کتاب دو قرن سکوت

کتاب دو قرن سکوت نوشته عبدالحسین زرین‌کوب روایت سرگذشت ایرانیان پس از حمله اعراب در صدر اسلام است. دو قرن سکوت گزارشی است از دو صده سکوت ادبی، هنری و فلسفی ایرانیان پس از ورود اسلام.

درباره کتاب دو قرن سکوت

کتاب دو قرن سکوت نخستین بار در نشریه «مهرگان» به صورت پاورقی چاپ شد و سپس در سال ۱۳۳۰ به صورت یک کتاب کامل منتشر شد. این کتاب با سرعت فروش رفت و در بازار کتاب نایاب شد اما عبدالحسین زرین‌کوب به چاپ مجدد کتاب رضایت نداد و اعلام کرد قصد دارد کتاب را برای چاپ‌ها بعدی بازنویسی کند. سرانجام پس از پنج سال بررسی منابع متعدد در سال ۱۳۳۶ متن کامل‌تر و جامع‌تری را در انتشارات امیرکبیر چاپ کرد. او در مقدمه این ویرایش دوم به برخی از انتقادات بر کتاب اول پاسخ داد و آن را ناشی از جوانی و تعصب خود دانست.

زرین‌کوب در کتاب دو قرن سکوت به تفسیر شرح می‌دهد که ایرانیان پس از حمله اعراب برای نشر اسلام چنان در بهت و حیرت فرو رفتند که امکان واکنش منطقی را نداشتند پس چیزی جز زبان شمشیر نشناختند و دو قرن جز با شمشیر سخن نگفتند. زرین‌کوب در این کتاب از برخی شواهد تاریخی صحبت می‌کند که در اصالت آن‌ها شک است اما این کتاب هم‌چنان به‌عنوان یکی از منابع معتبر و محبوب در بین ادیبان و پژوهشگران شناخته می‌شود.

درباره عبدالحسین زرین‌کوب

عبدالحسین زرین کوب، ادیب، منتقد ادبی، تاریخ‌نگار، نویسنده و مترجم برجسته ایرانی در ۲۷ اسفند ۱۳۰۱ در بروجرد متولد شد. خانواده او اهل خوانسار بودند. وی از نوادگان ملا علی‌اکبر خوانساری بود. آثار زرین‌کوب مراجع مهمی در زمینه تصوف و مولوی شناسی محسوب می‌شوند.

زرین‌کوب در سال‌های اول ورودش به دانشکده، با قمر آریان آشنا شد. قمر آریان، در گفتگویی که در سال ۱۳۸۳ در روزنامهٔ جام جم منتشر شد، تعریف کرد که آشنایی آن‌ها در فضای دانشکده نزدیک به ۹ سال ادامه داشت، تا آن‌که سرانجام عبدالحسین زرین‌کوب، که سی‌ساله شده‌بود، از آریان خواستگاری کرد. به گفته‌‌ی قمر آریان، زمانی که ماجرا را با پدرم مطرح کردم، شنیدم که پدرم به‌خوبی با زرین‌کوب آشناست و مقالاتی از او خوانده، اما فکر می‌کردم که نویسنده‌ی آن مقالات باید مردی ۵۰ساله باشد. آریان و زرین‌کوب در سال ۱۳۳۲ با هم ازدواج کردند و تحصیلات خود را در مقطع دکتری نیز ادامه دادند.

پس از فارغ‌التحصیلی، سال‌های سفرشان آغاز شد. قمر آریان سال‌های بسیاری را همراه با عبدالحسین در هند، چندین کشور اروپایی و عربی و لبنان گذراند. ازدواج آریان و زرین‌کوب فرزندی نداشت.

زرین‌کوب بیش از چهار دهه در دانشگاه تهران، ادبیات فارسی، تاریخ اسلام و تاریخ تدریس کرد و پس از انقلاب اسلامی با مرکز مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی همکاری کرد و ۶۵۰۰ کتاب و مجله به این مرکز اهدا کرد.

عبدالحسین زرین‌کوب سرانجام در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در سن ۷۷ سالگی فوت کرد.

خواندن کتاب دو قرن سکوت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

دو قرن سکوت برای کسانی که قصد دارند تاریخ اسلام را از چندین زاویه بررسی کنند مناسب است. این کتاب اطلاعات جامعی از دوره‌های تاریخی در اختیار خواننده قرار می‌دهد که کمتر به آن پرداخته شده است. این کتاب تاریخی را حکایت می‌کند که قرن‌ها پژوهشگران به آن بی‌توجه بوده‌اند.

درباره نسخه صوتی دو قرن سکوت

کتاب صوتی دو قرن سکوت را می‌توانید با صدای اکرم پریمون و تهیه‌کنندگی آوانامه در طاقچه بشنوید. اکرم پریمون تا به حال کتاب‌های تاریخی بسیاری را اجرا کرده و برای همین یکی از بهترین گزینه‌ها برای اجرای این کتاب صوتی تاریخی است.

