کتاب رهبری و اداره امور دانشگاه ها

کتاب الکترونیکی «رهبری و اداره امور دانشگاه‌ها» نوشتهٔ حسین احمدی رضایی و منتشرشده توسط نشر اندیشه احسان، اثری تخصصی در حوزهٔ مدیریت آموزش عالی است که به بررسی ساختارها، چالش‌ها و تحولات دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی می‌پردازد. این کتاب با رویکردی تحلیلی، موضوعاتی مانند رهبری، حکمرانی، سیاست‌گذاری، خصوصی‌سازی، بین‌المللی‌سازی و نقش دولت در آموزش عالی را در قالب ۱۲ فصل مورد واکاوی قرار داده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب رهبری و اداره امور دانشگاه ها

«رهبری و اداره امور دانشگاه‌ها» اثری در قالب ناداستان دانشگاهی است که به بررسی جامع و چندلایهٔ نظام آموزش عالی و مدیریت دانشگاه‌ها می‌پردازد. حسین احمدی رضایی در این کتاب، با گردآوری و تحلیل بیش از صد مقاله و منابع به‌روز، تلاش کرده است تصویری از روندهای جهانی و تحولات ساختاری آموزش عالی ارائه دهد. کتاب در ۱۲ فصل تنظیم شده و هر فصل به یکی از ابعاد کلیدی ادارهٔ دانشگاه‌ها اختصاص یافته است؛ از تحول آموزش عالی و توده‌گرایی تا مأموریت‌گرایی، ساختار سازمانی، رابطهٔ دولت و دانشگاه، نقش هیئت‌امنا، ریاست دانشگاه، حکمرانی مرکزی، گروه‌های آموزشی، جایگاه اعضای هیئت‌علمی، برنامه‌ریزی و بودجه‌بندی و در نهایت اعتباربخشی مؤسسات آموزش عالی. ساختار کتاب به گونه‌ای است که هم به نظریه‌ها و مدل‌های بین‌المللی می‌پردازد و هم مسائل بومی و چالش‌های خاص آموزش عالی ایران را در نظر می‌گیرد. این اثر نه‌تنها برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های مدیریت آموزشی و آموزش عالی، بلکه برای مدیران دانشگاهی و سیاست‌گذاران حوزهٔ آموزش عالی نیز قابل استفاده است.

خلاصه کتاب رهبری و اداره امور دانشگاه ها

این کتاب با تمرکز بر مفاهیم بنیادین رهبری و ادارهٔ دانشگاه‌ها، ابتدا به نقش آموزش عالی در توسعهٔ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع می‌پردازد و اهمیت مهارت‌آموزی، نوآوری و مشارکت مدنی را در بستر دانشگاه‌ها برجسته می‌کند. نویسنده با بررسی روندهای جهانی، به تحول آموزش عالی از نخبه‌گرایی به توده‌گرایی و سپس به فراگیری و جهان‌شمولی اشاره دارد و پیامدهای این تغییرات را بر ساختار، کیفیت و دسترسی به آموزش عالی تحلیل می‌کند. در ادامه، کتاب به موضوع رهبری در آموزش عالی می‌پردازد و جایگاه نامشخص و چندوجهی آن را در دانشگاه‌ها بررسی می‌کند. انواع مدل‌های رهبری، از رهبری رابطه‌ای تا رهبری تحولی و تبادلی، و نقش ویژگی‌های فردی و شرایط سازمانی در اثربخشی رهبری مورد بحث قرار می‌گیرد. نویسنده تأکید دارد که رهبری در دانشگاه‌ها تنها به جایگاه رسمی محدود نمی‌شود، بلکه فرایندی تعاملی و دوسویه میان رهبران و پیروان است که بر فرهنگ سازمانی، تصمیم‌گیری و جهت‌گیری دانشگاه تأثیر می‌گذارد. کتاب همچنین به مأموریت‌گرایی دانشگاه‌ها، اهمیت سازگاری با محیط متغیر، نقش دولت‌های مرکزی و استانی در حکمرانی آموزش عالی، ساختار هیئت‌امنا و ریاست دانشگاه، حکمرانی اشتراکی و نقش گروه‌های آموزشی و اعضای هیئت‌علمی می‌پردازد. موضوعاتی مانند برنامه‌ریزی راهبردی، بودجه‌بندی، تضمین کیفیت و اعتباربخشی نیز در فصل‌های پایانی بررسی شده‌اند. در مجموع، کتاب تلاش می‌کند تصویری جامع از چالش‌ها و فرصت‌های مدیریت دانشگاه‌ها در عصر تحولات سریع اجتماعی و فناوری ارائه دهد.

