کتاب من نمی دانم

معرفی کتاب من نمی دانم

کتاب الکترونیکی «من نمی‌دانم» (شعر فارسی ـ قرن ۱۵) سرودهٔ «فرزاد کاج» و با ویراستاری «زینب صبوری‌زاده» توسط نشر «حکمت کلمه» منتشر شده است. این مجموعه، شامل قطعه‌هایی از شعر معاصر فارسی است که در قالب‌های آزاد و نیمایی سروده شده‌اند و دغدغه‌های عاطفی، فلسفی و زیباشناسانه را در خود جای داده‌اند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب من نمی دانم

«من نمی‌دانم» مجموعه‌ای از شعرهای معاصر است که در فضایی میان خیال و واقعیت، به تجربه‌های زیسته و احساسات انسانی می‌پردازد. این کتاب در دوره‌ای منتشر شده که شعر فارسی با جریان‌های نوگرایانه و زبان تصویری پیوند خورده است. اشعار این مجموعه، اغلب با زبانی تصویری و سرشار از استعاره، به موضوعاتی چون دلتنگی، جدایی، امید، رنج، و جست‌وجوی معنای زندگی می‌پردازند. شاعر با بهره‌گیری از عناصر طبیعت، خاطره و اشارات فلسفی، فضایی می‌آفریند که مخاطب را به تامل دربارهٔ هستی و عواطف انسانی دعوت می‌کند. کتاب، در کنار دغدغه‌های فردی، نگاهی به مفاهیم جمعی و اجتماعی نیز دارد و در برخی قطعات، به نقد روزگار و زمانه می‌پردازد. این مجموعه، نمونه‌ای از شعر امروز ایران است که در آن، مرز میان روایت و شعر بارها جابه‌جا می‌شود و زبان، ابزاری برای بیان تجربه‌های ناب انسانی است.

چرا باید کتاب من نمی دانم را خواند؟

این مجموعه شعر، برای کسانی که به دنبال تجربهٔ زبان شاعرانه و مواجهه با احساسات عمیق انسانی هستند، فرصتی فراهم می‌کند تا با لایه‌های مختلف عاطفه، اندیشه و خیال روبه‌رو شوند. اشعار «من نمی‌دانم» با تصویرسازی‌های بدیع و بازی با واژه‌ها، مخاطب را به دنیایی می‌برد که در آن، مرز میان واقعیت و خیال محو می‌شود. خواندن این کتاب، امکان هم‌دلی با دغدغه‌های شاعر و کشف زوایای تازه‌ای از زیستن را فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب من نمی دانم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر معاصر فارسی، دوست‌داران ادبیات تصویری و کسانی که دغدغه‌های عاطفی و فلسفی دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که در جست‌وجوی بیان تازه‌ای از احساسات و تجربه‌های انسانی هستند، پیشنهاد می‌شود.

فهرست کتاب من نمی دانم

- گسیل دل‌تنگی در تلاقی خاطره: شعرهایی دربارهٔ خاطره و دلتنگی و تاثیر آن بر جان انسان. - فریاد غم پیله‌ی درد را درید: مواجهه با رنج و عبور از پیلهٔ درد. - بیداد باد در پیکر بی‌جان برگ: تصویرهای طبیعت و پیوند آن با احساسات انسانی. - شوق ستاره بر محال زلفت: امید و آرزو در دل ناامیدی و محال. - یادوار هراس از عطش گسستن: هراس از جدایی و عطش پیوستن. - تصویر گنگ در دل آیینه: تامل در هویت و بازتاب خود در آیینهٔ ذهن. - استحاله‌ی تصویر بی‌قرار غروب: دگرگونی و گذر زمان در غروب و پایان‌ها. - چکه‌های تکلم بر تن باد: بازی با واژه‌ها و جریان تکلم در فضای خیال. - به تماشای آسمان بر زورق ستاره: سفر خیال و آرزو به سوی آسمان و ستاره‌ها. - بیداری مطلق در انزوای عدم: تجربهٔ تنهایی و بیداری در دل نیستی. - سطرهای آبی کلام نگاه: نگاه شاعرانه به جهان و واژه‌ها. - انتزاع ما از کالبد درد: فاصله گرفتن از رنج و تلاش برای انتزاع و رهایی. - سطر یک درخت؛ واژه‌های نام تو: پیوند نام و هویت با طبیعت و واژه‌ها. - پیچش تمنا در غم مجهول: تمنای وصال و غم‌های ناشناخته. - آفاق طلاگون چشم‌هایت: ستایش زیبایی و امید در نگاه معشوق. - مرثیه‌ی مهتاب بر پیکر شعر: سوگواری و اندوه در قالب تصویرهای مهتاب و شب.

بخشی از کتاب من نمی دانم

«با تو آغاز شدم با تو آزاد شدم دل به پرواز سپردم با تو از دل فرسودی زمان. سر به آغوش سکوت؛ در اقلیم نگاهت؛ فارغ از هر آشوب؛ رسواترین رسوای زمانه شدم. تپش قلبم می‌رسد بر ساحل آرام نگاهت؛ فارغ از همهمه‌ها، در دستان تو جوانه می‌زنم. شوق واژه در گلویم رویید؛ در دهانم نور عشقی جوشید؛ و سراپا، همه یک دم آواز شدم.»