کتاب در تک تک کلماتم

کتاب در تک تک کلماتم نوشته‌ی تامارا آیرلند استون و با ترجمه‌ی عاطفه محمدزاده توسط نشر داهی منتشر شده است. این اثر داستانی نوجوانانه است که با نگاهی صمیمی و بی‌پرده به دغدغه‌ها و چالش‌های ذهنی یک دختر نوجوان می‌پردازد. روایت کتاب حول محور سامانتا، دختری با اختلال وسواس فکری – عملی، شکل می‌گیرد که در تلاش برای کنارآمدن با افکار مزاحم و اضطراب‌هایش، درگیر روابط پیچیده دوستی، عشق و هویت‌یابی در سال‌های حساس دبیرستان می‌شود. نویسنده با زبانی ملموس و جزئی‌نگر، فضای مدرسه، خانواده و گروه‌های دوستی را به تصویر می‌کشد و لایه‌های پنهان احساسات و ترس‌های نوجوانان را واکاوی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب در تک تک کلماتم

کتاب در تک تک کلماتم اثری از تامارا آیرلند استون است که با محوریت زندگی سامانتا، نوجوانی با اختلال وسواس فکری – عملی، به روایت روزمرگی‌ها، دغدغه‌ها و روابط پیچیده‌ی او در مدرسه و خانه می‌پردازد. داستان در بستر سال تحصیلی جدید آغاز می‌شود و سامانتا را در میان گروهی از دوستان قدیمی و آشنایی با کارولین، دختری متفاوت و رازآلود، دنبال می‌کند. نویسنده با پرداختن به جزئیات زندگی نوجوانان، فضای مدرسه، رقابت‌های ورزشی، جشن‌ها و دغدغه‌های اجتماعی را به تصویر کشیده است. ساختار کتاب به‌صورت روایتی پیوسته و از زاویه دید اول‌شخص سامانتا پیش می‌رود و خواننده را با افکار، ترس‌ها و امیدهای او همراه می‌کند. در کنار روایت اصلی، موضوعاتی چون فشارهای اجتماعی، اضطراب، تلاش برای پذیرفته‌شدن و اهمیت دوستی‌های واقعی نیز مطرح شده است. این کتاب با نگاهی واقع‌گرایانه و صادقانه، تجربه‌ی زیستن با اختلال روانی را در بستر نوجوانی و روابط انسانی به تصویر می‌کشد.

خلاصه کتاب در تک تک کلماتم

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! در تک تک کلماتم داستان سامانتا مک‌آلیستر را روایت می‌کند؛ دختری شانزده‌ساله که با اختلال وسواس فکری – عملی دست‌وپنجه نرم می‌کند. سامانتا در آغاز سال تحصیلی جدید، درگیر گروه دوستی قدیمی خود است که به‌تدریج دچار شکاف و رقابت‌های پنهان شده‌اند. او در عین تلاش برای حفظ جایگاهش در میان دوستانش، با اضطراب‌ها و افکار مزاحم ذهنی‌اش روبه‌روست؛ افکاری که گاه او را تا مرز حملات عصبی پیش می‌برند. سامانتا در مسیر داستان با کارولین آشنا می‌شود؛ دختری که برخلاف ظاهر ساده و رفتار متفاوتش، رازهایی دارد و سامانتا را به دنیای تازه‌ای دعوت می‌کند. این آشنایی، سامانتا را به گروهی مخفی از نوجوانان شاعر و نویسنده می‌کشاند که هرکدام دغدغه‌ها و زخم‌های خود را دارند. در این جمع، سامانتا برای نخستین‌بار احساس تعلق و پذیرش را تجربه می‌کند و درمی‌یابد که تنها نیست. روایت کتاب، فرازونشیب‌های روابط دوستی، عشق نوجوانانه، رقابت‌های ورزشی و تلاش برای یافتن هویت فردی را در کنار مبارزه با بیماری روانی به تصویر می‌کشد. سامانتا در این مسیر با چالش‌های جدی روبه‌رو می‌شود و باید میان وفاداری به دوستان قدیمی و پذیرش خود واقعی‌اش انتخاب کند.

