کتاب مهتاب پیدا نیست

کتاب مهتاب پیدا نیست سرودهٔ شیرین کریمی است. انتشارات ناهید این مجموعه شعر معاصر را منتشر کرده است.

درباره کتاب مهتاب پیدا نیست

کتاب مهتاب پیدا نیست یک مجموعه شعر معاصر را در قالب شعر نو در بر گرفته است. عنوان برخی از شعرهای کتاب حاضر عبارت است از «گشت‌وگذار در بهار»، «زشتی‌های ظاهر»، «دنيايم را خودم می‌سازم»، «مدادرنگی‌های زنده» و «مرا با خود آشنا كن».

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب مهتاب پیدا نیست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران و قالب شعر نو پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مهتاب پیدا نیست

«"فرار از ثانيه‌ها"

قدم برمی‌دارد

همراه همه‌ی صداهايی

كه روزی به‌سويش روانه شده‌اند

و آن‌هايی كه هرگز به گوشش نرسيده‌اند

ديگر اين صداهای بی‌صدا

آرامش نمی‌كنند

با همه‌ی غوغايی كه در اطرافش پيداست

سكوت

برايش ترانه می‌خواند

به سويی روانه شده

انگار

از ثانيه‌ها فرار می‌كند

روزهای تكراری عمرش

سپری می‌شوند

و او با چشمان خسته‌اش

تنها به نقطه‌ای غريب خيره مانده

قدم برمی‌دارد»

*

«"اميد"

آسمان فيروزه‌ای قلبم، چرا امروز

رنگ دود گرفته؟

بهار است

پس چرا روزگار غم گرفته؟

پرستو ديروز تا افق می‌رفت

صياد امروز

دست پر رفته

تا ديروز شكوفه‌ی درخت سيب

عطرافشانی می‌كرد

حال

آفت

لبخند سفيدش را

بسته

صدای تيك‌تاك ساعت

ديروز

مثل لحظه‌های شادم

شيرين بود

امروز با قيژقيژ عقربه‌هايش

ثانيه‌هايی تاريك را

سپری می‌كند

امروز

تيره و تار بود

ولی فردا

بايد روشن‌تر باشد»