کتاب من و فرزندم

کتاب من و فرزندم نوشتهٔ نسرین جلالی هریس است و انتشارات خط آخر آن را منتشر کرده است. این کتاب مهارت‌های فرزندپروری موفق را می‌آموزد.

درباره کتاب من و فرزندم

اولین مؤسسه‌ای که فرد را به زندگی اجتماعی آشنا می‌سازد خانواده است. در خانواده کودک متوجه مؤسسات اجتماعی می‌شود. با اینکه مطالعه در مدرسه کودک را به طور علمی و منظم با مؤسسات اجتماعی و نقش آن‌ها در زندگی یک جامعه آشنا می‌سازد، تمایلات مذهبی خانواده، افکار و عقاید اجتماعی آن‌ها، ایدئال‌های آن‌ها، نظر آن‌ها به احزاب سیاسی و ارتباط آن‌ها با مؤسسات مختلف در بستگی و علاقهٔ کودکان به این گونه مؤسسات تأثیر فراوان دارد.

کودک در خانه به فرهنگ جامعه آشنا می‌شود. در اثر تماس با والدین و مشاهدهٔ رفتار آن‌ها در زمینه‌های مختلف زندگی متوجه راه زندگی و فلسفهٔ اجتماعی جامعه می‌گردد. معمولاً تمایلات والدین، افکار و عقایدشان، طرز برخورد اعضای خانواده با یکدیگر و با افراد خارجی، آرزوها و هدف‌های آن‌ها در زندگی و میزان‌های اخلاقی مورد قبول آن‌ها انعکاسی از میراث اجتماعی است. در جامعه‌ای که دروغ، تظاهر، فریب، تملق، تنبلی، خودخواهی، نفع‌پرستی، سازش‌کاری، لاابالی‌گری، ضعف و دودلی، بی‌علاقگی نسبت به مصالح عمومی، جهل و نادانی در زمینه اجتماعی و علمی و پستی و رذالت رسوخ دارد و این‌گونه امور مبنا و اساس ایدئال‌های افراد قرار می‌گیرد. ایدئال‌های مورد قبول اعضای خانواده نیز تحت تأثیر این‌‌گونه خصوصیات قرار دارد، در نتیجه این‌گونه ایدئال‌ها در پایه‌گذاری شخصیت کودکان و رشد و تمایل آن‌ها نسبت به امور مختلف تأثیر عمیق دارد.

در کتاب من و فرزندم مهارت‌های فرزندپروری موفق را می‌آموزید.

خواندن کتاب من و فرزندم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام مادران و پدران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب من و فرزندم

«در خانه پایه اخلاقی شخصیت فرد گذاشته می‌شود. کودک از مشاهده رفتار والدین متوجه این حقیقت می‌شود که آیا پدر و مادر و سایر اعضای خانواده‌ی او از میزان‌های خاصی پیروی می‌کنند یا رفتار آن‌ها تابع هیچ قاعده و اصلی نیست. آیا این میزان‌ها موافق یکدیگر هستند یا متضاد می‌باشند؟ آیا پدر و مادر او همیشه در مقابل دیگران گذشت و اغماض روا می‌دارند یا در یک مورد گذشت می‌کنند و در مورد دیگر سخت‌گیر هستند؟ آیا میزان‌های حاکم بر اعمال و رفتار والدین با توجه به مصالح عمومی و منافع دیگران انتخاب شده است یا فقط بر محور منافع و تمایلات خود آن‌ها دور می‌زند؟ آیا پدر و مادر وی به موقع و عاقلانه تصمیم می‌گیرند یا افرادی ضعیف‌النفس و متزلزل هستند؟ آیا روح علمی در قضاوت آن‌ها نسبت به امور و اشخاص نفوذ دارد یا قضاوت‌های آن‌ها بی‌پایه و مأخذ است؟ آن چه کودک در رفتار پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده می‌بیند و از این راه پایه شخصیت اخلاقی خود را محکم می‌سازد (میجت، کافمن و هوسانگ ، ۲۰۲۲).

کودک در خانه با فلسفه اجتماعی جامعه آشنا می‌شود. در جامعه‌ای که دموکراسی یا دموکراسی اجتماعی به‌عنوان فلسفه اجتماعی مورد قبول واقع شده است این فلسفه بر روابط اعضای خانواده حکومت دارد. طرز برخورد صحیح اعضای خانواده با یکدیگر اشتراک مساعی آن‌ها برای تعیین هدف‌های خانوادگی و تأمین مصالح خانواده، پیروی آن‌ها از روش عقلانی در کلیه شئون خانوادگی، شرکت دادن تمام اعضای خانواده در اخذ تصمیماتی که مربوط به امور خانوادگی است و تقسیم کار و مسئولیت میان اعضای خانواده و هم‌چنین فرصت کافی برای اظهار نظر افراد در محیط خانواده به چشم می‌خورد و قهراً کودک نیز از این وضع استفاده می‌کند و اسباب رشد او در جنبه‌های مختلف شخصیت بهتر فراهم می‌گردد.

خانواده‌ها در آشنا کردن کودکان به میراث فرهنگی و اجتماعی نقش مؤثری به عهده دارند. آن‌ها باید در درک و فهم میراث فرهنگی به کودکان کمک کنند و با توجه به رشد و تجربیات کودک، آن‌ها را به میراث ادبی، علمی، فلسفی، دینی و هنری جامعه آشنا سازند. اهمیت این میراث را در زندگی اجتماعی و وحدت معنوی جامعه برای کودکان روشن کنند و در عین حال باید بدون تعصب و با نظر علمی ارزش و اعتبار این میراث را برای کودکان مشخص سازند و در این باره به کودکان کمک کنند تا خودشان با استفاده از مطالعات خویش به ارزش‌سنجی میراث فرهنگی اقدام نمایند و ضمناً آن‌ها را تشویق کنند که برای توسعه و پیشرفت این میراث فعالیت نمایند. بدین ترتیب، شما می‌خواهید در زندگی آرامش داشته باشید. این جمله‌ای است که با اطمینان خاطر آن را ادا می‌کنیم:

“هر کسی زندگی توأم با آرامش را دوست دارد”

این مطلب در مورد فرزندان نیز صادق است. هر کودکی زندگی آرام را دوست دارد، هم آرامش بیرونی و هم آرامش درونی را. دوری از افکار نگران کننده بی‌اندازه به فرزندان کمک می‌کند تا انسان‌هایی شوند که افکار اضطراب‌آور را نپذیرند. در ضمن می‌توانید به ‌آن‌ها کمک کنید تا محیط زندگی آن‌ها آرام، ساکت و صلح‌آمیز باشد. می‌توانید کارهای زیادی انجام دهید تا آن‌ها به‌طور دائم شاهد درگیری‌های خانوادگی نباشند. می‌توانید به ‌آن‌ها کمک کنید در محیطی زندگی کنند که عاری از عصبانیت و خصومت باشد. در عین حال این فرصت را به ‌آنها بدهید تا خود را به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که محیط زندگی خود را برای کسانی ‌که در آن قرار دارند، نه تنها آشوب‌زده نکنند، بلکه آن را آرام و ساکت سازند (قربانی و جمعه‌نیا، ۱۳۹۷).»