چرا باید کتاب در تک تک کلماتم را بخوانیم؟

در تک تک کلماتم با روایتی صادقانه و ملموس، تجربه‌ی زیستن با اختلال وسواس فکری – عملی را در بستر نوجوانی و روابط انسانی به تصویر کشیده است. این کتاب با پرداختن به موضوعاتی چون اضطراب، فشارهای اجتماعی، رقابت‌های دوستی و تلاش برای پذیرفته‌شدن، فرصتی برای همدلی با نوجوانانی فراهم می‌کند که با چالش‌های ذهنی و عاطفی روبه‌رو هستند. روایت سامانتا، نه‌تنها به دغدغه‌های فردی و درونی می‌پردازد، بلکه اهمیت دوستی‌های واقعی، پذیرش تفاوت‌ها و قدرت نوشتن و بیان احساسات را برجسته می‌کند. این اثر می‌تواند برای کسانی که به دنبال شناخت بهتر دنیای نوجوانان و پیچیدگی‌های ذهنی آن‌ها هستند، تجربه‌ای آموزنده و تأثیرگذار باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به نوجوانان و جوانانی که با اضطراب، وسواس فکری یا احساس طردشدگی مواجه‌اند، پیشنهاد می‌شود. همچنین به والدین، مشاوران و معلمان علاقه‌مند به درک بهتر دنیای ذهنی نوجوانان و روابط دوستی در این سنین توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب در تک تک کلماتم

«قیچی را روی زمین می‌اندازم و چندباری دستم را می‌تکانم و دور تا دورم را نگاه می‌کنم تا مطمئن شوم که کسی من را تماشا نمی‌کند. به خودم مسلطم. دوباره امتحان می‌کنم؛ یک دست، شاخهٔ رز و دستی دیگر قیچی. انگشتانم را به هم می‌فشارم، اما کف دستانم عرق کرده و انگشتانم کرخت شده‌اند و نمی‌توانم احساساتم را کنترل کنم. به کیتلین نگاه می‌کنم که دقیقاً روبه‌روی من نشسته است. به‌قدری حالت تهوع و دل‌آشوب دارم که صورتش را تار و کج‌ومعوج می‌بینم نفس بکش. یه فکر جدید پیدا کن. اگر یک بار آن را ببُرم، ادامه خواهم داد. می‌دانم که این کار را می‌کنم. بعد سراغ رُز بعدی خواهم رفت و بعدی. آن‌قدر به بریدن ادامه می‌دهم تا زمانی‌که تنها توده‌ای از ساقه‌ها و برگ‌ها و گلبرگ‌ها باقی بماند. پس‌از آن سراغ آن یادداشت‌های شیرین چو شهد یا پراحساس و پرسوزوگداز می‌روم و تک‌تک‌شان را ریزریز می‌کنم. خدایا، مسخره‌ست. بعد با قیچی موهای دم‌اسبی الیویا را از آنجایی که بسته شده، خواهم برید. لعنتی. فکر جدید، فکر جدید. درحالی‌که ایستاده‌ام و امیدوارم که هیچ‌یک از آن‌ها متوجه دانه‌های عرق روی پیشانی‌ام نشده باشند، می‌گویم: «یه لیوان آب می‌خوام.» کیتلین می‌پرسد: «الان سامانتا؟ ولش کن، همه‌چی رو معطل خودت می‌کنی.» پاهایم سست شده‌اند و نمی‌توانم به آن‌ها اعتماد کنم که آیا مرا تا طبقهٔ پایین می‌برند یا نه. ولی یک‌جورهایی از شرِ قیچی راحت شده‌ام و حالا به جایش نردهٔ پلکان را در دست دارم. مستقیم به آشپزخانه می‌روم و دستانم را زیر شیر آب می‌گیرم. آب سرده. به صدای آب گوش کن."