کتاب معیارهای انتخاب همسر (اشتباهات بزرگ در انتخاب همسر)

کتاب معیارهای انتخاب همسر (اشتباهات بزرگ در انتخاب همسر) نوشته و تحقیق ماهیار آذر و سیداصغر ساداتیان است و انتشارات ما و شما آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب معیارهای انتخاب همسر (اشتباهات بزرگ در انتخاب همسر)

معیارهای انتخاب همسر (اشتباهات بزرگ در انتخاب همسر) اثری از دکتر سیداصغر ساداتیان و ماهیار آذر است که براساس آخرین تحقیقاتی علمی ثابت‌شده به زبانی ساده و عملی، روش ارزیابی خود و دیگری و معیارهای انتخاب همسر مناسب و شرایط لازم برای تشکیل یک زندگی مشترک خوب را شرح داده‌ است.

برخی از مباحث کتاب از این قرارند: چگونه خود و دیگران را بشناسیم، عشق چیست و عاشق کیست، آمادگی و شرایط مناسب برای ازدواج، باورهای غلط در مورد تصمیم به ازدواج، انتخاب همسر به چه نکاتی توجه کنیم و در چه مواردی و با چه کسانی نباید ازدواج کرد.

برخی انتخاب همسر و ازدواج را به تقدیر و سرنوشت نسبت می‌دهند؛ آن را شبیه خریدن هندوانه می‌دانند که تا بازش نکنید متوجه نخواهید شد که چه خریده‌اید. اگر ما شانس را به عنوان سرنوشت محترم در نظر بگیریم دیگر اختیار، تلاش، کوشش، تفکر و در یک کلام هستی بی‌معنی خواهد بود. اما اگر شانس را به عنوان احتمال وقوع یک حادثه در نظر بگیریم آنگاه هر چیزی قابل پیش‌بینی خواهد بود.

در مورد همین مثال اگر ما بدانیم که هندوانه مورد نظر در چه شرایطی رشد یافته و از چه تخمی است و نظر دیگرانی که از آن محصول استفاده کرده‌اند را بپرسیم (همانند تحقیق در مورد وضعیت خانوادگی، سابقه فردی، محل کار، دوستان و ...) و با دقت کردن به هندوانه و توجه به رنگ و طرح پوست هندوانه (بررسی ظاهر، رفتار و افکار شخصی) می‌توانیم با ضریب اطمینان بیشتری هندوانه رسیده و مناسب‌تری انتخاب کنیم. فرق انسان‌های عاقل و توانمند با دیگران در این است که آن‌ها خود سرنوشت را می‌نویسند و می‌سازند ولی سرنوشت کار دیگران را («تقدیر ارباب مردان ترسو و بردۀ مردان شجاع است» بزرگمهر).

خواندن کتاب معیارهای انتخاب همسر (اشتباهات بزرگ در انتخاب همسر) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که قصد ازدواج دارند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب معیارهای انتخاب همسر (اشتباهات بزرگ در انتخاب همسر)

«عشق یکی از عوامل یا نیروهایی است که می‌تواند بر قوی‌ترین نیروی فطری انسان یعنی میل به زنده ماندن غلبه کند. حال ببینیم چرا چنین نیرو و گرایشی وجود دارد و آیا اصولاً جایگاهی در بدن ما دارد و اگر وجود دارد چرا؟ براساس نظریه هرم سلسله مراتب نیازهای انسانی مازلو (۱۹۴۳ میلادی)، انگیزه‌های رفتار آدمی نیازهای او در زمینه‌های مختلف است (نظیر خوردن غذا برای رفع گرسنگی و نیز لذت بردن) و با برآورده شدن نیازهای اولیه، قدم در مراحل بالاتری گذاشته تا اینکه بالاخره به بالاترین حدشکوفایی و کمال خود (self actul lization) برسد. یکی از این نیازها، احساس تعلق داشتن به گروه و جمع و ارتباط با دیگران و دیگری، عشق است به عبارت دیگر براساس این نظریه انسان به کمال واقعی نخواهد رسید مگر اینکه عاشق نیز باشد.

