دانلود و خرید کتاب شاه بی‌شین

کتاب شاه بی‌شین، اثری نوشته‌ی محمدکاظم مزینانی، نویسنده برنده کتاب سال و جایزه جلال آل احمد است. محمدکاظم مزینانی در شاه بی‌شین، بدون جانبداری خاصی صرفا به روایت زندگی محمدرضا شاه پرداخته است. 

کتاب شاه بی‌شین در جشنواره داستان انقلاب ایران مورد تقدیر قرار گرفته است.

درباره‌ی کتاب شاه بی‌شین

رمان شاه بی‌شین داستانی از زندگی محمدرضا شاه پهلوی است. این کتاب با نوع روایت خاص دوم شخص از دو سطح و لایه اصلی تشکیل شده است:

الف) روایت‌هایی از نگاه واپسین پادشاه ایران زمین بر روی تخت بیمارستان و همسر او. در جریان این روایت ها، نویسنده در کنار بستر بیماری شاه حضور دارد و به شکلی نامریی، به توصیف حالات و روحیات او می پردازد.

ب) روایت‌های شخصی نویسنده که در جریان آن به گذشته خانوادگی خود نقب می زند و خاطراتی را از زمان سپری شده به تصویر می کشد و با این رفت و برگشت‌ها و پرش‌های زمانی و مکانی، لایه های داستانی جدیدی را به وجود می آورد.

محمدکاظم مزینانی در شاه بی‌شین از نظر زبان، لحن و ضرباهنگ و همین‌طور فضاسازی و تصویرپردازی و حس‌­آمیزی از ذخیره پربار شعر فارسی بهره گرفته و در عین حال از عناصر داستانی غافل نمانده و داستان را فدای شعر نساخته است. 

کتاب شاه بی‌شین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شاه بی‌شین برای کسانی که دوست دارند یک روایت جذاب از زندگی شخصی محمدرضا شاه پهلوی بخوانند، جذاب و خواندنی است. 

درباره‌ی محمدکاظم مزینانی

محمدکاظم مزینانی سال ١٣٤٢ در دامغان متولد شد و تحصیلات خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی به پایان برد. او در حوزه کودک و نوجوان چندین اثر دارد که می‌توان آن‌ها را به داستان و شعر نوجوان و کودک تقسیم کرد. در سال ۱۳۸۵ کتابش با عنوان پائیز در قطار توانست جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش کودک و نوجوان را بدست آورد. چندی پیش از او رمانی درباره زندگانی محمدرضا پهلوی منتشر شد. این رمان که عنوان شاه بی‌شین برای آن انتخاب شده، در جشنواره داستان انقلاب ایران مورد تقدیر قرار گرفته بود.

جملاتی از کتاب شاه بی‌شین

یکی از خاله‌هایت زیر لب می‌گوید: «خواجه‌های بیچاره!» و یکی از دده‌ها آه بلندی می‌کشد و می‌گوید: «این خواجه‌های کوتوله، سال‌ها در دستگاه همایونی اسباب عیش و مضحکه بودند و هر کدام پیش یکی از زنان عقدی حرمسرا خدمت می‌کردند. این‌طوری نبینیدشان، یک زمانی برای خودشان بروبیا و فرّ و کیایی داشتند.»

همه حواس‌ها به خواجه‌های کوتوله است که ناگهان یکی از باکره‌ها جلو می‌آید و التماس می‌کند که علیاحضرت، یعنی مادرت، خواجه‌ها و آن باکره‌ها را به قصر خودش ببرد تا در حرمسرای پادشاه جدید به خدمتگزاری و دعاگویی مشغول باشند.

مادرت از شنیدن این حرف چنان عصبانی می‌شود که نگو!

ـ خیال می‌کنید شوهر من هم مثل شاهان الدنگِ قاجار است که تمام وقتش را در حرمسرا بگذراند؟ دیگر آن دوره گذشت که خورشید عالم‌تاب از پشت قُمبُلِ زن‌های حرمسرای شاهی طلوع می‌کرد. بروید به فکر کاری آبرومندانه برای خودتان باشید. خواجگی و کنیزی هم شد شغل؟!