کتاب اتاق شماره ۶

کتاب اتاق شماره ۶ نوشتهٔ آنتوان چخوف و ترجمهٔ کاظم انصاری است. و انتشارات امیرکبیر این رمان از ابدیات روسیه را منتشر کرده است.

درباره کتاب اتاق شماره ۶

آنتوان چخوف را به خاطر داستان‌های کوتاه، نثر موجز و شخصیت‌پردازی منحصربه‌فردش می‌شناسند. اتاق شماره ۶ هم داستانی تقریباً صدصفحه‌ای از اوست که می‌توان آن را به دلیل حجم کمَش، کوتاه نامید؛ به‌ویژه آنکه فصل‌بندی دارد و هر فصل را هم می‌شود داستانی کوتاه‌تر در دل داستانِ اصلی به حساب آورد. چخوف در این داستان فضای یک بیمارستان روانی را توصیف کرده است. پنج بیمار که هرکدام داستان مخصوص به خود را دارند در اتاق شماره‌ٔ شش این تیمارستان بستری‌اند و پزشکی به نام «آندری یفیمیچ» مسئول رسیدگی به آن‌هاست. از خلال گفت‌وگوهایی که بین بیماران و دکترشان و دیگر شخصیت‌های تیمارستان برقرار می‌شود و همچنین توصیفاتی که چخوف از حالات روانی این پنج نفر ارائه می‌دهد، با حال‌وهوای بیماران روانی در آن سال‌های روسیه و رنج‌هایی که در آن دوره متحمل می‌شدند، بیشتر آشنا می‌شویم. در حقیقت، چخوف قصد داشته با نوشتن این داستان نقدی به فضای سیاسی آن دورهٔ روسیهٔ تزاری (نیمهٔ دوم قرن نوزدهم میلادی) وارد کند و چون خودش پزشک بوده نشان دهد که این بیماران چه مشکلاتی دارند و علم پزشکی در چه زمینه‌هایی پیشرفت کرده و در چه حوزه‌هایی نقص دارد.

آنتوان چخوف در این کتاب، داستان بیماری به نام «ایوان دمیتریچ گروموف» را روایت کرده است. او قبلاً مأمور دادگاه بوده و الان این توهم را دارد که بدون اینکه گناهی مرتکب شده باشد دنبالش هستند و قصد دستگیری‌اش را دارند. داستان با ورود یک پزشک جدید به تیمارستان شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد، او متوجه می‌شود خود پزشک نیز ممکن است سلامت روانی‌اش را از دست بدهد. بسیاری از منتقدان «اتاق شمارهٔ ۶» را دقیقاً به‌خاطر موضوعی که دارد، بهترین و چالشی‌ترین داستان چخوف لقب داده‌اند که از زمانهٔ خود بسیار جلوتر است.

خواندن کتاب اتاق شماره ۶ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ابدیات داستانی روسیه و علاقه‌مندان به آثار چخوف پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آنتوان چخوف

آنتون پاولُویچ چخوف در ۲۹ ژانویهٔ ۱۸۶۰ در تاگانروگ به دنیا آمد. او پزشک، داستان‌نویس، طنزنویس و نمایشنامه‌نویس برجستهٔ روسیه است. آنتوان چخوف را مهم‌ترین داستان‌کوتاه‌نویس می‌دانند؛ نویسنده‌ای که زندگی کوتاهی داشت اما بیش از ۷۰۰ اثر ادبی آفرید. چخوف پس از پایان تحصیلاتش در رشتهٔ پزشکی، به‌طور حرفه‌ای به داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی روی آورد. نخستین مجموعه داستان او، دو سال پس از دریافت درجهٔ دکترای پزشکی‌اش به چاپ رسید. در داستان‌های او معمولاً رویدادها از خلال وجدان یکی از آدم‌های داستان که کمابیش با زندگی خانوادگی «معمول» بیگانه است، روایت می‌شود. چخوف با پرهیز از شرح و بسط داستان، مفهوم طرح (پیرنگ) را نیز در داستان‌نویسی تغییر داد. او در داستان‌هایش به‌جای ارائهٔ تغییرْ سعی می‌کند به نمایش زندگی بپردازد؛ درعین‌حال در بعضی از داستان‌هایش رویدادهای تراژیک، بخشی از زندگی روزانهٔ آدم‌های داستان را تشکیل می‌دهند. تسلط چخوف بر نمایشنامه‌نویسی، باعث افزایش توانایی او در خلق دیالوگ‌های زیبا و جذاب در داستان‌هایش شده بود.

نخستین نمایشنامهٔ آنتوان چخوف «بی‌پدری» نام دارد. او پس از این، نمایشنامۀ «ایوانف» را نوشت. با اجرای نمایش «مرغ دریایی» در سال ۱۸۹۷ و در سالن تئاتر هنری مسکو، طعم نخستین موفقیت بزرگش را در زمینهٔ نمایشنامه‌نویسی چشید. با وجود اختلافاتی که دربرهه‌ای میان چخوف و کنستانتین استانیسلاوسکی (کارگردان) پیش آمد، آثار دیگری از چخوف همچون «دایی وانیا» (۱۸۹۹)، «سه خواهر» (۱۹۰۱) و... بر همان صحنه به اجرا درآمد. چخوف در آثارش به فرصت‌های از دست‌رفتۀ زندگی اشاره می‌کند؛ همچنین آدم‌هایی که حرف همدیگر را نمی‌فهمند و یا دچار تضاد طبقاتی هستند را به ما نشان می‌دهد؛ به ارزش‌های اشتباه اما رایج در اجتماع اشاره می‌کند و ماهیت خوارکنندۀ فحشا را به تصویر می‌کشد. ویژگی‌های کلی آثار داستانی آنتوان چخوف را می‌توان در این محورها خلاصه کرد: خلق داستان‌های کوتاه و بدون پیرنگ/ ایجاز و خلاصه‌گویی/ خلق پایان‌های شگفت‌انگیز با الهام از آثار «گی دومو پاسان»/ خلق پایان «هیچ» برای داستان با الهام از آثار «ویکتور شکلوفسکی»/ بهره‌گیری از جنبه‌های شاعرانه و نمادین/ نگاه رئالیستی به جهان و قهرمان‌های داستان/ استفاده از مقدمه‌ای کوتاه برای ورود به دنیای داستان/ استفاده از تصویرپردازی‌های ملهم از طبیعت و شرح آن برای پس‌زمینهٔ تصویری داستان.

چند نمایشنامۀ مشهور آنتوان چخوف: ایوانف/ خرس/ عروسی/ مرغ دریایی/ سه خواهر/ باغ آلبالو/ دایی وانیا/ در جاده بزرگ/ خواستگاری/ تاتیانا رپینا/ آواز قو.

چند داستان کوتاه از آنتوان چخوف: ۱۸۸۳ - از دفترچه خاطرات یک دوشیزه/ / ۱۸۸۴ - بوقلمون صفت/ ۱۸۸۷ - کاشتانکا/ ۱۸۸۷ - نشان شیر و خورشید/ ۱۸۸۹ - بانو با سگ ملوس/ ۱۸۸۹ - شرط‌بندی/ ۱۸۹۲ - همسر/ ۱۸۹۲ - اتاق شماره شش/ ۱۸۹۹ - زندگی من.

چند داستان بلند از آنتوان چخوف: دکتر بی‌مریض/ داستان ملال‌انگیز/ دوئل.

آنتوان چخوف ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۰۴ درگذشت. او در گورستان نووودویچی در مسکو آرام گرفته است.