کتاب نجیب‌زاده کوچک

درون‌مایه‌ی اکثر داستان‌های خانم فرانسیس هاجسن برنت (۱۸۴۹ ـ ۱۹۲۴) نویسنده انگلیسی «نجیب‌زاده کوچک»، رسیدن از قعر فقر به اوج ثروت است. چهار سال بعد از این که فرانسیس به دنیا آمد، پدرش درگذشت و خانواده‌اش گرفتار فقرِ وحشتناک محلهٔ فقیرنشین منچسترِ دورهٔ ویکتوریا شد. فنی کوچک با نوشتن داستان از محیط وحشت‌انگیز پیرامونش می‌گریخت. بعد از فراز و فرود بسیار و مهاجرت به آمریکا در سال ۱۸۷۳ فرانسیس با دکتر برنت ازدواج کرد و با نام خانوادگی او به شهرتی جهانی در داستان‌نویسی برای کودکان رسید. خانم برنت روی هم رفته، بیش از چهل کتاب برای کودکان و بزرگ‌سالان نوشته‌است. او چند داستان کلاسیک برای کودکان نوشت که به ویژه دو تا از آنها یعنی رمان باغ مخفی و نجیب‌زادهٔ کوچک مشهورند. نجیب‌زادهٔ کوچک به عنوان «بهترین روایت از داستان سیندرلا به شیوهٔ نگارش مدرن» معرفی شده‌است: آن روز وقتی سدریک به خانه برگشت، از مادر پرسید: «عزیزترین (پدر همیشه مادر را «عزیزترین» صدا می‌زد و به همین خاطر، پسرک این کلمه را یاد گرفته بود)، عزیزترین! حال پدرم بهتره؟» او احساس کرد دست‌های مادرش می‌لرزند. پس، سرش را برگرداند و به صورت او نگاه کرد. چیزی در صورتش بود که باعث شد سدریک احساس کند دارد گریه‌اش می‌گیرد. ـ عزیزترین، حال پدر خوبه؟ در آن لحظه، ناگهان قلب کوچک مهربانش به او گفت که بهتر است هر دو دستش را دور گردن مادر حلقه کند، او را چندین بار ببوسد و گونه‌های نرم و لطیفش را به گونه‌های او بچسباند. این کار را هم کرد و مادر صورتش را روی شانه‌های او گذاشت و زار زار گریست؛ او طوری سدریک را بغل کرده بود که انگار دیگر هیچ‌وقت نمی‌خواست بگذارد او دوباره برود. مادر هق‌هق‌کنان گفت: «آره، حالش خوبه. اون خیلی‌خیلی خوبه، ولی ما... ما حالا غیر از همدیگه، هیچ کسی رو نداریم، هیچ کسی رو.» سدریک، با اینکه کوچک بود فهمید که پدرِ جوان، خوش‌قیافه و قدرتمندش دیگر برنمی‌گردد. فهمید که او مرده است.