کتاب نامه‌های آقای پاول

مونیکا مارون بانوی نویسنده‌ی شهیر آلمانی در سال ۱۹۴۱ در شهر برلین به دنیا آمد. نخستین رمان وی به نام «خاکستر معلق» با موضوع محیط زیست تا سال‌ها اجازه‌ی چاپ نیافت و سرانجام در سال ۱۹۸۱ در آلمان منتشر شد. از آن پس در حدود یازده رمان دیگر منتشر ساخت که از بین آن‌ها رمان «اندوه حیوانی» در سال ۱۹۹۶ انعکاس ویژه‌ای یافت. مونیکا مارون تا کنون جوایز ادبی فراوانی را از آن خود کرده است که از بین آن ها جایزه‌ی مهم «کلایست» در سال ۱۹۹۲، «جایزه‌ی هولدرلین» در سال ۲۰۰۳، «جایزه‌ی ملی آلمان» در سال ۲۰۰۹ و نیز جایزه‌ی معتبر «لیسنگ» در سال ۲۰۱۱ از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. پاول پدربزرگ مونیکا است که تنها تصاویری سیاه و سفید از او در ذهن دارد این کتاب سرگذشت پدربزرگ مونیکا را در زمان جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. زمانی که او به دلیل ملیت لهستانی و یهودی بودن از برلین اخراج شد و به یک کمپ فرستاده شد. مونیکا که پس از مدت‌ها به طور اتفاقی نامه‌های پدربزرگش را که برای مادرش نوشته بود پیدا می‌کند در صددبرمی‌آید تا در گذشته مه‌آلود خانواده‌اش کاوش کند و آن را از میان ابهام و شایعه بیرون بکشد: «پدربزرگ در تابستان سال ۱۹۳۹ پس از نه ماه در ناکجا برای مدت دو هفته به برلین برگشت. می‌شود گفت، برای رتق و فتق امورش. برای مادربزرگ ام تعیین کردند که پیش از انتخابات یا از شوهرش جدا می‌شود و یا آن که اخراج اش می‌کنند. هر دو به اتفاق هم به زادگاهِ یوزفا یعنی به کورو در ناحیه ی لاسک۱۰۰، در نزدیکی های لودتس نقل مکان کردند، به جایی که تقریباً همه‌ی ساکنان اش مثل مادربزرگ خودم پیش از ازدواج اسم شان بود: پرزیبیلسکی. سه سال نزد خواهرِ بزرگ ترِ یوزفا یعنی یادویگا زندگی کردند، تا آن که پدربزرگ ام در بهار سال ۱۹۴۲ برای روشن شدن وضعیت فعلی به گتوی بلچاتو فرستاده شد و دیگر هرگز از آن جا برنگشت.» مونیکا مارون در این اثر فوق العاده جذاب درباره رازهای خانوادگی‌اش سخن می گوید و از آنچه از ذهن یک فرد می‌تراود در زمانی که همه قدرت‌ها در صدد سرکوب‌کردن آن برمی‌آیند.