چرا باید کتاب رهبری و اداره امور دانشگاه ها را بخوانیم؟

این کتاب با گردآوری نظریه‌ها و تجربیات بین‌المللی و تحلیل مسائل بومی، به دغدغه‌های کلیدی مدیریت آموزش عالی پاسخ می‌دهد. خواننده با مطالعهٔ آن می‌تواند با روندهای جهانی آموزش عالی، مدل‌های حکمرانی، چالش‌های رهبری و سیاست‌گذاری، و راهکارهای مواجهه با خصوصی‌سازی و بین‌المللی‌سازی آشنا شود. همچنین، اثر حاضر به تبیین نقش ذینفعان مختلف، از دولت تا اعضای هیئت‌علمی و دانشجویان، در ادارهٔ دانشگاه‌ها می‌پردازد و ابزارهای تحلیلی برای فهم بهتر ساختار و مأموریت دانشگاه‌ها فراهم می‌کند. این کتاب به‌ویژه برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر از تحولات آموزش عالی و مدیریت دانشگاه‌ها هستند، منبعی ارزشمند به‌شمار می‌آید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های مدیریت آموزش عالی، مدیریت آموزشی، مدیریت دولتی و علوم سیاسی در مقاطع تحصیلات تکمیلی مناسب است. همچنین مدیران دانشگاهی، اعضای هیئت‌امنا، سیاست‌گذاران حوزهٔ آموزش عالی و افرادی که به دنبال شناخت ساختار و چالش‌های ادارهٔ دانشگاه‌ها هستند، می‌توانند از محتوای آن بهره‌مند شوند.

بخشی از کتاب رهبری و اداره امور دانشگاه ها

«نظام آموزش عالی در هر کشوری باعث ایجاد منافع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌گردد. از طریق آموزش عالی است که رفاه اجتماعی و رشد اقتصادی برای ملت‌ها به ارمغان می‌آید. مطالعات بسیار زیاد انجام‌گرفته حکایت از این دارد که خدمات آموزش عالی سبب افزایش مهارت‌های موردنیاز برای مشارکت در اقتصاد جهانی شده، نوآوری‌ها ترغیب می‌شوند، تحرکات اجتماعی افزایش‌یافته و رهبری و شهروندی مردم‌سالارانه و نوآورانه‌ای خلق می‌گردد (بانک جهانی، ۲۰۰۹). دانشگاه‌ها از آن دسته مؤسساتی هستند که برای ارتقای رشد اقتصادی و مشارکت اجتماعی مدنی مناسب هستند و این موضوع نه‌تنها به خاطر قابلیت تولید و انتشار دانش از سوی این مؤسسات است، بلکه از طریق دانشگاه‌ها می‌توان افراد مستعد را جذب کرد، ایده‌های جدیدی در جامعه تزریق نمود، به زندگی فرهنگی غنا بخشید و به عبارتی تمامیت یک جامعه را زیر چتر خود درآورد. البته در حوزه رشد اقتصادی می‌توان ادعا کرد که عوامل متعددی اثرگذار هستند و در این میان موضوع اداره امور (بالأخص اداره خوب امور) و ثبات کلان اقتصادی و سیاسی تا بهره‌وری، نوآوری و کیفیت مهارت‌های به‌دست‌آمده از طریق آموزش عالی را می‌توان برشمرد. توسعه مهارت‌ها یک فرایند انباشتی و پویایی است که در طول زندگی افراد حاصل می‌گردد. این مهارت‌ها به طرق مختلف کسب می‌گردند. این راه‌ها شامل آموزش رسمی، آموزش غیررسمی و مستمر و آموزش ضمن خدمت هستند. علاوه بر این، مهارت‌ها می‌توانند به صورت شناختی، علمی، عام و یا مهارت‌های خاص یک‌رشته باشند. همچنین مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های زندگی هم وجود دارند که به بخشی از شبکه اجتماعی و یا محیط کاری و حرفه‌ای مرتبط می‌باشند. توسعه مهارت‌ها یک پدیده پیچیده‌ای به شمار می‌آیند و نظام رسمی آموزشی هر کشور نقش بسیار مهمی در فراهم کردن مهارت‌های موردنیاز شهروندان خود دارد.»