کتاب فرهنگ تصویری کودکان دنیا

کتاب الکترونیکی «فرهنگ تصویری کودکان دنیا» نوشتهٔ امیلی بومون با ترجمهٔ بیتا ترابی و تصویرگری «کلت هس دیوید» اثری است که نشر شهر قلم آن را منتشر کرده است. این کتاب با بهره‌گیری از تصاویر رنگی و جذاب، به معرفی زندگی، آداب و رسوم، جشن‌ها و فعالیت‌های روزمرهٔ کودکان در نقاط مختلف جهان می‌پردازد. مخاطب اصلی این کتاب کودکان و نوجوانان هستند و هدف آن آشنایی با فرهنگ‌ها و سبک‌های زندگی متنوع در سراسر دنیاست. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب فرهنگ تصویری کودکان دنیا

«فرهنگ تصویری کودکان دنیا» اثری ناداستان و دایره‌المعارفی است که با ساختاری تصویری و روایت‌محور، کودکان را با زندگی همسالان خود در قاره‌ها و کشورهای مختلف آشنا می‌کند. کتاب با زبانی ساده و تصاویر فراوان، هر فصل را به یک منطقه یا کشور اختصاص داده و از طریق روایت روزمرهٔ کودکان، به معرفی محیط زندگی، خانواده، مدرسه، غذاها، جشن‌ها و سرگرمی‌های آن‌ها می‌پردازد. این اثر در قالبی مصور و رنگی، اطلاعات جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی را به‌گونه‌ای ارائه می‌دهد که برای مخاطب کودک و نوجوان جذاب و قابل لمس باشد. نویسنده، امیلی بومون، با همکاری تصویرگر و تیم هنری، تلاش کرده است تا تنوع فرهنگی و سبک‌های زندگی را به‌شکل ملموس و عینی به نمایش بگذارد. کتاب نه‌تنها به معرفی کشورهای شناخته‌شده می‌پردازد، بلکه به سراغ اقوام و گروه‌های کمتر شناخته‌شده نیز رفته و تصویری جامع از دنیای کودکان امروز ارائه داده است.

خلاصه کتاب فرهنگ تصویری کودکان دنیا

این کتاب داستان زندگی روزمرهٔ کودکان در نقاط مختلف جهان را روایت می‌کند. هر بخش به یک کودک از کشوری خاص اختصاص دارد و از زبان او، محیط زندگی، خانواده، مدرسه، بازی‌ها، غذاها و جشن‌های محلی توصیف می‌شود. برای مثال، حسن از مراکش دربارهٔ زندگی در دهکده‌ای میان دریا و بیابان، خوابیدن زیر آسمان پرستاره و رفتن به مدرسه صحبت می‌کند. آبا، کودک طوارق، از کوچ‌نشینی در صحرا و جشن‌های قبیله‌ای می‌گوید. یاسر در مصر، روزهایش را میان مدرسه و بازار ادویه‌فروشان می‌گذراند و تعطیلات را در روستا با کارهای کشاورزی سپری می‌کند. آلیما در کنیا کنار دریا زندگی می‌کند و با خانواده‌اش ماهی می‌خورد و به مدرسه‌ای می‌رود که کلاس‌های پرجمعیتی دارد. ژولی در کانادا، زمستان‌های طولانی را با ورزش‌های برفی و تابستان‌ها را در کنار دریاچه می‌گذراند. تدی در آمریکا، روزهایش را میان مدرسه، بازی‌های کامپیوتری و سفرهای خانوادگی سپری می‌کند. یوکو در ژاپن، با آداب خانه‌داری سنتی، جشن‌های عروسک‌ها و تمرین هنرهای دستی آشناست. لانشین در چین، زندگی شهری و بازارهای شلوغ را تجربه می‌کند و در جشن سال نو با خانواده‌اش دور هم جمع می‌شود. تارون در هند، در شهری پرجمعیت زندگی می‌کند و با جشن‌های رنگارنگ و غذاهای ادویه‌دار آشناست. هر کودک، نمایندهٔ فرهنگ و سبک زندگی منطقهٔ خود است و کتاب با روایت‌های کوتاه و تصاویر رنگی، تفاوت‌ها و شباهت‌های زندگی کودکان در سراسر دنیا را به تصویر می‌کشد. دغدغه‌های مشترک مانند مدرسه، بازی، خانواده و جشن‌ها در کنار ویژگی‌های منحصربه‌فرد هر فرهنگ، پیام اصلی کتاب را شکل می‌دهد: جهان پر از تنوع و زیبایی است و کودکان، با وجود تفاوت‌ها، اشتراکات فراوانی دارند.

چرا باید کتاب فرهنگ تصویری کودکان دنیا را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تصویری و روایت‌محور، فرصتی فراهم می‌کند تا کودکان و نوجوانان با فرهنگ‌ها، آداب و رسوم و سبک‌های زندگی متنوع در سراسر جهان آشنا شوند. تصاویر رنگی و روایت‌های کوتاه، یادگیری را برای مخاطب جذاب‌تر می‌کند و باعث می‌شود شناخت تفاوت‌ها و شباهت‌ها میان کودکان دنیا به تجربه‌ای ملموس و سرگرم‌کننده تبدیل شود. مطالعهٔ این اثر، نگاه بازتری به جهان و احترام به تفاوت‌های فرهنگی را در ذهن مخاطب پرورش می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ «فرهنگ تصویری کودکان دنیا» برای کودکان و نوجوانانی که به شناخت فرهنگ‌ها و سبک‌های زندگی مختلف علاقه دارند، مناسب است. این کتاب برای والدین و مربیانی که می‌خواهند فرزندان یا دانش‌آموزان خود را با جهان متنوع پیرامونشان آشنا کنند، گزینهٔ خوبی به‌شمار می‌آید. همچنین برای علاقه‌مندان به جغرافیا و فرهنگ ملل، اثری آموزنده و سرگرم‌کننده است.

بخشی از کتاب فرهنگ تصویری کودکان دنیا

«حسن اهل مراکش است. کشور او هم کوه و دریا دارد، هم یک بیابان بزرگ: «صحرا». حسن در دهکده‌ای در جنوب مراکش، بین دریا و بیابان زندگی می‌کند. خانه‌های این دهکده رنگارنگ‌اند. تابستان‌ها هوا آن‌قدر گرم است که اهالی در سایه دور هم جمع می‌شوند. حسن شب‌ها با پدر و مادرش روی پشت‌بام، زیر آسمان پرستاره می‌خوابد. وقتی حسن می‌خواهد به ساحل پیش دوستانش برود، از میان دهکده می‌گذرد و سر راه با قصاب و بقال ده سلام و احوال‌پرسی می‌کند. حسن هر روز به مدرسه می‌رود. اما همه بچه‌های روستا به مدرسه نمی‌روند؛ دخترها کمتر به مدرسه می‌روند؛ آن‌ها باید در خانه به مادرشان کمک کنند. حسن در مدرسه، خواندن و نوشتن به زبان عربی یاد می‌گیرد. بخت با حسن یار است چون در مدرسه‌شان یک داربوکا (تمپوی آفریقایی) دارند. او با دیگر بچه‌های کلاس یاد می‌گیرد که داربوکا بزند. باید از مدرسه کلی راه پیاده برود تا به خانه برسد.»