کتاب آموزه های ورزش برای رهبری

کتاب آموزه های ورزش برای رهبری نوشتهٔ الهه قدیری است. انتشارات آموخته این ۱۰ مقالهٔ خواندنی از هاروارد را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب آموزه های ورزش برای رهبری

کتاب آموزه های ورزش برای رهبری برابر است با ۱۰ مقالهٔ خواندنی از هاروارد. این کتاب موضوعات مهمی همچون رهبری، تیم‌سازی و مدیریت در ورزش و کسب‌وکار را بررسی کرده است. رهبری مهم‌ترین موضوع در این کتاب است. نویسنده با بهره‌گیری از تجربیات «سوپربول»، بزرگ‌ترین رویداد ورزشی آمریکا به تحلیل نقش رهبری در موفقیت تیم‌ها پرداخته است. سروصدا دربارهٔ این بازی، مثل همیشه فقط برای فوتبال نیست؛ بلکه برای کسب‌وکار و رهبری نیز هست. آیا عملکرد عالی تیم فوتبال «پتریوتس» در طول چند سال گذشته اطلاعاتی دربارهٔ کار تیمی فراتر از فوتبال در اختیار ما می‌گذارد؟ آیا رکورد بی‌نظیر «بیل بلیچیک» گویای مهارت‌های او نه در مقام مربی، بلکه در جایگاه رهبری است که دیگران می‌توانند از او یاد بگیرند؟ گفته شده است که مطالب این کتاب افراد را مقابل کار تیمی قرار نمی‌دهد؛ اگرچه برخی کارها را به‌ویژه آن‌هایی که نیازمند حل منطقی مسائلند، افراد بهتر از تیم‌ها انجام می‌دهند. تمرکز بر عنصر «من» در تیم‌ها به‌معنای دنبال‌کردن درجۀ خاصی از جزئی‌نگری است؛ به‌معنای دیدنِ درختان به‌جای جنگل و دادن میزانی از آزادی عمل به فرد است که در بیشتر تیم‌ها مشاهده نمی‌شود. دربارهٔ این موضوع بیشتر بدانید. این کتاب موضوعات مهمی همچون رهبری، تیم‌سازی و مدیریت در ورزش و کسب‌وکار را بررسی کرده است.

خواندن کتاب آموزه های ورزش برای رهبری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب آموزه‌های ورزش برای رهبری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آموزه های ورزش برای رهبری

«درس زندگی: مصاحبه با جو جیراردی

جو جیراردی وقتی کلاس سوم بود، در انشای خود نوشت می‌خواهد برای تیم بیسبال شیکاگو کابز بازی کند و وقتی بزرگ شد، دقیقاً همین کار را کرد. بعد از پایان دوران بازی خود در نقش توپ‌گیر، به‌مدت یک سال مربی نیویورک یانکیز و فلوریدا مارلینس بود و در پایان، هم اخراج شد و هم بهترین مربی لیگ ملی لقب گرفت. سپس جانشین جو تور، رئیس قبلی خود، شد و به مربیگری یانکیز رسید. در سال ۲۰۰۹، این تیم را به بیست‌وهفتمین قهرمانی مسابقات قهرمانی خود رساند. مصاحبه را کترین بل برای نشریهٔ کسب‌وکار هاروارد انجام داده است.

می‌دانیم اطلاعات محورید و در رویکردتان به مربیگری تحلیلگرید.

من عاشق اعدادم. هیچ‌وقت از اعداد سیر نمی‌شوم. به‌نظرم اگر نمونه‌تان به‌اندازهٔ کافی بزرگ باشد، اطلاعات خوبی به شما می‌دهد. مدرک من مهندسی صنایع است که اساساً مدرک حل مسئله است. ولی کل خانواده‌ام به ریاضی گرایش دارند و من هم با دید ریاضی به پدیده‌ها نگاه می‌کنم.

