کتاب من بی من

کتاب الکترونیکی «من بی‌من» (نخستین دفتر) نوشتهٔ نادر مسیّبی و با همکاری نشر واژه‌پرداز اندیشه، روایتی داستانی-مستند از زندگی، خاطرات و سلوک معنوی «سید محمدحسن الهی قاضی طباطبایی» است. این اثر با نگاهی به تاریخ، فرهنگ و عرفان تبریز و نجف، به روایت زندگی و تحولات فکری و معنوی این شخصیت می‌پردازد. «من بی‌من» برای علاقه‌مندان به زندگی‌نامه‌های عرفانی و تاریخ معاصر ایران جذابیت دارد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب من بی من

این کتاب روایتی داستانی و مستند از زندگی «سید محمدحسن الهی قاضی طباطبایی» است که در بستر تاریخی و فرهنگی تبریز و نجف شکل گرفته. نویسنده با بهره‌گیری از خاطرات، نقل‌قول‌ها، اسناد خانوادگی و منابع مکتوب، تصویری از دوران کودکی، نوجوانی، تحصیل، خانواده و محیط اجتماعی شخصیت اصلی ارائه می‌دهد. فضای کتاب آمیخته با توصیف‌های دقیق از محله‌ها، مدارس، مجالس روضه، سنت‌های خانوادگی و ارتباطات معنوی است. اثر در دوره‌ای روایت می‌شود که تحولات اجتماعی، فرهنگی و مذهبی در ایران و عراق جریان داشته و خانواده قاضی طباطبایی در مرکز این تحولات قرار داشته‌اند. نویسنده تلاش کرده با پرهیز از اغراق و اسطوره‌سازی، زندگی و سلوک معنوی شخصیت اصلی را در بستر واقعیات تاریخی و اجتماعی به تصویر بکشد. کتاب علاوه بر روایت زندگی، به معرفی چهره‌های برجسته خاندان قاضی، اساتید، دوستان و محیط علمی و معنوی حوزه‌های علمیه نیز می‌پردازد. در بخش‌هایی از کتاب، به حواشی تاریخی، شرح حال بزرگان، و نکات عرفانی و فلسفی نیز اشاره شده است. این اثر برای کسانی که به تاریخ معاصر، عرفان اسلامی و زندگی‌نامه‌های مستند علاقه دارند، تصویری زنده و ملموس از یک دوره مهم و شخصیت‌های اثرگذار ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب من بی من

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «من بی‌من» با روایتی از کودکی و نوجوانی «سید محمدحسن الهی قاضی طباطبایی» آغاز می‌شود؛ کودکی که در خانواده‌ای اهل علم و عرفان در تبریز رشد می‌کند. کتاب با توصیف فضای خانه، مدرسه، محله و ارتباطات خانوادگی، تصویری از زندگی روزمره و دغدغه‌های معنوی او ارائه می‌دهد. پس از فوت والدین، سرپرستی او و برادرش به عهدهٔ بستگان می‌افتد و این دو نوجوان با چالش‌های یتیمی و جست‌وجوی هویت روبه‌رو می‌شوند. روایت با سفر به نجف و ورود به حوزه علمیه ادامه می‌یابد؛ جایی که سید محمدحسن با اساتید برجسته، مجالس عرفانی و حلقه‌های علمی آشنا می‌شود و مسیر سلوک معنوی و علمی خود را پی می‌گیرد. کتاب در کنار روایت زندگی، به شرح حال بزرگان خاندان قاضی، اساتید و دوستان، و نیز فضای اجتماعی و فرهنگی تبریز و نجف می‌پردازد. دغدغه‌های اصلی کتاب، جست‌وجوی حقیقت، سلوک عرفانی، پیوند با سنت‌های خانوادگی و مواجهه با تحولات اجتماعی و معنوی است. روایت با نگاهی جزئی‌نگر و گاه شاعرانه، لحظات مهم زندگی، خاطرات، رویاها و تجربه‌های معنوی شخصیت اصلی را بازتاب می‌دهد، بی‌آنکه پایان داستان را افشا کند.

