کتاب تغذیه و سلامت جسم و روان

کتاب تغذیه و سلامت جسم و روان نوشتهٔ روث لیس والاس و ترجمهٔ کیانوش هاشمیان و نگین دری است. انتشارات نسل نواندیش این کتاب در حوزه‌ٔ روان‌شناسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب تغذیه و سلامت جسم و روان

روث لیس والاس در کتاب تغذیه و سلامت جسم و روان به متخصصان بالینی سلامت روان، اصول و راهکارهایی را در جهت مشاورهٔ مواد غذایی به مراجعان خود ارائه می‌دهد که به آن‌ها در بهترشدن خلق و سلامت روان کمک کند. این کتاب شرح جامعی دررابطه‌با چگونگی عملکرد مغز و ارتباط بین نوع تغذیهٔ و اندیشیدن و احساسات افراد ارائه می‌کند. نویسنده در این کتاب ارتباط پویا و پیچیده‌ای را که بین دستگاه گوارش، بدن و مغز وجود دارد، شرح می‌دهد. این راهبردها می‌تواند راهنمایی برای مراجعان باشد تا از میزان اثرگذاری بیوشیمی بدن بر سلامت روان آگاه شوند.

خواندن کتاب تغذیه و سلامت جسم و روان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران و فعالان حوزهٔ سلامت و روان‌شناسی عمومی و متخصصان بالینی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تغذیه و سلامت جسم و روان

«سنجش سلامت عمومی در کمک به پیشگیری از بروز اختلالات خوردن حیاتی است. متأسفانه کمبود اطلاعات دربارهٔ برنامه‌ریزی پیشگیری مؤثر جدی است. این موضوع تا حدی به‌دلیل ماهیت پیچیدهٔ اختلالات خوردن است. تحقیقات بیشتر دربارهٔ فاکتورهای فرهنگی‌ای که می‌شود برخی زنان مستعد ابتلا به اختلال خوردن را تشخیص داد و نیز دربارهٔ راهبردهای کمک به زنانی که تنش و استرس‌های اجتماعی را تحمل می‌کنند، ضروری است. به‌علاوه، نیاز روشنی به تلاش برای پیشگیری هدفمند درمورد جمعیت‌های پرخطر مانند ورزشکاران و زنان دارای سابقهٔ خانوادگی اختلال خوردن احساس می‌شود. به‌عنوان‌مثال، برنامهٔ گستردهٔ پیشگیری در مدرسهٔ باله بر تغییر محیط فرهنگی ـ اجتماعی متمرکز بوده است، ازجمله بستگان نزدیک، تعاملات دانشجو ـ دانشکده، آموزش عادات سالم و هنجارهایی در سطح سیستم که نویدبخش هستند. دیگر تلاش‌های جهت برای شناسایی زنان در معرض خطر عبارت‌اند از: برنامه‌های کمک به خود و آموزش اینترنتی و الگوهای چندمرحله‌ای جهت شناسایی گروه پرخطر دانشگاه‌ها و جوامع همتا.

هرچند محدود، تحقیقات رو به افزایشی دربارهٔ راهبردهای پیشگیری اثربخش در حال انجام هستند. از راهکارهایی پشتیبانی می‌شود که ریسک‌فاکتورهای نگرشی را مشخص کنند، رفتارهای کنترل وزن سالم را ارتقا دهند و پذیرش بدن را تشویق کنند. ویژگی‌هایی که با برنامه‌های موفق مرتبط‌اند، در طرح‌های تعاملی چندجلسه‌ای که متخصصان اجرا می‌کنند، می‌گنجند. نتایج مرتبط با برنامه‌هایی ازاین‌دست عبارت‌اند از: کاهش ریسک‌فاکتورهای اختلال خوردن (احساس فشار بیشتر برای لاغر بودن، درونی‌سازی استاندارد زیبایی، شاخص تودهٔ بدنی، نارضایتی از بدن و احساس منفی) و آسیب‌شناسی خوردن در آینده.

اما باید ترکیب بهینهٔ مرحله‌بندی و هدفمندی تلاش‌های پیگیرانه مشخص شود. شاخص‌هایی مبنی بر اینکه برخی راهکارهای پیشگیری با نتایج منفی ناخواسته مرتبط است مرتبط است، وجود دارد. برای مثال، مان و همکاران دریافتند که ترکیب تلاش‌های پیشگیری اولیه و ثانویه نه‌تنها در رفع اختلال خوردن بی‌اثر بود، بلکه علائمش را نیز اندکی افزایش داد. محققان با تفکر دربارهٔ این نتایج استدلال کردند که کاهش اختلال خوردن در طول درمان ممکن است رفتارهای این اختلال را عادی جلوه داده باشد.

بدین‌ترتیب، باتوجه‌به اینکه چاقی با ریسک‌های جدی سلامت در جمعیت همراه است، سنجش پیام سلامت عمومی در سطح وسیع، برای انگیزه‌بخشی و اقدام به کنترل وزن بدون رفع عوامل مرتبط با فشارهای فرهنگی در رابطه با لاغری، چالش‌برانگیز خواهد بود.

در مقایسه با تأکید بر ریسک‌فاکتورها، غفلت نسبی از مهارت‌های مرتبط به سلامت همواره اشتباهی راهبردی است؛ ضمن اینکه ورزش سالم (ورزش مناسب و منظم) می‌تواند برخی فاکتورهای مرتبط با اختلال خوردن ازجمله استرس و سایر حالت‌های خلقی منفی را تخفیف دهد. درکل، نیاز مبرمی به تمرکز متعادل بر تحقیق و راهکارهای پیشگیرانه وجود دارد. اگرچه همیشه راهی برای تدابیر درجه‌سه وجود خواهد داشت، تلاش‌های اولیهٔ پیشگیرانه برای تشخیص صحیح و کاهش تأثیر اجتماعی اختلالات خوردن بسیار نویدبخش هستند.

هزینهٔ اختلالات خوردن اهمیت نیاز به پیشگیری را بیشتر می‌سازد. علاوه‌بر عوارض شخصی و بهداشتی، اختلالات خوردن ازنظر اقتصادی نیز نگران‌کننده هستند. برای مثال، بنا بر مقایسهٔ هزینه‌های درمان مربوط به اختلالات خوردن با کسانی که دارای عوارض روانی هستند، مخارج درمان برای بی‌اشتهایی روانی بیشتر از افراد مبتلا به اسکیزوفرنیاست و هزینهٔ درمان سیری‌ناپذیری و پرخوری دست‌کم قابل‌مقایسه با اختلال وسواس اجباری و شاید از آن هم بیشتر است. پرخوری، اضافه‌وزن و چاقی ریسک سایر عواقب جسمی را بیشتر می‌سازند (مثلاً فشارخون، دیابت نوع ۲، دیسلیپیدیمی) که به‌موجب آن، به تأثیرات اقتصادی و اجتماعی‌اش می‌افزاید.»