کتاب هشت داستان کوتاه

با زحمت بسیار خواندن را یاد گرفتم. معلم به من نام حروف را نیاموخت، بلکه صداهای همخوان را یاد داد. بدین صورت توانستم اولین کتابی را که در قفسه‌ی خاک‌آلود انباری پیدا کردم بخوانم. کتاب ورق ورق و ناقص بود، اما مرا چنان عمیق جذب کرد که دوستی گفت: «لعنتی! این بچه نویسنده می‌شه.» وقتی گفت از راه نویسندگی زندگی‌ام را خواهم گذراند، تاثیر عمیقی بر من گذاشت. سال‌های بسیار زیادی گذشت، بی‌این‌که بدانم آن کتاب هزار و یک شب بوده است. همچنان به نظرم می‌آید داستانی که از همه بیشتر دوست داشتم ـ یکی از کوتاه‌ترین و ساده‌ترین داستان‌هایش را خوانده بودم ـ در تمام عمرم بهترین داستان بوده. داستان از این قرار است: مرد ماهیگیری به خانم همسایه‌اش قول داد که اگر برای تور ماهیگیری‌اش به او سرب قرض بدهد، اولین ماهی‌ای که صید کند، به او هدیه می‌کند. وقتی زن شکم ماهی اهدایی را باز کرد تا سرخ کند، در آن الماسی به اندازه‌ی یک بادام بود.