کتاب اعجوبه ای به نام انسان

کتاب اعجوبه ای به نام انسان با عنوان اصلی How do we know ourselves? : curiosities and marvels of the human mind نوشتهٔ دیوید جی. مایرز (David G. Myers) و ترجمهٔ عباس عبداللهی و سولماز دهقانی دولت آبادی است. انتشارات بذر خرد این کتاب را منتشر کرده است. اثر حاضر که در دستهٔ موفقیت و خودیاری قرار گرفته، در باب ذهن انسان است. پیام اصلی کتاب حاضر این است که گرچه ما از بسیاری مسائل آگاه هستیم، نمی‌دانیم چه چیزهایی را نمی‌دانیم؛ حتی دربارهٔ خودمان. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب اعجوبه ای به نام انسان اثر دیوید جی. مایرز

کتاب «اعجوبه‌ای به نام انسان» (کتابی برای کنجکاوی ذهن) که نخستین‌بار در سال ۲۰۲۲ میلادی و در ایران در سال ۱۴۰۳ منتشر شده، به قلم یک پژوهشگر و استاد علوم روان‌شناسی نوشته شده است. «دیوید جی. مایرز» پس از سال‌ها تحقیق در روان‌شناسی به موضوعی پرداخته است که همواره او را شگفت‌زده کرده؛ ذهن انسان. این کتاب در سه بخش اصلی تنظیم شده است. بخش اول به «خود» می‌پردازد و به سؤال «من کی هستم؟» پاسخ می‌دهد؛ بخش دوم روابط میان افراد را بررسی می‌کند و به‌دنبال پاسخ «ما کی هستیم؟» است؛ بخش سوم با نگاهی روان‌شناسانه به محیط اطراف، به سؤال «چطور این‌طور شد؟» پرداخته است. هدف نویسنده در تمام این بخش‌ها نشان‌دادن نقش پررنگ علم روان‌شناسی در جنبه‌های شگفت‌انگیز و جذاب زندگی روزمره است. این اثر با هدف کمک به مردم برای تفکر هوشمندانه‌تر دربارهٔ زندگی با وجود حجم عظیم اطلاعات غلط موجود و نیز یاری‌رساندن به آن‌ها در شکوفایی توانمندی‌های شگفت‌انگیزشان نوشته شده است.

خلاصه کتاب اعجوبه ای به نام انسان

گاهی اوقات، رویارویی با خود واقعی می‌تواند حسی مبهم و غیر قابل توصیف در ما ایجاد کند؛ ترکیبی از ترس، خشم، ناامیدی و تردید. این احساس ممکن است به اضطراب و نگرانی منجر شود و ما را به فرار از خویشتن و پناه‌بردن به دیگران سوق دهد؛ تنها برای اینکه با خودمان تنها نباشیم. چرا باید تا این حد با آشناترین فرد زندگیمان غریبه باشیم و کنار او احساس امنیت نکنیم؟ برای یافتن پاسخ این سؤال لازم است به گذشته بازگردیم و با تأمل عمیق خود را مرور کنیم. آیا زمان کافی برای شناخت ارزش‌ها، علائق، نیازها، باورها و اهدافمان صرف کرده‌ایم؟ متأسفانه بسیاری از افراد در این زمینه غافل هستند و به خودشناسی حقیقی دست نیافته‌اند. این در حالی است که شناخت بهتر و بیشتر از خود، ماهیت مشکلات را دگرگون کرده و با افزایش آگاهی، بسیاری از مسائل به‌راحتی حل و به شکوفایی منجر می‌شود.

چرا باید کتاب اعجوبه ای به نام انسان را بخوانیم؟

این کتاب فرصتی است تا با غنیمت‌شمردن آن، در مسیر خودشناسی قدم بردارید و به شکوفایی فردی خود کمک کنید.