چگونه از بازیکنانتان می خواهید برنامه را رها کنند و به حس درونی خود عمل کنند؟

اگر خیلی فکر کنید، شکست می‌خورید؛ چون مسابقه خیلی سریع روی می‌دهد. موضوع اصلی آمادگی است. به بازیکن می‌گویید: «اطلاعات اینجاست، حالا برو بازی کن.» این داده‌ها باید حس شوند. نمی‌توانید وسط زمین به آن‌ها فکر کنید. برخی بازیکنان در به‌کارگیری اطلاعات برای بهبود ذهنیت خود مشکل دارند و اغلب کنار می‌کشند.

وقتی توپ‌گیر بودید و احساس می‌کردید پرتاب‌کننده تمرکز خود را از دست داده است، چگونه او را به بازی برمی‌گرداندید؟

پیش او می‌رفتم و به او می‌گفتم: «سعی کن ریتم رو یه خُرده عوض کنی. سعی کن سادگی‌ش رو حفظ کنی.» معمولاً یک پرتاب وجود دارد که پرتاب‌کننده را به حالت اصلی خود برمی‌گرداند و باید بدانید چه پرتابی است. وقتی بازیکن جدیدی وارد تیمتان می‌شود، باید هرچه سریع‌تر این پرتاب را شناسایی کنید.

چگونه رویکردتان را از مربیگری تیم تازه کار به تیم پر از ستاره تغییر دادید؟

برای من اصول یکسان است. باید به بازیکنان خود ایمان داشته و الگویشان باشید. اگر از بازیکنانتان می‌خواهید آمادگی روحی و جسمی داشته باشند، خودتان هم باید این آمادگی را داشته باشید. همچنین خودتان را باید با نوع بازیکنانی که در اختیار دارید، وفق دهید. اگر تیمتان هجومی است، نمی‌توانید آن را تدافعی کنید و برعکس.

وقتی جانشین جو تور شدید، چگونه تفکرتان را در یانکیز حاکم کردید؟

بیشتر افراد، از جمله خود جو، به من گفتند: «خودت باش. سعی نکن فرد دیگه‌ای باشی.» باید اعتماد بازیکنان را به خودم جلب می‌کردم. می‌دانستم زمان می‌برد و باید خیلی برای آن تلاش کنم؛ چون خیلی وقت بود با جو بودند. خیلی مستقیم از بازیکنانم می‌پرسیدم: «بهم اعتماد دارین؟» یکی از آن‌ها اندکی تأمل کرد. به او گفتم: «اصلاً می‌دونی چیه؟ ثابت می‌کنم می‌تونی بهم اعتماد کنی.» برای همین باید تلاش می‌کردم و به او می‌فهماندم.

موفق ترین برند ورزشی در تاریخ‌آمریکابودن چه سختی هایی دارد؟

انتظار تکرار آن در هر سال بزرگ‌ترین سختی است. این توقع را دوست دارم؛ چون افراد را وادار می‌کند به سطح بالاتری برسند. ولی می‌تواند برای بازیکنان سخت باشد. هر کاری انجام می‌دهیم، زیر ذره‌بین هستیم. هر بازیکنی که امسال به زمین می‌رود، ممکن است روز بد، هفتهٔ بد یا حتی ماه بدی داشته باشد. ولی تصویر کلی اهمیت دارد و به همین علت، اتحاد تیمی برای ما خیلی مهم است. نباید به‌علت حرف‌هایی که می‌شنوید یا می‌خوانید، توقف کنید. ارزش شما از دیگران به دست نمی‌آید. امکان ندارد، وگرنه پدرتان درمی‌آید.

حوصله تان هم سر می رود؟

آیا بازی‌ها طولانی می‌شوند؟ آیا گاهی کار از لحاظ فیزیکی خسته‌کننده می‌شود؟ البته که می‌شود! ولی حوصلهٔ من سر نمی‌رود. من عاشق کارم هستم. من عاشق رقابت و راهبرد هستم. عاشق دیدن موفقیت افراد هستم. ممکن است بازی را ۲-۱۹ ببازید، ولی بازهم آن را ببینید.

تاریخ انتشار: ژوئن ۲۰۱۰»