کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس

کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس نوشتهٔ سیدعلی اصغر علوی توسط انتشارات بسیج دانشگاه امام صادق (ع) (انتشارات سدید) در سال ۱۴۰۲ منتشر شده است. این ناداستان مجموعه‌ای از خاطرات، تأملات و روایت‌های عاشورایی و زیارتی است که با نگاهی نو و جوان‌پسند به سلوک زیارت، فرهنگ عاشورا و تجربه‌های سفر به عتبات می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس اثر سیدعلی اصغر علوی

کتاب «دل‌بری برگزیده‌ام که مپرس» (خاطرات، خطورات و مخاطرات یک خادم) اثری است که در هفت فصل (آسمان) به روایت سفرهای زیارتی، خاطرات جهادی و تأملات معنوی نویسنده در مسیر کربلا و نجف پرداخته است. این کتاب در ادامهٔ مجموعه آثار عاشوراپژوهی «سید علی‌اصغر علوی» و با مقدمه‌ای به قلم «محمدرضا سنگری» (عاشوراپژوه و ادیب معاصر) منتشر شده است. نویسنده با تسلط بر متون دینی، روایی و ادبیات معاصر توانسته است تجربه‌های شخصی و جمعی خود را در قالبی روایی و گاه شاعرانه به مخاطب منتقل کند. کتاب حاضر در فضای دانشگاه امام صادق (ع) و با مشارکت فعالان فرهنگی و دانشجویی شکل گرفته و بخشی از جریان روایت‌گری و پژوهش عاشورایی معاصر است. این اثر در حوزهٔ ادبیات دینی، زیارت‌نامه‌پژوهی و خاطره‌نویسی مذهبی جایگاه ویژه‌ای دارد و تلاش می‌کند تا مفاهیم عمیق معنوی را با زبانی ساده و صمیمی به نسل جوان منتقل کند. این کتاب نه‌تنها خاطرات سفر و زیارت است، بلکه نقشه‌ای برای سلوک عاشقانه و عارفانه در مسیر کربلا و نجف ارائه می‌دهد و با ارجاع به منابع معتبر روایی و ادبی، خواننده را به تأملی عمیق‌تر در باب زیارت و معرفت حسینی دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس

کتاب «دل‌بری برگزیده‌ام که مپرس» مجموعه‌ای از هفت دفتر (آسمان) است که هرکدام به یک وادی از سلوک عاشورایی و زیارتی می‌پردازد. نویسنده با روایت خاطرات سفرهای زیارتی به کربلا و نجف، تجربه‌های اردوی جهادی در مناطق محروم و تأملات شخصی در باب زیارت، حرکت، هجرت، معیت امام و خدمت به زائرانْ مخاطب را به سفری معنوی دعوت می‌کند. هر فصل با یک مضمون کلیدی مانند «کشتی نجات»، «حرکت زائر»، «کویر برای کربلا»، «پاروزدن تا کربلا»، «طلبهٔ دانش‌جو در مدار نجف» و «مرثیه» شکل گرفته است. پیام اصلی کتاب این است که زیارت و حرکت به‌سوی امام حسین (ع) تنها یک سفر فیزیکی نیست، بلکه سلوکی درونی و عارفانه است که با اشک، معرفت، خدمت و تلاش برای رسیدن به حقیقت همراه می‌شود. نویسنده با بهره‌گیری از روایات، اشعار و خاطرات نشان می‌دهد که هرکس می‌تواند با نیت خالص و حرکت عاشقانه به کشتی نجات امام حسین (ع) بپیوندد و در مسیر کربلا، خود را بازسازی کند. کتاب، همزمان یک دفتر خاطرات و راهنمایی معنوی برای عاشقان زیارت و فرهنگ حسینی است.

چرا باید کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس را بخوانیم؟

این کتاب با نگاهی تازه و بی‌تکلف، کوشیده تجربه‌های زیارت و سلوک عاشورایی را روایت کند و از کلیشه‌های رایج فاصله بگیرد. نویسنده مفاهیم عمیق معنوی را به زندگی روزمره پیوند می‌زند و نشان می‌دهد که زیارت، تنها یک مناسک نیست؛ فرصتی برای تحول فردی و اجتماعی است. نویسنده با تلفیق خاطره، روایت، شعر و تحلیلْ اثری خلق کرده که هم برای عاشقان سفر کربلا الهام‌بخش است و هم برای کسانی که به‌دنبال معنای عمیق‌تری از زیارت و حرکت حسینی هستند.

کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به همهٔ جوانان و دانشجویانی که دغدغهٔ معنویت، زیارت، فرهنگ عاشورا و سلوک فردی دارند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دلبری برگزیده ام که مپرس

«کشتی حسین لنگرانداخته در صحرای بلا و کشتی او آن‌جا شکست می‌خورد ولی باعث نجات عالمین است. کشتی نجات به سبب او آب نمی‌خواهد. بر روی یک قطره آب هم جاری می‌شود. و این قطره همان اشکی است که تو را به جلو خواهد برد. کشتی نجات حسین با همین آب روان چشم‌ها پیش خواهد رفت و تو را نیز خواهد برد. کشتی‌شناسی برای درک معنای «کشتی نجات» لازم است! کشتی‌های بزرگ برای بار و مسافر ساخته می‌شود، توقف آن‌ها مستلزم هزینه است. برای همین در میان مسیر نمی‌ایستند، ولی بعضی کشتی‌ها و قایق‌ها کارشان گشت‌زنی برای نجات است، اصلاً برای نجات آفریده شده‌اند! به این‌ها می‌گویند: کشتی نجات. خوشا به حال غریقی که ناجی‌اش تو باشی! فقط خود را به کشتی رساندن کافی است. خود را به کشتی سپردن مساوی حرکت است. چراکه او دائم در سیر است و انسان را از سرزمینی به سرزمین دیگر می‌رساند. سلام بر سریع‌ترین کشتی دنیا! کشتی حضرت حسین آماده نجات است. غریق‌ها را بگو: «دست‌ها را بالا بیاورید و خود را نشان دهید!» اگر خود را به او نشان دهی، اهل نجاتی. خود را به او نشان ده، به دیدار حسین بیا! زیارت هم یعنی دیدار: به دیدار حسین بیا تا اهل نجات شوی. در قدیم برای نشان دادن خشکی و ساحل نجات از فانوس دریایی استفاده می‌شد. طوفان‌زدگان و گم‌شدگان از طریق این نور خود را به ساحل می‌رساندند. برای کسی که گم شده و راه نمی‌داند نشان دادن «هدف» عامل شناخت سمت و سوی حرکت خواهد بود. اما کسی که هدف را شناخت؛ نیاز به چیز دیگری هم دارد و آن «وسیله» رسیدن به هدف است. و امام حسین هر دو آن‌ها است: هم هدف است و هم وسیله. از طریق خودش باید به خودش رسید... خودش باید پرده‌ها را کنار بزند تا به خودش برسی. با «وسیله» او باید تا «هدف» رسید؛ تا مصباح الهدی با سفینه النجاه!»