چرا باید کتاب من بی من را خواند؟

این کتاب با ترکیب روایت داستانی و مستند، تصویری زنده از زندگی یک عارف معاصر و فضای فرهنگی-اجتماعی تبریز و نجف ارائه می‌دهد. خواننده با مطالعه این اثر، با سنت‌های خانوادگی، تحولات حوزه‌های علمیه، و سلوک معنوی شخصیت‌های برجسته آشنا می‌شود. کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر، عرفان اسلامی و زندگی‌نامه‌های مستند، فرصتی برای درک عمیق‌تر از سیر تحول فکری و معنوی در بستر جامعه ایرانی و شیعی فراهم می‌کند.

خواندن کتاب من بی من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به زندگی‌نامه‌های عرفانی، تاریخ معاصر ایران و عراق، پژوهشگران حوزه‌های علوم انسانی و دینی، و کسانی که دغدغه شناخت سلوک معنوی و تحولات حوزه‌های علمیه را دارند، مناسب است. همچنین برای دانشجویان و پژوهشگران فلسفه و عرفان اسلامی، منبعی ارزشمند به شمار می‌آید.

فهرست کتاب من بی من

- تمهید و مقدمه: شرح انگیزه نگارش و معرفی شخصیت اصلی و خاندان قاضی طباطبایی. - فصل‌های کودکی و نوجوانی: روایت زندگی در تبریز، خانواده، مدرسه، محله و تجربه‌های اولیه معنوی و اجتماعی. - سفر به نجف: شرح مهاجرت به نجف، ورود به حوزه علمیه، آشنایی با اساتید و فضای علمی و معنوی نجف. - حلقات درس و سلوک: توصیف جلسات درس، مباحث فلسفی و عرفانی، و ارتباط با بزرگان حوزه. - وادی سلامت: روایت حضور در قبرستان وادی‌السلام، ارتباط با سنت‌های خانوادگی و تجربه‌های معنوی. - حواشی تاریخی و شرح حال بزرگان: معرفی چهره‌های برجسته خاندان قاضی، اساتید، دوستان و محیط علمی و معنوی حوزه‌های علمیه. هر فصل با روایت داستانی و مستند، سیر زندگی و تحولات فکری و معنوی شخصیت اصلی را دنبال می‌کند و در بخش‌هایی به نکات تاریخی، فلسفی و عرفانی نیز می‌پردازد.

بخشی از کتاب من بی من

«صدای نامفهوم اما آشنای سید محمد در گوش‌اش می‌پیچید، رباب کم‌کم سنگینی پلک‌هایش را احساس کرد ... صدای سید هر لحظه واضح و واضح‌تر می‌شد، صدای مردانه‌ای که با آرامش و شمرده تشهد و سلام نماز را زمزمه می‌کرد؛ پلک‌های چشم رباب که گویا نمی‌خواست این نجوای دلنشین پایان پذیرد هنوز بسته بود و نسیم خنک کوهستان شادباد که از مرغزار پینه شلوا سرازیر می‌شد بر گونه‌اش می‌لغزید و همراه مناجات سید محمد در اتاق گردش می‌کرد. او که هنوز به درستی نمی‌دانست کجاست، در فضای میان رویا و بیداری چشم‌هایی دریاگون را می‌دید که عاشقانه به او نگاه می‌کرد: چشم‌هایی مواج که در عمق بی‌کرانگی آن آب و آسمان دست یکدیگر را گرفته بودند، زن جوان آرام به چشم‌هایی که به او لبخند می‌زد تبسم کرده و پلک‌هایش را گشود؛ آقا سید محمد. بر سر سجاده‌ی کنار پنجره نمازش را سلام گفت. نگاه رباب در اتاق گشتی زد. آخرین تلاش‌های بی‌رمق شعاع خورشید غروب، از پنجره داخل اتاق سرک می‌کشیدند و دو پرنده کوچک بر شاخسار درخت کهنسال وسط حیاط، جست و خیزی پر سر و صدا داشتند.»