کتاب اعجوبه ای به نام انسان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ خودیاری و موفقیت و افرادی که می‌خواهند آگاه‌تر و شکوفاتر شوند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دیوید جی. مایرز

«دیوید جی. مایرز» (David G. Myers) یک پژوهشگر و استاد علوم روان‌شناسی است که بیشترین استناد را در برنامه‌های درسی دانشگاهی برای دوره‌های روان‌شناسی دارد. او از سه مؤسسهٔ آموزشی مختلف، دکترای افتخاری دریافت کرده است. نوشته‌های علمی مایرز که بیش از ۳۰ اثر است، در کتاب‌ها و نشریات ادواری معتبر مانند سایِنس (Science)، امریکن ساینتیست (American Scientist)، سایکولوجیکال سایِنس (Psychological Science) و امریکن سایکولوجیست (American Psychologist) منتشر شده است. کتاب‌های او از جمله «اعجوبه‌ای به نام انسان» (کتابی برای کنجکاوی ذهن) و «روان‌شناسی اجتماعی» به‌عنوان مراجع جامع و قابل اعتماد در سراسر جهان شناخته شده و به زبان‌های مختلف ترجمه شده و مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

- متئو هاتسون (Matthew Hutson) این کتاب را جذاب و روشن‌بینانه توصیف کرده و گفته «دیوید جی. مایرز» قلمی ماهر دارد.

- بریجیت ویت (Bridgette Whitt) از Library Journal قالب کتاب را راحت و تقریباً محاوره‌ای می‌داند و معتقد است این اثر، خوانندگان را به غواصی عمیقی در تفکر دربارهٔ زندگیشان می‌کشاند.

- تونی میکسانک (Tony Miksanek) کتاب حاضر را قابل فهم می‌خواند و می‌گوید درحالی‌که برخی ممکن است علاقهٔ «دیوید جی. مایرز» به ضرب‌المثل‌ها را کمی خسته‌کننده بدانند، پیچیدگی رفتار انسان هرگز خسته‌کننده نمی‌شود.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

این کتاب با عنوان «چطور خودمان را بشناسیم؟: شگفتی‌ها و عجایب ذهن انسان» با ترجمهٔ «حامد بیت سعید» به‌وسیلهٔ انتشارات میلکان‏‫ و در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است.

بخشی از کتاب اعجوبه ای به نام انسان

«ترامپ مکرراً به طرف‌داران خود می‌گفت که مهاجران مکزیکی «با خود مواد مخدر می‌آورند. جرم و جنایت می‌کنند و متجاوز به عنف هستند». او در یکی از سخنرانی‌هایش در ایالت ویرجینیا، قاتلِ مالی تیبِتس را «بیگانهٔ غیرقانونی» معرفی می‌کند و آن را مثالی علنی در این زمینه می‌داند. ازاین‌رو، می‌خواهد که «دیواری بین‌مرزی» بسازد - تا مانع ورود کسانی شود که به گفتهٔ او قرار است از آمریکایی‌ها بهره‌کشی کنند و شغلشان را بگیرند.

حال، بی‌دقتی‌های هراس‌انگیز را کنار می‌گذاریم (مهاجرانِ غیرقانونی و بدون اسناد هویتی درصد کمی از زندانیان را شامل می‌شوند) و پرسشی متفاوت مطرح می‌کنیم: چه کسی این حرف‌ها را باور می‌کند؟ افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که مهاجران بدون اسناد هویتی آنجا فراوان هستند و کسانی که این نوع جرائم، نزاع‌ها و رقابت‌ها را تجربه کرده‌اند؟

کریستین اونکل‌باخ، از دانشگاه کلن، در یکی از همایش‌های مربوط به روان‌شناسی اجتماعی، طی گزارشی یافته‌های جالبی ارائه کرد: در آلمان، در ایالت‌هایی که کمترین تعداد مهاجران را دارند دیدگاه‌های ضدمهاجران در افراطی‌ترین حالت است. از بین ۱۶ ایالت آلمان، تصمیم بر رأی‌دهی به نامزدهای حزب راست‌گرای جایگزین آلمان در ایالت‌هایی بالاترین حد را داشت که کمترین تقاضای پناهندگی آنجا مشاهده می‌شد.»