کتاب دزد ماه

کتاب «دزد ماه» نوشتۀ لیلا برزگر است و انتشارات علمی و فرهنگی آن را منتشر کرده است. دزد ماه، داستانی زیبا و دلچسب است که کودکان می‌توانند قبل از خواب آن را بخوانند.

درباره کتاب دزد ماه

قصه‌ها مزایای بی‌شماری دارند و برای همۀ افراد قابل‌درک و فهم هستند. مطالعهٔ داستان‌ها، چه خیالی باشند و چه واقعی، یکی از بهترین راه‌های انتقال دانش و تجربه، افزایش آگاهی و آموزش مهارت‌ها برای زندگی موفق‌ترند. کودکان از طریق داستان‌ها رشد می‌کنند، موارد زیادی را یاد می‌گیرند و نسبت به مسائل آموزشی واکنش بهتری نشان می‌دهند. آموزش در حین خواندن آموزش غیرمستقیم نام دارد و کودکان بدون اینکه بدانند نکات زیادی را می‌آموزند. آموزش‌ها می‌تواند مهارت‌های زندگی، هنجارها و رفتارهای درست باشد یا مطالب و حقایق علمی دنیای اطراف. این آموزش‌ها چون به‌صورت داستان برای کودکان خوانده می‌شود، ضمن سرگرم‌کردن و پرکردن اوقات فراغتشان، در ذهنشان باقی می‌ماند.

داستان دزد ماه دربارۀ دخترکی به نام درسا است که شب‌ها از پنجرۀ اتاقش ماه را تماشا می‌کند و تصور می‌کند که ماه گرسنه است؛ چون متوجه شده که ماه لاغر و کوچک‌تر از شب‌های قبل شده است. درسا شب بعد نیز وقتی همه خوابیدند به دیدن ماه می‌رود و این بار به این نتیجه می‌رسد که حتماً دزد بدجنسی هر شب تکه‌ای از ماه را برای خودش برمی‌دارد. آیا واقعاً دزدی در آسمان‌ها وجود دارد؟ درسا چطور حقیقت را می‌فهمد؟ شب‌ها همواره زمانی برای خیال‌پردازی بوده است. کودکان هنگام خواب به موضوعات مختلفی می‌اندیشند، درسا، شخصیت اصلی داستان دزد ماه هم مانند بسیاری از کودکان خیال‌پردازی می‌کند و سؤال‌های زیادی در سر دارد که در این قصۀ زیبا به آن‌ها پاسخ داده می‌شود.

در پشت جلد کتاب دزد ماه آمده است که: «درسا دوست داشت بازهم از تاریکی بپرسد ماه جواب داد: اگر تاریکی نبود نمی‌توانستی من را توی آسمان ببینی و از خورشید برایش می‌گفت که روزها به‌جای او توی آسمان بود.»

خواندن کتاب دزد ماه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دزد ماه

«درسا به ماه نگاه کرد. با خودش گفت: ماه چقدر ساکت است. بعد به ستاره‌ها نگاه کرد. آن‌ها مثل دکمه‌های پیراهن آسمان بودند. مادر گفت: شب‌به‌خیر.

درسا برای آخرین بار به آسمان نگاه کرد. ماه مثل سکۀ بزرگی توی آسمان بود. درسا پنجره را باز کرد. ستاره‌ها توی آسمان باز می‌کردند. وقتی به ماه نگاه کرد، ناراحت شد. ماه کوچک‌تر شده بود. با خودش گفت: ماه حتماً گرسنه است.»