کتاب تذکره سفر

معرفی کتاب تذکره سفر

کتاب الکترونیکی «تذکرهٔ سفر» (مجموعه شعر) سرودهٔ محمد انتظاری و با ویرایش کارگاه ادبی نشر حکمت کلمه، توسط انتشارات حکمت کلمه در سال ۱۴۰۲ منتشر شده است. این مجموعه در قالب شعر معاصر فارسی، با نگاهی به عرفان، سفر و تجربه‌های زیسته شاعر، به نگارش درآمده است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تذکره سفر

«تذکرهٔ سفر» مجموعه‌ای از شعرهای محمد انتظاری است که در فضای شعر معاصر فارسی جای می‌گیرد. این کتاب در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و در آن، شاعر با بهره‌گیری از عناصر عرفانی، جغرافیایی و اسطوره‌ای، به روایت سفرهای درونی و بیرونی خود می‌پردازد. اشعار کتاب، گاه به شهرها و مکان‌هایی چون یزد، شیراز، خراسان و هند اشاره دارند و در لایه‌های مختلف، دغدغه‌هایی چون مرگ، تنهایی، جست‌وجوی حقیقت و مواجهه با خویشتن را بازتاب می‌دهند. در بخش‌هایی از کتاب، ارجاعات به شخصیت‌های تاریخی، عارفان و شاعران کلاسیک فارسی دیده می‌شود که فضای معنایی اثر را غنی‌تر می‌کند. «تذکرهٔ سفر» با زبانی تصویری و گاه نمادین، تجربه‌های شاعر را در مواجهه با جهان و خویش به تصویر می‌کشد و مخاطب را به تامل در معنای سفر و زیستن دعوت می‌کند.

چرا باید کتاب تذکره سفر را خواند؟

این مجموعه شعر، با پیوند دادن تجربه‌های شخصی شاعر به مفاهیم عرفانی و جغرافیایی، فضایی برای تامل دربارهٔ سفر، هویت و معنای زندگی فراهم می‌کند. خواننده در مواجهه با اشعار «تذکرهٔ سفر» با ارجاعات متنوع به فرهنگ و تاریخ ایران و جهان روبه‌رو می‌شود و می‌تواند لایه‌های مختلف معنایی را در شعرها دنبال کند. این کتاب فرصتی است برای آشنایی با نگاه شاعری معاصر به موضوعاتی چون مرگ، تنهایی و جست‌وجوی حقیقت.

خواندن کتاب تذکره سفر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان شعر معاصر فارسی، دوست‌داران ادبیات عرفانی و کسانی که دغدغهٔ سفر، هویت و تجربه‌های زیسته را دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به دنبال کشف پیوند میان شعر، فلسفه و جغرافیا هستند، این مجموعه می‌تواند جذاب باشد.

فهرست کتاب تذکره سفر

این کتاب داستانی نیست و ساختار آن بر پایهٔ شعر است. فصل‌بندی به معنای رایج در آن وجود ندارد و اشعار در قالب بخش‌هایی با عناوین مختلف و ارجاعات جغرافیایی و تاریخی ارائه شده‌اند. هر بخش، تجربه‌ای مستقل یا پیوسته از سفر، تامل و مواجهه با جهان را روایت می‌کند. در انتهای کتاب، توضیحاتی دربارهٔ برخی شخصیت‌ها، مکان‌ها و اصطلاحات آمده است که به درک بهتر اشعار کمک می‌کند.

بخشی از کتاب تذکره سفر

«شنیدم که عشق مرده است... پس چرا باید نوشت؟ وقتی سعادت من این است که صدای مرگش را نشنیده هنوز برای حق‌آبهٔ درختان فندق زنی را درود می‌فرستم بر شانهٔ خاک یله کرده‌ایم شراب بیضا بیاور در بزم ما که در چرانیدن طاووس حقیقتی بود که منصور ندید این پیشهٔ پدرم بود که زیر چشم به ابدیت آفتاب می‌خندم به عشق که مرده است شنیده‌ام در تموز یزد اگر به زیر یکی از طاق‌ها حلق‌آویز حجرهٔ احمد شوی حروف سوانح رود همیشه خشک تفت را پر از انار سرخ می‌کند آن‌سوی پرهیز کاش جز جیغ منصور در خاطرم بود کار شاعران دیگر است و کار عارفان دیگر -- یاغی این دقیقه را چه مجال به حقیقت؟ به من بگو ابوالترس (که نشان‌داران شرق را بر لب آب بی‌کران مدت را به کوتاهی دیدن گو هرچه درختان پسته به مرگش خنده زدند محرابش نمی‌شکست تازه به رجز حرأت یافتم بتازانم حرف را بر هیکل نیست زمان اجازه‌ام دهد عبور می‌کنم از مرمر این عجایب نیست هرچه نوشیدم از اشراق خاطره بود!»