزنده کاری سخت و کسالت‌بار برای این رده سنی باشد، ولی زمانی که این ارزش‌ها در قالب داستانی جالب و هیجان‌انگیز مطرح شود، مخاطب را جذب کرده و او را با جریان داستان همراه می‌سازد. کتاب دختری که ماه را نوشید نیز به همین دلیل اثری محبوب بین نوجوانان است که با استفاده از یک داستان غیرعادی و تخیلی، پیام‌های مهمی را به آن‌ها منتقل می‌کند.

درباره کلی بارن هیل

کلی ریگن بارن‌هیل، معلم و نویسنده آمریکایی، در سال ۱۹۷۳ متولد شده است. او فارغ‌التحصیل دانشگاه کاترین در ایالت مینه‌سوتا است و پیش از موفقیت در نویسندگی، دوره‌های داوطلبانه آتش‌نشانی را گذرانده است.

کلی سه فرزند دارد و با یک مهندس معمار به نام تد بارن‌هیل ازدواج کرده است. او نویسندگی را پس از تولد فرزند دوم خود و با نوشتن داستان کوتاه شروع کرد. این نویسنده بیشتر شهرت خود را مدیون آثار علمی-تخیلی و فانتزی است که برای کودک و نوجوان نوشته است. بارن‌هیل نه تنها یک نویسنده بلکه یک دونده سریع، یک باغبان حرفه‌ای و یک کوهنورد خوب هم هست. از جمله آثار این نویسنده کودک و نوجوان می‌توان «پسر زن جادوگر»، «همه چیز درباره خون»، «همه چیز درباره عرق» و «بنفشه با قلب آهنین» را نام برد..

کتاب‌های مشابه

اگر این رمان را دوست داشتید یا به رمان‌های فانتزی علاقه دارید، پیشنهاد می‌کنیم این عناوین را هم بخوانید: سایه‌های میان ما، آخرین قصه‌گوی زمین، اخگری در خاکستر و بچه‌های خاص خانه خانم پریگرین.

نقد کتاب دختری که ماه را نوشید

روایت شاعرانه‌ی کتاب دختری که ماه را نوشید، به همراه شخصیت‌پردازی‌های قوی آن توانسته توجه منتقدان ادبی را به خود جلب کند. از سوی دیگر، این منتقدان اتفاق نظر دارند که در حین روایت داستان، نویسنده بخش‌هایی را به ستایش ارزش‌های انسانی اختصاص داده است و همین‌ نکته موجب شده تا این رمان نه‌تنها از نظر هنری، بلکه از لحاظ پیام‌های اخلاقی نیز اثری غنی به شمار بیاید.

مخاطبان کتاب با مطالعه‌ی صفحات ابتدایی این رمان به فانتزی و خیالی بودن آن پی می‌برند. همین ویژگی‌ها موجب می‌شود تا نوجوانان بیش از هر گروه سنی دیگری به سراغ این رمان بروند. با‌این‌حال، پیام‌های اخلاقی کتاب سبب شده است تا مخاطبان سایر گروه‌های سنی نیز به آن علاقه‌مند شود. به عبارت دیگر، نویسنده فضای فانتزی رمان خود را دستاویزی قرار داده است تا تفسیر تازه‌ای از مفاهیم عمیق انسانی ارائه کند. همچنین در عین حال که مخاطبان را سرگرم می‌کند، بینش آن‌‌ها را نسبت به زندگی گسترش می‌دهد.

کتاب دختری که ماه را نوشید، علاوه‌بر ارزش‌های اخلاقی، ارزش ادبی قابل توجهی نیز دارد. روانی متن، روایت پرکشش و گیرا، درآمیختن افسانه‌ها با نیازهای انسان مدرن و امروزی، برخی از نقاط درخشان این رمان محسوب می‌شوند. البته این کتاب با نقدهای منفی نیز مواجه بوده است. به‌طور مثال، برخی از منتقدان به طولانی بودن و پیچیدگی‌های آن اشاره کرده‌اند. باوجوداین، تقریباً همگی منتقدان بر این باورند که کفه‌ی برتری‌های این رمان بسیار سنگین‌تر از ایرادهای جزئی آن است.

