کتاب پیله (جلد اول)

کتاب الکترونیکی «پیله (جلد اول)» نوشتهٔ رابرت چارلز ویلسون و با ترجمهٔ حسین شهرابی، توسط نشر کتابسرای تندیس منتشر شده است. این اثر در ژانر علمی‌تخیلی قرار می‌گیرد و آغازگر مجموعه‌ای با همین نام است. داستان با رویدادی عجیب و جهانی آغاز می‌شود که ستاره‌ها و ماه ناگهان از آسمان ناپدید می‌شوند و زندگی انسان‌ها را دگرگون می‌کند. روایت کتاب از زاویهٔ دید نوجوانی به نام تایلر و دوستانش دنبال می‌شود و به واکنش‌های فردی و جمعی انسان‌ها در برابر این بحران می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب پیله (جلد اول)

«پیله» اثری در ژانر علمی‌تخیلی است که با روایتی داستانی و شخصیت‌محور، به یکی از عجیب‌ترین سناریوهای آخرالزمانی می‌پردازد. رابرت چارلز ویلسون، نویسندهٔ کتاب، با بهره‌گیری از عناصر علمی و تخیلی، جهانی را تصویر کرده که در آن ناگهان ستاره‌ها و ماه از آسمان محو می‌شوند و بشر با واقعیتی تازه و ناشناخته روبه‌رو می‌شود. این کتاب در قالب رمان و با تمرکز بر زندگی چند نوجوان و خانواده‌هایشان، تأثیرات این رویداد را در ابعاد فردی و اجتماعی بررسی می‌کند. ساختار کتاب به گونه‌ای است که همزمان با روایت داستان رشد و بلوغ شخصیت‌ها، به پیامدهای علمی، سیاسی و روانی این حادثه نیز می‌پردازد. «پیله» با ترکیب مضامین علمی‌تخیلی کلاسیک و دغدغه‌های انسانی، تصویری چندلایه از مواجههٔ بشر با ناشناخته‌ها ارائه داده است. این اثر آغازگر مجموعه‌ای است که در جلدهای بعدی نیز به کاوش در پیامدهای این رویداد ادامه می‌دهد.

خلاصه داستان پیله (جلد اول)

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «پیله» با رویدادی غیرمنتظره آغاز می‌شود: در شبی از ماه اکتبر، ستاره‌ها و ماه ناگهان از آسمان ناپدید می‌شوند. روایت از دید تایلر، نوجوانی دوازده‌ساله، و دوستانش دایان و جیسون دنبال می‌شود که در حومهٔ واشنگتن زندگی می‌کنند. این سه نفر، هرکدام با پیش‌زمینه‌های خانوادگی متفاوت، شاهد این اتفاق عجیب هستند و سعی می‌کنند معنای آن را درک کنند. در ابتدا، جامعه دچار شوک می‌شود اما به‌تدریج مردم خود را با شرایط جدید وفق می‌دهند؛ ماهواره‌ها سقوط می‌کنند، ارتباطات مختل می‌شود و جهان به‌نوعی در یک پیلهٔ نامرئی فرو می‌رود. در کنار این بحران جهانی، دغدغه‌های نوجوانانه، روابط خانوادگی و رشد شخصیت‌ها نیز روایت می‌شود. جیسون، نابغه‌ای نوجوان، به دنبال یافتن توضیحی علمی برای این پدیده است و دایان با اضطراب و پرسش‌های مذهبی دست‌وپنجه نرم می‌کند. تایلر نیز درگیر احساسات و روابط تازه‌اش با دوستانش است. در پس‌زمینهٔ این روایت، جامعهٔ جهانی با پیامدهای سیاسی، اقتصادی و روانی این رویداد دست‌به‌گریبان است و تلاش می‌کند معنای این تغییر بزرگ را دریابد. کتاب با تمرکز بر تجربه‌های شخصی شخصیت‌ها، به تدریج ابعاد گسترده‌تر بحران را آشکار می‌کند و سؤالاتی دربارهٔ سرنوشت بشر، نقش علم و ایمان و معنای زندگی در جهانی ناشناخته مطرح می‌کند.

