کتاب انقلاب اسلامی در لارستان

کتاب انقلاب اسلامی در لارستان نوشتۀ رسول احمدلو در انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است.

درباره کتاب انقلاب اسلامی در لارستان

کتاب انقلاب اسلامی در لارستان جزو طرح ثبت انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن در مرکز اسناد انقلاب اسلامی است. بررسی دقیق تاریخ نهضت اسلامی و قیام‌ها و تظاهرات مسلمان ایران در شهرستان‌های مختلف یکی از موضوعات این طرح است؛ زیرا انقلاب اسلامی ایران یک تحول بزرگ فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و یکی از رخدادهای عظیم قرن بیستم بود که با مشارکت و حضور گستردهٔ طبقات مختلف مردم در حوزهٔ وسیعی از قلمرو جغرافیایی کشور انجام پذیرفت.

از جمله استان‌هایی که در شکل‌گیری و تثبیت انقلاب اسلامی ایفای نقش کرد، استان فارس بود. در این کتاب، لارستان یکی از شهرستان‌های آن استان بررسی شده است. لارستان از جمله شهرستان‌های ایران است که اقشار مختلف مردم آن به رهبری روحانیت و مبارزان انقلابی همچون سید عبدالعلی آیت‌اللهی، سید مجتبی موسوی لاری و سید محمدحسین نسّابه در تحولات و رخدادهای گوناگون تاریخی در دوران قاجار و مشروطه تا قبل از شروع نهضت امام خمینی و از شروع نهضت در ۱۳۴۲ تا پیروزی آن در ۱۳۵۷ به ایفای نقش پرداختند.

مهم‌ترین ارکان هر انقلاب بعد از رهبری و وجود عقیده و ایدۀ جایگزین عقاید موجود، وجود شبکه‌هایی منسجم از مبلغان و راهنمایان در میان اقشار مختلف مردم است که توده‌ها را در پهنه‌های جغرافیایی تحت تأثیر انقلاب، به حرکت وادارد و مشوق اصلی برای تداوم هر نوع قیام و انقلابی باشد. لارستان در دو قرن اخیر از مراکز پیشتاز مبارزه با حکومت و دفاع از دیانت در محدودهٔ وسیعی بوده است و آنچه مبارزات سیاسی، اجتماعی مردمان این منطقه را از جمله در نهضت مشروطیت، لباس متحدالشکل، نهضت ملی‌ شدن صنعت نفت، قیام پانزده خرداد و انقلاب اسلامی ایران برجسته می‌نماید هدایت و رهبری مردم در این مبارزات توسط خاندان آیت‌الله سید عبدالحسین نجفی لاری است.

کتاب انقلاب اسلامی در لارستان در ۶ فصل تدوین شده است که عبارت‌اند از:

فصل اول: لارستان در گذر تاریخ (از آغاز تا دورهٔ قاجار)

فصل دوم: لارستان در دورهٔ قاجار

فصل سوم: مبارزات سیاسی و خدمات اجتماعی جامعهٔ روحانیت لارستان از ۱۳۰۴ تا ۱۳۴۱

فصل چهارم: اوضاع سیاسی اجتماعی لارستان از ۱۳۴۲ تا قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶

فصل پنجم: انقلاب اسلامی در لارستان

فصل ششم: لارستان پس از پیروزی انقلاب اسلامی

فصل اول کتاب انقلاب اسلامی در لارستان افزون بر کلیاتی دربارهٔ موقعیت طبیعی و اوضاع جغرافیایی لارستان، به تحولات تاریخی لارستان تا سقوط زندیه پرداخته است. فصل دوم به بررسی تحولات سیاسی و اجتماعی لارستان در دورهٔ قاجاریه و حیات فکری و مبارزات سیاسی آیت‌الله سید عبدالحسین لاری در نهضت مشروطیت اختصاص دارد. در فصل سوم، مبارزات سیاسی و خدمات اجتماعی جامعهٔ روحانیت لارستان از ۱۳۰۴ تا ۱۳۴۱ بررسی شده است. فصل چهارم ضمن بررسی نهضت امام‌ خمینی و قیام عشایر لارستان به فعالیت‌های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی جامعهٔ روحانیت لارستان از ۱۳۴۳ تا ۱۳۵۶ پرداخته است. در فصل پنجم واکنش‌های مردم لارستان در قبال وقایعی چون قیام ۱۹ دی قم و ۲۹ بهمن تبریز، اوج‌گیری حرکت مردم لارستان در ۱۳۵۷، رویدادها در جریان اعتصابات و تظاهرات و درگیری‌های بین مردم و نیروهای نظامی، چگونگی پیروزی مردم در ۲۲ بهمن، سهم اقشار مختلف مردم این شهرستان در روند پیروزی انقلاب اسلامی و شخصیت‌ها و مکان‌های تأثیرگذار واکاوی شده است. در فصل ششم به حوادث شهرستان لارستان پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نهادهای انقلابی در آن شهر پرداخته شده است. در پایان کتاب نیز یک روزشمار از وقایع انقلاب اسلامی در لارستان تنظیم شده است.

خواندن کتاب انقلاب اسلامی در لارستان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران تاریخ انقلاب اسلامی و تاریخ محلی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب انقلاب اسلامی در لارستان

«با فتح لار و خطبه‌خواندن به نام تهماسب میرزای صفوی، میرزا ولی محمد خان شاملو حکومت لار را به برادرش احمد خان شاملو واگذار کرد و خود برای پیوستن به شاه تهماسب که درصدد لشکرکشی به اصفهان بود، لار را ترک نمود. سید احمدخان با اطلاع از ناراضی‌بودن میر مهرعلی از حکومت خود در لار و همچنین هواخواهی مردم از خودش توانست شهر لار را به تصرّف درآورد. مهم‌ترین اقدامات سید احمدخان پس از تسلط بر لار، سرو سامان‌دادن به امور شهر، قتل عام حدود پانصد تن از افاغنه برای ارعاب دیگران و أخذ مالیات سنگین از هواداران افاغنه بود. سرکوبی و تسخیر قلعه‌های زیر نظر افاغنه هدف بعدی سید احمدخان در منطقهٔ لارستان بود که اتحاد و دسیسهٔ شاه‌وردیخان با هادی بیگ مین‌باشی مبنی بر قتل سید احمد خان، مانع انجام این هدف شد و سید احمد خان برای سرکوب این دسیسه عازم داراب گردید و با پایان‌یافتن آن دسیسه، کرمان را نیز در اوایل سال ۱۱۳۹ ه.ق فتح نمود و به‌دلیل توفیق در پاک‌سازی جنوب ایران از وجود افغانان، هواخواهی و طرفداری مردم از وی و گردآوری تجهیزات و قشون کافی و همچنین بی‌لیاقتی تهماسب دوم، خود را پادشاه نامید و در کرمان تاج‌گذاری کرد و دوباره عازم شیراز شد. اما در پل فسا به‌دلیل غرور جوانی و بی‌تجربگی و خیانت برخی از سرکردگان سپاهش و اشتباه تاکتیکی در صف‌آرایی نیروها از گروهی افغان شکست خورده و به کرمان عقب‌نشینی نمود. او به‌دلیل همراهی‌نکردن مردم و لشکرکشی افغانان به کرمان تصمیم گرفت مبارزات خود علیه افغان‌ها را با پیوستن به اردوی شاه تهماسب که در خراسان به‌سر می‌برد، ادامه دهد.»