نکوداشت‌های کتاب دختری که ماه را نوشید

کتاب دختری که ماه را نوشید توانسته است هم توجه مخاطبان عام را به خود جلب کند و هم منتقدان ادبی را به تحسین وادارد. در ادامه، تعدادی از نکوداشت‌های این کتاب پرفروش و خواندنی را با هم مرور می‌کنیم:

با خواندن «دختری که ماه را نوشید» در جادوی یک داستان نوجوانانه غرق می‌شوید. این اثر با نثری شاعرانه و دلنشین، تعریف تازه‌ای از جادو و عشق ارائه می‌کند. نویسنده با مهارت خاصی هم داستان و هم نکات اخلاقی آن را به تصویر می‌کشد و در عین حال، به مسائل انسانی می‌پردازد. مطالعه‌ی این کتاب، نه‌تنها برای نوجوانان، بلکه برای بزرگسالان نیز جذاب خواهد بود. (Independent Voice)

این کتاب بی‌شک خوانندگانی را که به داستان‌های افسانه‌ای علاقه دارند، مجذوب خود خواهد کرد. داستانی که با درآمیختن طنز و اشارات ظریف نوشته شده است. (Midwest Book Review)

داستانی فانتزی که در دنیایی مملو از خیال‌پردازی روایت می‌شود. (Asheville Citizen-Times)

کتابی جادویی که خواننده را تا آخرین صفحه، شیفته‌ی خود می‌کند. نه‌تنها از همدلی و امید برای مخاطبان سخن می‌گوید، بلکه عشق بی‌قید‌و‌شرط را نیز به نمایش می‌گذارد. به‌زودی این کتاب به اثری شاخص بدل خواهد شد. (Young Voices of New York)

جوایز و افتخارات دختری که ماه را نوشید

در فهرست زیر به مهم‌ترین افتخارات و جوایز کتاب دختری که ماه را نوشید، اشاره شده است:

• دریافت مدال نیوبری در سال ۲۰۱۷
• معرفی شدن به‌عنوان پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز
• برگزیده شدن به‌عنوان کتاب برترِ Entertainment Weekly در بخش کتاب‌های میدل گرید در سال ۲۰۱۶
• معرفی شدن به‌عنوان یکی از بهترین کتاب‌های کتاب‌خانه‌ی عمومی نیویورک
• انتخاب شدن به‌عوان برترین کتاب از سوی هفته‌نامه‌ی ناشران
• قرار گرفتن در فهرست ۲۰ کتاب برتر آمازون

بخشی از کتاب دختری که ماه را نوشید

بزرگان یکی‌یکی راه افتادند و بچه را همان‌جا رها کردند.

همه، به‌جز آنتین، وقتی از آنجا می‌رفتند می‌دانستند مسئله این نیست که ممکن است بچه خوراک حیوانات شود، چون این اتفاق حتماً می‌افتاد.

بچه را رها کردند درحالی‌که با اطمینان می‌دانستند جادوگری وجود ندارد. هیچ‌وقت وجود نداشته است. آنجا فقط یک جنگل خطرناک بود. یک جاده و ریسمانی که سال‌ها بزرگان به آن چسبیده بودند و نسل‌ها بود که با این ترفند از زندگی‌شان لذت می‌بردند. جادوگر و در واقع باور به جادوگر، برای ترساندن مردمِ ساده ساخته‌شده بود؛ مردم مطیع، مردم رام، مردمی که زندگی‌شان در غباری غمناک می‌گذشت. ابرهای اندوه احساساتشان را گرفته بود و مغزهایشان را از کار انداخته بود. بزرگان برای حکم‌رانی به همین‌ها نیاز داشتند. هرچند ناخوشایند بود، ولی کاری برایش نمی‌کردند.

از میان درخت‌ها که می‌گذشتند، صدای گریهٔ بچه را می‌شنیدند. ولی خیلی زود صدای گریه جایش را به صدای آرام مرداب، آواز پرندگان و ضربه‌های دارکوب‌ها به تنهٔ درختان جنگل داد. هرکدام از بزرگان پیش خودش مطمئن بود که بچه آن‌قدری زنده نمی‌ماند که صبح فردا را ببیند. دیگر هیچ‌وقت صدایش را نمی‌شنیدند. او را نمی‌دیدند و حتی به او فکر هم نمی‌کردند.

آن‌ها فکر می‌کردند او برای همیشه رفته است.

ولی اشتباه می‌کردند.