کتاب جستارهایی در باب عشق

«جستارهایی در باب عشق» کتابی مشهور از نویسنده معروف «آلن دو باتن» است. این اثر با ترجمهٔ محمدرضا اخلاقی‌منش در نشر جامی چاپ شده است. جستارهایی در باب عشق کتابی مهم و حتی ضروری در رابطه با عشق و چرایی عاشق شدن است.

درباره کتاب جستارهایی در باب عشق

آلن دوباتن، در روند آشنایی و عاشق‌شدن یک زوج، در کنار یک روایت عاشقانه، رابطهٔ آن‌ها را از نظر جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و فلسفی تحلیل می‌کند: «از آنجا که فقط جسم در معرض دید است، امید عاشق مهجور و شیدا آن است که روح نیز به جسمش وفادار و همانند آن باشد، بدین معنی که بدن دارای یک روح شایسته آن جسم باشد و آنچه که پوست نمایش می‌دهد عملاً همان چیزی باشد که هست.»

این یکی از هنرهای دوباتن است که یک موضوع را می‌گیرد و آن را با دیدگاه‌های مختلفی تحلیل می‌کند و به این می‌پردازد که هر کدام از آن‌ها چه بازتاب‌هایی دارند و سرانجام، عاقبت کار به کجا می‌انجامد.

این کتاب داستان زن و مردی است که به صورت تصادفی در یک پرواز کنارهم قرار می‌گیرند. آشنایی آن‌ها از یک مکالمه‌ٔ معمولی شروع می‌شود و پیش می‌رود تا آن‌جا که تصمیم می‌گیرند بعد از پرواز هم یکدیگر را ببینند و در طول داستان ارتباطشان نزدیک‌تر می‌شود.

دوباتن در کتاب جستارهایی در باب عشق با بهره‌گیری از نظرات ارسطو، سارتر، ویتگنشتاین و گروچو مارکس، داستان عاشقانه‌ای بسیار خلاقانه و پر جزئیات خلق کرده که از دریچه‌ٔ فلسفه مورد پرداخت قرار گرفته است.

کتاب جستارهایی در باب عشق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به موضوعات مربوط به فلسفهٔ زندگی پیشنهاد می‌شود.

درباره آلن دوباتن

آلن دو باتن نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونِ ساکن بریتانیا که دغدغه‌اش نوشتن درباره زندگی روزمره به شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند.

آلن دوباتن نویسنده‌ٔ فلسفی در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او اکنون در لندن زندگی می‌کند و مشغول مدیریت در مؤسسه خود یعنی مدرسه‌ٔ زندگی است. این نویسنده اکنون به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن تاکنون به بیشتر از سی زبان دنیا ازجمله فارسی ترجمه‌ شده‌اند.

دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد؛ ولی برای نوشتن کتب فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. مهم‌ترین کتاب‌های آلن دوباتن، تسلی‌بخشی‌های فلسفه و هنر سیروسفر نام دارند.

اولین کتاب آلن دوباتن به نام جستارهایی در باب عشق، در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که خیلی زود در لیست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از دو میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

آلن دوباتن مؤسس مدرسه‌ای به نام مدرسه‌ٔ زندگی است. او با این باور که فرزندان ما در مدرسه راه و روش زندگی‌کردن را نمی‌آموزند مدرسهٔ زندگی را تأسیس کرد. دوباتن معتقد است این فقدان دانش باعث می‌شود کودکان در زندگی بالغانه‌شان با مشکلات زیادی مواجه شوند.

موضوعاتی که در مدرسه زندگی تدریس می‌شوند متنوع‌اند. اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند. زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در شش دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود. خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت.

نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای هم در این مؤسسه کار می‌کنند. نکته‌ٔ جالب این است که باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی، مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند.

آلن دوباتن تاکنون کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار، کتاب‌های جستارهایی در باب عشق، معماری خوشبختی، شغل مورد علاقه، خودشناسی، تسلی‌بخشی‌های فلسفه، هنر سیروسفر، اضطراب منزلت، دین برای خداناباوران، سیر عشق، آرامش، هنر همچون درمان و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخشی از کتاب جستارهایی در باب عشق

«کلوئه از حرف زدن در مورد خودش متنفر بود. شاید فروتنی و ناچیز شمردن خودش یکی از بارزترین ویژگی‌های او بود. وقتی در میانِ گفتگوهایش صحبت دربارهٔ خود را پیش می‌کشید، به جای آنکه به سادگی از واژه‌های «من» یا «کلوئه» استفاده کند، خودش را «درمانده‌ای مثل من» خطاب می‌کرد. این خود کوچک‌بینی جذاب‌ترین خصوصیت او بود، چون به نظر می‌رسید دور از آن جذابیت‌های پنهان رایج میان افرادی بود که نسبت به خود حسّ ترحم دارند. مثل خود کوچک‌بینی کاذب موجود در این گفته: «من چقدر احمقم، و انتظار شنیدن این جواب. نخیر، احمق نیستی.»

دورانِ کودکی‌اش عجیب و غریب بود، اما در موردش خویشتنداری نشان می‌داد (من از اغراق در مورد دوران بچگی‌ام و این که مصایب ایوب را نسبت به مشکلات من کوچک نشان دهند متنفرم). او در خانواده مرفهی بزرگ شده بود. پدرش (همهٔ مشکلاتش زمانی شروع شدند که والدینش اسم او را «بری» گذاشتند) یک دانشگاهی، استاد حقوق بود، و مادرش (کلر) برای مدتی یک گلفروشی را اداره می‌کرد. کلوئه فرزند وسطی خانواده بود، دختری که بین دو پسر دُردانهٔ محبوب و بی‌نقص تک افتاده بود. وقتی برادر بزرگ‌ترش کمی بعد از هشتمین سالگرد تولدش به علت سرطان خون فوت کرد، سوگ و ناراحتی پدر و مادرش به شکل خشمی، معطوف به دخترشان شد، دختری که در مدرسه کندذهن و در خانه عبوس و بداخلاق بود و به جای پسرشان مثل کنه به زندگی چسبیده بود. کلوئه با احساس گناه بزرگ شد، پر از حس تقصیر و گناه نسبت به اتفاق‌هایی که رخ داده بود، احساسی که مادرش در جهت تخفیف آن چندان تلاش نمی‌کرد. مادرش دوست داشت که نقطه ضعفی از خصوصیت کسی به دست آورد و پیوسته بر سرش بکوبد. به کلوئه همیشه یادآوری می‌شد که در مقایسه با برادر از دست رفته‌اش ـ از لحاظ درسی ـ چقدر تنبل و دست و پا چُلفتی است و دوستانش چقدر ناباب‌اند، (ایرادهایی که واقعآ درست نبودند، اما با هر بار تذکر بیشتر واقعی می‌شدند). کلوئه برای جبران کمبود محبت به پدر روی آورد، اما این مرد به همان اندازه که نسبت به در میان گذاشتن دانش و اطلاعات حقوقی‌اش دست و دل باز عمل می‌کرد، نسبت به عواطف خویش با خست رفتار می‌نمود.»