براساس گفته دکتر فروم (Erich fromm ۱۹۸۰-۱۹۰۰ میلادی) در کتاب معروفش به نام «هنر عاشقی» (The art of loving، ۱۹۵۴) عشق تنها پاسخ رضایت‌بخش و معقول به مسئله خلق و هستی انسان است. به نظر او بزرگترین مسئله انسان برخواسته از آگاهی او از وجود و هستی خود است. به عبارت دیگر ما تنها موجودی هستیم که به مفهوم زندگی و حیات و مرگ خود آگاه هستیم و در اینجا است که یک مسئله مهم خود را نشان می‌دهد: وجودی مستقل و جدا از کل و احساس تنهایی مرتبط با هستی (existential loneliness).

به اعتقاد دکتر فروم برای غلبه و به عبارت دقیق‌تر، رفع این حس تنهایی، در نهاد آدمی (مغز) انگیزه‌ای اولیه و قوی به همسان غریزه‌های اولیه همچون گرسنگی، تشنگی و ... ولی با ویژگی خاص خود شکل گرفته است و آن انگیزه یا گرایش، اتحاد و پیوستگی با خارج خود است. به نظر فروم انسان در طول تاریخ حیات خود، چهار راه و روش را برای رسیدن به اتحاد وحدت وجود و غلبه بر احساس تنهایی خود برگزیده است: خلسگی (از خود بیخود شدن)؛ همبستگی (تعلق به گروه)؛ فعالیت‌های خلاقانه و بالاخره عشق.

از خود بیخود شدن (argiastio states)

در این روش فرد با شرکت در آیین و مراسم خاص و در برخی از جوامع همراه با استفاده از مواد و داروهای روان‌گردان (نظیر ماری‌جوانا در اقوام سرخپوست، یا اکستاسی و دیگر مواد روان‌گردان در برخی از کنسرت‌های موسیقی و یا میهمانی‌های آنچنانی در برخی از کشورهای غربی) خود را فراموش کرده و به به حالت خلسگی و نئشگی رفته و خود را جزئی از جمع می‌پندارد و بدین ترتیب بر این حس تنهایی خود فائق می‌آید. اشکال چنین روش و راه‌حلی موقتی بودن آن، احساس گناه (در صورت تضاد با باورها) و عوارض و مشکلات جنسی خاص خود است.

همبستگی یا تعلق به گروه (Con formity)

در این حالت فرد با پیوستن و پیروی و تقلید از عادات، سنن، باورها و ارزشهای یک گروه از حس تنهایی رها می‌شود اما مشکل این روش این است که فرد بایستی خود واقعی خویش را کنار بگذارد و به عبارتی چیز دیگری از آنچه که خود واقعی‌اش هست وانمود نماید و لذا اگرچه چنین روشی می‌تواند همیشگی باشد و از تولد تا مرگ بکار گرفته شود ولی هنوز رضایت‌بخش و کامل نیست.

فعالیت‌های خلاقانه (Creative activities)

راه یا روش سوم برای دست‌یابی به یکپارچگی و وحدت با خارج خود درگیر کارهای خلاقانه شدن (بجز مسئولیت و وظیفه) است. در چنین حالتی فرد در واقع، غرق در کار خود می‌شود و نوعی احساس وحدت وجود (در واقع فراموشی تنهایی خود) و تا حدی حس خالق‌بودن پیدا می‌کند. اشکال چنین روشی این است که فرد برای حفظ چنین حسی بایستی بطور دائم مشغول و درگیر کارهای رضایت‌بخش و خلاقانه باشد و لازمه چنین چیزی جدایی از دیگران (معمولاً)، اختلال در مسئولیت‌ها، محدودیت‌ها و عادتی شدن است.

عشق (Love)

در این حالت فرد با دنیای خارج خود (معشوق) ارتباطی واقعی، احساسی و عمیق برقرار می‌کند و به یک وحدت وجود معنی‌داری می‌رسد. بدن از طریق بکارگیری سیستم پاداش (لذت بردن) این روش را همه جانبه تقویت می‌کند (به مطالب بعدی مراجعه کنید).»