کتاب جرئت رویاپردازی

کتاب جرئت رویاپردازی نوشتهٔ رائد برقاوی و کمال رئوف و ترجمهٔ مریم نفیسی راد است. انتشارات نسل نواندیش این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی روش حکومت‌داری حاکم دبی.

درباره کتاب جرئت رویاپردازی

چگونه «محمد بن راشد» رؤیایش را تحقق بخشید؟ کتاب جرئت رویاپردازی حاوی تجربهٔ نویسنده از مطالعهٔ شیوهٔ زمام‌داری محمد بن راشد (حاکم دبی) و همراهی با او است. نویسنده در این کتاب کوشیده شخصیت پرجرئت و رؤیاپرداز محمد بن راشد را تحلیل کند و در خلال بررسی این واقعیت که دبی فقط در چند دهه به یکی از شهرهای تراز اول جهان تبدیل شده، پاسخ کاملی به این پرسش بدهد که چگونه محمد بن راشد از مدت‌ها پیش، تحقق‌یافتن رؤیاها را در یک محیط عربی ممکن کرد؟ با مطالعهٔ این اثر درمی‌یابید که چگونه می‌توان با نگرشی مثبت به حوادث سخت و دشواری‌های زندگی در منطقه‌ای حساس و خطرناک و دارای موقعیت ناملایم و خشن جغرافیایی، نگریست و سوار بر بال فرشتۀ رؤیا شد و ناممکن‌ها را ممکن کرد. گفته می‌شود که محمد بن راشد (حاکم دبی) در دل کویری لم‌یزرع، بهشتی زیبا به وجود آورد تا سالانه میلیون‌ها انسان به آن جذب شوند و موجبات رشد اقتصادی و توسعۀ پایدار کشور را فراهم سازند. این کتاب نه‌تنها تأثیرات مثبت‌اندیشی و ایمان به خدا را در پیشبرد اهداف سازندۀ زندگی خود و جامعه به ما می‌آموزد، بلکه نور امید را در ذهن و جان ما روشن می‌دارد تا بتوان با اتحاد و همدلی موجب شکوفایی استعدادها و بالندگی در کشور شد. این کتاب فقط یک روان‌شناسی موفقیت در کسب‌وکار یا زندگی شخصی نیست؛ بلکه تاریخچۀ پیشرفت کشوری کوچک با ملتی بزرگ است که می‌تواند در تمام عرصه‌های علمی، فرهنگی و اقتصادی مورد مطالعه و پیروی قرار بگیرد.

خواندن کتاب جرئت رویاپردازی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دانش‌آموزان، دانشجویان، استادان دانشگاه، کسبه و تجار، مدیران و مربیان، صاحب‌منصبان و وزرا، وکلا و قضات دادگستری، نمایندگان مجلس و مشاوران هر نظام پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جرئت رویاپردازی

«شوپنهاور، فیلسوف آلمانی، روزی درمورد چگونگی عادت کردن انسان به واقعیتِ خود نوشت و مثالی از گروهی از مردم که اطرافشان را بوهای عطرفروشی احاطه کرده‌اند بیان کرد و اشاره کرد که این گروه پس از مدتی به بوهای عطر عادت خواهند کرد، به‌طوری‌که قادر به تمایز بین آن‌ها نیستند.

در این مدل، شوپنهاور ایدهٔ الفت و خو گرفتن و عادت‌کردن [پس از یک دوره قرار گرفتن در معرض یک موضوع خاص] به واقعیت را براساس عادت، نقد می‌کند. این واقعیت هرچقدر هم که خاص باشد، باید با دیدی نو، متفاوت و مغایر به آن نگریست و انسان به قول فیلسوفِ ما، جز با ورود به آنچه «باغ خیال‌پردازی» نامیده است، نمی‌تواند این دیدگاه را عملی کند.

به‌ندرت متفکر، فیلسوف، دانشمند یا نویسنده‌ای را می‌توان یافت که درمورد تخیل صحبت نکرده باشد و تخیل محدود به نخبگان نیست و اگر آن بخشی باشد که منوط بر ترویج و کشف ظرفیت آن و فعال کردنش در پروژه‌ای که به کل جامعه مربوط باشد است، آنگاه علم روان‌شناسی تأیید می‌کند که خواسته‌های افراد با تخیلشان مرتبط است؛ بنابراین، هیچ کار، خلاقیت یا ساختن آینده‌ای بدون تخیل وجود ندارد.

در برخی از مراحل تاریخی، تخیلات جمعی شکسته می‌شود و به دلایل بسیاری، موانع زیادی درمقابل واقعیت قرار دارد و چالش‌ها فراوان است و جامعه به بن‌بست می‌رسد و مردم دربرابر خود هزاران مشکل و مشکل پیدا می‌کنند و ناامید و مأیوس می‌شوند و راه نجاتی جز خیال‌پردازی که از محدودیت‌ها و فرضیات فراتر می‌رود نیست؛ تخیلی که از ثقل زمین در فاصلهٔ دوری پرواز می‌کند و در چیزهایی که حتی فکرش را هم نمی‌کردیم تأمل می‌کند.»