کتاب لین تنگو

کتاب لین تنگو نوشته‌ی منیژه آقاجانی اثری داستانی است که انتشارات نامه مهر آن را منتشر کرده است. این کتاب با نگاهی به خاطرات و تجربه‌های کودکی نویسنده در کوچه‌های آبادان، به روایت زندگی، بازی‌ها، روابط خانوادگی و دوستی‌های دوران کودکی می‌پردازد. فضای داستان‌ها سرشار از جزئیات زیستی و فرهنگی جنوب ایران است و شخصیت‌ها و موقعیت‌ها با زبانی صمیمی و گاه طنزآمیز به تصویر کشیده شده‌اند. نویسنده با الهام از خاطرات شخصی و ترکیب آن با تخیل، قصه‌هایی را خلق کرده که هم رنگ و بوی واقعیت دارند و هم حال‌وهوای خیال‌انگیز کودکی را زنده می‌کنند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب لین تنگو

لین تنگو مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که منیژه آقاجانی با محوریت خاطرات و تجربه‌های کودکی خود در آبادان نوشته است. کتاب در فضایی روایت می‌شود که کوچه‌ها و محله‌های آبادان، به‌ویژه لین‌ها (کوچه‌های باریک و بن‌بست)، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت‌ها و اتفاقات دارند. نویسنده با زبانی نزدیک به گفتار و بهره‌گیری از اصطلاحات و لهجه محلی، دنیای کودکان آبادانی را بازآفرینی کرده است. ساختار کتاب بر پایه روایت‌های کوتاه و اپیزودیک استوار است؛ هر بخش به ماجرایی تازه از زندگی روزمره، بازی‌ها، دعواها، شادی‌ها و غم‌های کودکان و خانواده‌هایشان می‌پردازد. در کنار روایت‌های کودکانه، سایه‌ی جنگ و تحولات اجتماعی نیز بر زندگی شخصیت‌ها سنگینی می‌کند و گاه به‌صورت ضمنی در داستان‌ها حضور دارد. نویسنده تلاش کرده است با بازآفرینی فضای گذشته، حسرت‌ها و امیدهای آن دوران را زنده نگه دارد و تصویری ملموس از زیست جمعی و فردی در جنوب ایران ارائه دهد.

خلاصه داستان لین تنگو

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! کتاب با مقدمه‌ای از نویسنده آغاز می‌شود که در آن به نقش لین‌ها (کوچه‌های آبادان) در شکل‌گیری خاطرات و خیال‌پردازی‌های کودکی اشاره شده است. داستان‌ها حول محور خانواده‌ای آبادانی و روابط میان اعضای آن می‌چرخد. شخصیت اصلی، دختری است که با خواهر و برادرهایش در خانه‌ای شلوغ و پرهیاهو زندگی می‌کند. روایت‌ها اغلب از زاویه دید این کودک بیان می‌شوند و دغدغه‌ها، آرزوها و حسرت‌های او را بازتاب می‌دهند. در یکی از داستان‌ها، ماجرای عروسکی که قرار است به عنوان جایزه به دختر داده شود، بهانه‌ای می‌شود برای نمایش رقابت‌ها و حسادت‌های کودکانه، و همچنین روابط پیچیده میان خواهر و برادرها. در بخش‌هایی دیگر، بازی‌های خیابانی، دعواهای بچه‌ها، و حتی جنگ‌های کودکانه میان گروه‌های مختلف محله، با جزئیات و طنز خاصی روایت شده‌اند. سایه‌ی جنگ ایران و عراق نیز بر فضای داستان‌ها حضور دارد؛ آژیرهای خطر، خاموشی‌ها و ترس‌های شبانه، بخشی از زندگی روزمره کودکان شده‌اند. در کنار این روایت‌ها، نویسنده به روابط میان نسل‌ها، نقش مادر و پدر در تربیت فرزندان، و تأثیر سنت‌ها و باورهای محلی بر زندگی شخصیت‌ها می‌پردازد. داستان‌ها با لحنی صمیمی و گاه تلخ، تصویری از دنیای کودکی در جنوب ایران ارائه می‌دهند که در آن شادی و غم، بازی و جدیت، و خیال و واقعیت در هم تنیده‌اند.

چرا باید کتاب لین تنگو را بخوانیم؟

لین تنگو با بازآفرینی فضای کوچه‌ها و خانه‌های آبادان، تجربه‌ای متفاوت از زیست کودکانه در جنوب ایران را ارائه می‌دهد. این کتاب نه‌تنها خاطرات و بازی‌های نسل‌های گذشته را زنده می‌کند، بلکه به‌واسطه‌ی زبان و روایت خاصش، خواننده را به دل زندگی روزمره و دغدغه‌های کودکان و خانواده‌ها می‌برد. ویژگی شاخص اثر، ترکیب واقعیت و خیال، و بازتاب صادقانه‌ی احساسات و روابط انسانی است. همچنین، حضور پررنگ فرهنگ محلی، لهجه و اصطلاحات بومی، و اشاره به تحولات اجتماعی و جنگ، به کتاب عمق و اصالت بخشیده است. مطالعه این اثر فرصتی است برای لمس دنیای کودکی، با همه‌ی فرازونشیب‌ها و لحظات نابش.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان داستان‌های ایرانی، دوست‌داران ادبیات کودکانه و نوجوانانه، پژوهشگران فرهنگ جنوب ایران و کسانی که به روایت‌های محلی و خاطره‌نویسی علاقه دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به دنبال بازخوانی تجربه‌های زیسته در دوران جنگ و زندگی جمعی هستند، این کتاب جذاب خواهد بود.

بخشی از کتاب لین تنگو

«در لین‌های آبادان یا همان کوچه‌های آبادان در زمان ماء کودکی‌کردن بیشتر کش می‌آمد و نقشه‌ها و خیالات شبانه‌ی ما تمام و کمال خرج بازی کردن‌های فردا می‌شد؛ برعکس اکنون که بزرگ‌شدن و از کودکی‌کردن گریختن سرعت گرفته و بازی‌کردن به گونه‌ی کودکی‌های ما با همان قهر و آشتی‌ها و جنگ و دعواهای تن به تن و رو در رو فرآموش شده است. و شوقی که لذت بازی‌کردن‌های صبح تا شام در لين با همبازی‌های قد و نیم‌قد در من بجا گذاشته، چند سال پیش واداشتم که سفری به شهر کودکیم کنم برای دیدن لین کودکی و دیدن دوباره‌ی لین‌تنگو که شب‌ها هنگام عبور از روبه‌رویش از ترس با صدای بلند آواز می‌خوانديم. البته قصه‌ی آوازخواندن هنگام عبور از روبه‌روی لین‌تنگو به سال‌ها پیش از تولد من برمی‌گردد. مادرم می‌گفت از زمانی که به این لین آمده شب‌ها صدای آوازخواندن زن‌ها، مردها و یا بچه‌ها را می‌شنیده که هنگام عبور از روبه‌روی لین‌تنگو به صدای بلند مرضیه یا دلکش می‌خواندند. لین‌تنگو کوچه‌ی بن‌بست باریک و تنگی بود داخل لین ماء بین خانه‌ی حاجمشد و کل‌نجات که فقط چند پنجره داخلش بود و هیچ در خانه‌ای در لین‌تنگو نبود و تیر چراغ برقق هم داخلش نبود و شب‌ها لین‌تنگو بسیار تاریک و وهم‌انگیز بود.»