کتاب رد و نشان

کتاب الکترونیکی رد و نشان نوشتۀ پائولو کوئیلو و ترجمۀ فاطمه دباغ است و نشر راه طلایی آن را منتشر کرده است. داستان کتاب رد و نشان حول محور زندگی راوی ـ رمان‌نویسی پرفروش ـ و به‌ویژه جست‌وجوی او برای یافتن همسر گمشده‌اش، استر، می‌چرخد.

درباره کتاب رد و نشان

کتاب رد و نشان نوشتهٔ پائولو کوئیلو، داستانی فلسفی دربارهٔ عشق، ازدست‌دادن و جستجوی معنا در زندگی است. داستان از زبان یک نویسنده روایت می‌شود که پس از ناپدیدشدن همسرش، به سفری درونی و بیرونی برای یافتن او و کشف حقیقت زندگی‌اش می‌پردازد.

این کتاب به کاوش در موضوعاتی چون وابستگی، آزادی، و اهمیت فهم خود می‌پردازد. رد و نشان نه فقط داستان جستجوی یک شخص، بلکه داستان جستجوی معنای زندگی و ارتباطات انسانی است. کوئیلو در این اثر با قلم روان و نثر تأمل‌برانگیزش، خوانندگان را به تفکر و بازنگری در اولویت‌های زندگی دعوت می‌کند.

خواندن کتاب رد و نشان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های خارجی معاصر مناسب است.

بخشی از کتاب رد و نشان

«در دنیای خیالی‌ام، استر هنوز رفیقم بود و عشقش نیروی کشف همه‌ی مرزهای وجودم را به من می‌داد.

در جهان واقعیت او فقط یک وسواس فکری بود. تمام انرژی‌ام را می‌گرفت و کل فضا را اشغال می‌کرد. وادارم می‌کرد برای ادامه‌ی زندگی و کار و ملاقات با تهیه‌کننده‌ها و مصاحبه، فشار زیادی به خودم بیاورم.

چگونه بعد از دو سال هنوز نمی‌توانستم فراموشش کنم؟

دیگر تحمل فکر کردن به این موضوع را نداشتم، تحمل فکر کردن و تجزیه و تحلیل را نداشتم... سعی می‌کردم فرار کنم، خودم را خلاص کنم، کتاب بنویسم، یوگا تمرین کنم، کارهای خیریه بکنم، با دوستانم رفت‌وآمد کنم، به سینما و مهمانی بروم یا به تئاتر و باله و فوتبال. بااین‌حال، زهیر همیشه پیروز می‌شد، همیشه حاضر بود و مجبورم می‌کرد فکر کنم: کاش او اینجا با من بود.

به ساعت ایستگاه قطار نگاه می‌کنم... هنوز یک ربع مانده.

در دنیای خیالی‌ام، میخائیل با من متحد بود. در دنیای واقعیت هیچ دلیل محکمی نداشتم، مگر تمایل زیادم به باور حرف‌هایش، گرچه ممکن بود که در پس آن نقاب، دشمنی پنهان شده باشد.

سؤال‌های همیشگی دوباره به ذهنم بازگشت: چرا چیزی به من نگفت؟ موضوع آن سؤال چه بود؟ هانس بود؟ آیا استر به این نتیجه رسیده بود که باید دنیا را نجات دهد و

داشت آماده‌ام می‌کرد تا در این راه کمکش کنم؟

چشمانم به ریل‌های قطار دوخته شده بود. من و استر به موازات هم راه می‌رفتیم بدون آنکه به هم برسیم.

ریل‌های قطار...

فاصله‌شان از هم چقدر است؟

...»