کتاب دالو و چند نمایشنامه‌ی دیگر

«دالو» مجموعه چند نمایشنامه نوشته‌ی احمد بیگدلی(۱۳۲۴-۱۳۹۳) نویسنده ایرانی است. از جمله آثار او رمان «اندکی سیاه» است که برای او جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را به ارمغان آورد.

در بخشی از نمایشنامه دالو می‌خوانیم:

دالو: صدای آشنایی نیس. نه کسی هه که زار بزنه سی آدم، نه کسی هه که دس به تیگ آدم بکشه. وا صدای رودخونه بیا، وُ نمی‌آ. صدای گله‌ی بز و میش، صدای کامراد و انگنا، صدای بی‌عروس، صدای خوم.

آل وَش: صحرا روشن و گیراس و این‌جا در این دخمه‌ی سنگی سرد... دالو؟ ننه یادته؟ مشدحسین؟ گل‌افروز؟

دالو: حالا نوبت به مو رسیده، به موی بیچاره. حالا چه بکنم؟ همین‌جور بنشینم و مردن خودمو تماشا بکنم؟ یا چشامو روی هم بذارمو خیال کنم که این‌جا نیستم، هیچ جا نیستم، هیچ جا نبیدم از اول.

آل وَش: کاشکی قبل از این‌که دنیا رو از این سوراخ تماشا بکنی، مرده بودی، کاشکی قبل از نرگس‌خانوم خودتِ از یه جای بلندی می‌انداختی پایین، لب رود توی چال پر از آوُ.

دالو: دیدی سی خودش چه زار می‌زد و گاگیرو می‌خوند؟

آل وَش: به مردن که فکر نکرده بودی؟ کرده بودی؟

دالو: نه. فرصتشو داشتم؟[مکث] حتمنی فرصتشو داشتم. امّا خوب آدمیزاده.