چرا باید کتاب پیله (جلد اول) را بخوانیم؟

«پیله» با طرح یک سناریوی علمی‌تخیلی منحصربه‌فرد، خواننده را به دنیایی می‌برد که در آن مرز میان واقعیت و ناشناخته‌ها محو شده است. این کتاب نه‌تنها به پیامدهای علمی و اجتماعی یک رویداد جهانی می‌پردازد، بلکه با پرداختن به روابط انسانی، رشد شخصیت‌ها و دغدغه‌های نوجوانانه، لایه‌های عمیق‌تری از تجربهٔ انسانی را کاوش می‌کند. روایت داستان از زاویهٔ دید نوجوانان، امکان همذات‌پنداری با شخصیت‌ها را فراهم می‌کند و همزمان، سؤالات فلسفی و علمی مهمی را دربارهٔ جایگاه بشر در جهان مطرح می‌کند. علاقه‌مندان به داستان‌هایی که همزمان به مسائل علمی، اجتماعی و روانی می‌پردازند، در این کتاب با روایتی چندوجهی روبه‌رو خواهند شد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های علمی‌تخیلی، دوستداران داستان‌های آخرالزمانی و کسانی که به روایت‌های شخصیت‌محور با مضامین فلسفی و اجتماعی علاقه دارند مناسب است. همچنین نوجوانان و جوانانی که به دنبال داستان‌هایی دربارهٔ رشد، هویت و مواجهه با ناشناخته‌ها هستند، می‌توانند از خواندن این اثر لذت ببرند.

بخشی از کتاب پیله (جلد اول)

«من دوازده سالم بود و دوقلوها سیزده سال‌شان بود که ستاره‌ها از آسمانِ شب ناپدید شدند. ماهِ اکتبر بود، چند هفته قبل از هالووین؛ به ما سه نفر گفته بودند که حق نداریم در دورهمیِ بزرگسال‌ها شرکت کنیم و باید در زیرزمینِ خانهٔ لاتوُن ــ که خودمان به آن‌جا می‌گفتیم خانهٔ بزرگ ــ بمانیم. محبوس‌شدن در زیرزمین را نمی‌شد تنبیه حساب کرد؛ خصوصاً برای دایان و جیسون که بیشترِ وقت‌ها به انتخابِ خودشان آن‌جا بودند. برای من هم که اصلاً تنبیه به حساب نمی‌آمد. پدرشان مرزِ مشخصی بین منطقهٔ بزرگسال‌ها و منطقهٔ بچه‌ها در خانه تعریف کرده بود که برای رعایت‌کردنش هم سختگیری می‌کرد، ولی ماها در آن زیرزمین به‌روزترین پلتفرم‌های بازی و دیسک‌های فیلم و حتی یک میزِ بیلیارد داشتیم... سوای آن، هیچ بزرگسالی هم به ما نظارت نمی‌کرد؛ البته به‌جز یکی از آشپزها و کارگرهای همیشگیِ تدارکِ غذا، یک نفر به اسمِ خانم تروآل، که یکی دو ساعت یک بار می‌آمد پایین تا هم از وظایفِ مهمانداری‌اش فرار کند و هم خبرهای جدید را از مهمانی به ما بدهد. (یکی از مردها که کارمندِ هیولِت-پاکارد بود با مقاله‌نویسِ روزنامهٔ پست آبروریزی به پا کرد. یک سناتورِ مست توی اتاقِ تلویزیون بود.) جیسون گفت تنها چیزی که نداریم سکوت است (سیستمِ طبقهٔ بالا موسیقیِ مخصوصِ رقص را چنان بلند پخش می‌کرد که صدایش مثلِ تپشِ قلبِ غول‌ها از سقف می‌آمد)؛ سکوت نداشتیم و چشم‌اندازِ آسمان. سکوت و منظره: جیس هم طبقِ معمول دلش هر جفتِ این‌ها را می‌خواست.»