دانلود و خرید کتاب من یک هُمافر بودم

زندگی مردان و زنان بزرگ هم‌چون علما، دانشمندان، مخترعان و ... را تاریخ‌نویسان می‌نویسند اما سایر مردم عادی نیز برای خود سرنوشت و سرگذشتی دارند که در تاریخ ثبت نمی‌گردد، در حالی‌که این سرگذشت‌ها نیز می‌تواند برای نسل‌های آینده شنیدنی و عبرت‌آموز باشد.« من یک همافر بودم» به قلم علی اصغر فولادی مهر، زندگی‌نامه خودنوشت اوست برای فرزندان این سرزمین. پدر او مباشر امیرحسین ظفر بختیاری (نماینده انتصابی محمدرضاشاه و پسرعموی ثریا اسفندیاری) بود که برای همراهی با امیرحسین خان به تهران آورده شد. و به همراه دیگر افراد ایل خود که از دلیران بختیاری بودند در منطقه محمدآباد، در ۵۰ کیلومتری تهران ساکن شدند. پس از آبادکردن آنجا و ساختن قلعه‌ای، افراد ایل خانواده‌های خود را نیز برای اسکان به محمدآباد آوردند. علی اصغر نیز در همین قلعه به دنیا آمد. و پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمد و درجه هُمافری گرفت. در این اثر خاطرات او درباره زندگی شخصی و حرفه‌ای‌اش از ازدواج گرفته تا حمله به پایگاه اچ ۳ در عراق را می‌خوانید:

بعدها که درس من تمام شد و وارد نیروی هوایی شدم، مادرم مثل هر مادری که آرزویش داماد کردن پسرش است، به فکر ازدواج من افتاد. از قضا هم او و هم برادر بزرگم آقا فریدون به وصلت با این خانواده رقبت داشتند و زمزمه‌هایی را شروع کردند که: «دیگر باید برایت نامزد کنیم و وقتی درجه گرفتی باید عروسی کنی.»البته در آن زمان بودند دخترانی از فامیل و یا همسایگان که مایل به ازدواج با من بودند و خیلی هم گرم می‌گرفتند، اما نظر مادرم، همین همسر فعلی‌ام یعنی دخترِ دایی غلامحسین بود و این درحالی بود که من هم فکر می‌کردم اگر بناست از محل خودمان زن بگیرم، کاندید همان است که مادرم انتخاب کرده است، اما باز می‌گفتم: «نَنِه صبر کن حالا زود است. هنوز من مدت‌ها باید در شبانه‌روزی باشم و درس بخوانم»و هم می‌گفت: «دختر خوب خواستگار زیاد دارد و ممکن است دیر شود و آن‌ها قولش را به دیگری بدهند.» خلاصه این که من جواب قطعی به آن‌ها ندادم.