کتاب هرمنوتیک و تئاتر

اگرچه چند سده از رسمیت‌‏یافتن هرمنوتیک به عنوان یک علم و جایگاه ویژه آن به عنوان شاخه‏‌ای مستقل در حوزه‌ی تفکر بشری می‌‏گذرد، این واژه، در ایران، همچنان ناشناخته باقی مانده است؛ به نحوی که، حتی در حوزه‌‏هایی چون فلسفه، الهیات، نقد ادبی و علوم اجتماعی، به‌ طور شایسته، به این علم پرداخته نشده است. غفلت محافل دانشگاهی، اندیشمندان و اهل قلم از مباحثی این‌چنینی باعث ایجاد نوعی فاصله بین این محافل و اندیشمندان و روشن‌فکران فرامرزی شده است؛ به طوری که درک این‏گونه مباحث و آراء و اندیشه‌‏های متفکران جهان، برای محققان و اندیشه‌‏جویان داخلی بسیار مشکل به نظر می‌‏رسد؛ به خصوص اینکه ترجمه‌ی آراءِ متفکران جهان، فاقد پیوستگی لازم و بدون در نظر گرفتن پیشینه‌ی این آراء و دیدگاه‌ها صورت می‌‏پذیرد. هرمنوتیک نیز از این امر مستثنا نبوده است. این واژه، در طی چند قرن استعمال، به عنوان شاخه‌‏ای از علم، دستخوش تعاریف متعدد و متنوعی شده است، به نحوی که در هر حوزه‌ی اندیشه و توسط هر اندیشمندی تعریفی مستقل یافته است که همین تنوع و ناهمگونی در تعریف، بدون درنظرگرفتن سیری که علم هرمنوتیک از پیدایش تاکنون سپری کرده است، باعث سردرگمی پژوهشگر، در برخورد اولیه با این واژه، می‌‏شود. به عبارتی، واژه‌ی هرمنوتیک، مقوله‌‏ای هرمنوتیکی و تفسیر و تأویل‌پذیر بوده و، مانند هر مقوله‌ی هرمنوتیکی دیگر، دچار تکثر در تعریف، معنی و تفسیر است.