بخش‌هایی از کتاب دو قرن سکوت

در اواخر دورهٔ ساسانیان که جنگهای ایران و روم به اوج شدّت رسید و اختلافهای دینی در سرزمین یمن به رومی‌ها و زنگی‌ها مجال دخالت در سرنوشت مردم هاماوران داد، بیش از همه وقت ارتباط میان ایرانیان و کشور هاماماوران، روشن و آشکارگردید. چنان که از اخبار و روایات برمی‌آید زنگی‌ها از روزگاران بسیار کهن در کنارهای عربستان که روبروی کشورشان بود با شوق و آزبسیار می‌نگریدند. حتی از خیلی قدیم بارها بدان جا لشکر کشیدند و چون این لشکرکشی‌ها مکرّر می‌شد سرانجام نه همان برای مردم یمن بلکه برای اعراب حیره نیز که دست‌نشاندهٔ ایرانیان بودند، خطری بزرگ گردید.

این کار مردم یمن را واداشت که از خسرو انوشیروان برای دفع شرّ آنها مدد بجویند اما آنچه ایرانیان را در این کار به دخالت واداشت، گذشته از موقعیّت خطیر حیره که یک مسألهٔ نظامی به‌شمار می‌رفت موضوع رقابت بازرگانی با رومیان بود. در این اوان پادشاهان و بازرگانان هاماوران را کار به سستی و پریشانی روی نهاده بود و رومی‌ها براثر رواج و انتشار آیین مسیح در مشرق، نفوذ خویش را در آسیا منتشر و مستقر می‌کردند، بازرگانان آنها امتعهٔ هند را از یمن به حبشه و سپس به مصر می‌بردند. عربان از این امر ناراضی بودند و می‌کوشیدند در راه تجارت حبشی‌ها و رومی‌ها موانعی ایجاد کنند. همین امر موجب شد که تازیان کلیسای زنگیان را در یمن بیالایند و آنان را بر ضد خویش تحریک کنند و داستان ابرهه و اصحاب فیل از همین جا پدید آمد. اما ایرانیان که از دیرباز در تجارت نیز مانند سیاست با رومیان رقابتی داشتند در صدد برآمدند که بر سر راه بازرگانی آنان دشواریهایی پدید آورند. از این‌رو سپاهیانی از آنها در آن قسمت از عربستان که بر کنارهٔ خلیج‌فارس قرار دارد جای گرفتند. یوستین قیصر حمیر کس فرستاد که ایرانیان را از نزد خویش برانند و نیز به حبشیان روم نزد بنی پیغام فرستاد که بازرگانان رومی را در این راه یاری کنند. یوستی‌نیان نیز در روزگار امپراطوری خویش چنین کرد. اما پیمان دوستی که بسته شد طول نکشید و عرب دیگربار به معارضه با قافله‌های روم پرداخت.

در آغاز قرن ششم زنگیان حبشه بر بلاد هاماوران استیلا یافتند زیرا این بلاد در آن روزگاران چنان که گفته شد واسطهٔ تجارت بین هندوستان و بلاد کنارهٔ دریای مدیترانه بود و مردم هاماوران که این تجارت را در آن روزگار به‌دست داشتند نهانی با رومی‌ها و زنگیها کشمکش می‌ورزیدند. ثروت و جلال خیره کننده‌ای که در افسانه‌ها به پادشاهان حمیری نسبت کرده‌اند از این بازرگانی‌ها فراهم می‌آمد. اینها ادویه و عاج و طلا و عقیق و یشب و سایر امنعه هند را با کالاهایی مانند عود عطریات و جز آن که از یمن به‌دست می آید. به شام و فلسطین و عراق و دیگر بلاد روم می‌بردند و امتعهٔ خاص بلاد فنیقی را می‌آوردند. بازرگانان رومی نیز که به تجارت امتعهٔ هند اشتغال می‌داشتند. ناچار بودند که در این راه از آنها مدد و معاونت بجویند.

مقارن این ایام چنان که از تئوفانس روایت است مردم هاماوران بر بازرگانان رومی که آیین مسیح داشتند و با کالای هند از یمن می‌گذشتند درافتادند و عدّه‌ای را از آنان هلاک کردند. امر تجارت متوقّف ماند و این کار بر حبشی‌ها که نیز آیین مسیح داشتند و از این تجارت سودها می‌بردند گران آمد. از این‌رو برای گشودن راه بازرگانی، سپاهی گرد آوردند و در زیر لوای هداد پادشاه خویش به هاماوران رفتند. پس از جنگی پادشاه هاماوران را که ذمیانوس (ذونواس) نام داشت کشتند و با قیصر یوستی نیان پیمان تازه کردند. نوشته‌اند که چندی بعد حبشی‌ها از یمن بازگشتند. اما چون بار دیگر راه بازرگانی بسته شد، پادشاه حبشه لشکری گران به یمن فرستاد. این بار سردار حبش با یاری یک تن اسقف نصاری که همراهش بود کوشید که آیین ترسایی را در یمن رواج دهد، اما فرمانروایی او دیری نکشید، زیرا شورش مردم، پادشاه زنگیان را از یمن نومید کرد و واداشت که با حمیری‌ها آشتی کند بنابراین استیلای حبشه بر یمن جهات بازرگانی و اقتصادی داشته است با این حال، مسألهٔ دین نیز در این مورد می‌توانسته است بهانهٔ مناسبی باشد.