کتاب تأویل آیات قرآنی

کتاب تأویل آیات قرآنی نوشتهٔ نجیبه هنرور است. انتشارات گیوا این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی تأویلات قرآنی از دیدگاه عین‌القضات همدانی و علامه طباطبائی است.

درباره کتاب تأویل آیات قرآنی

کتاب تأویل آیات قرآنی به بررسی اندیشه‌های قرآنی عین‌القضات همدانی و علامه طباطبائی می‌پردازد. سپس به بررسی و مقایسه‌ٔ دو کتاب تمهیدات اثر عین‌القضات همدانی و المیزان اثر علامه طباطبایی می‌پردازد.

تمهیدات کتابی است در عرفان که در ده تمهید نوشته شده است و انشایی مقرون به غلبه شوق و عشق دارد و به همین جهت بسیار گیرا است و به سبب همین غلبه عشق و شوق‌‌، مطالب آن را نظمی چنان‌که باید، نیست. کتابی هست که پرداختش به مشاهدات و اشراقات عرفانی است و عین‌القضات در این کتاب، مراتب سیر و سلوکش را به قلم کشیده است، سلوکی که از فداکاری برای وصول به محبوب‌‌، شروع شده تا به فنای در معشوق و دریافت انوار قدسیه و نیل به لذات روحانی در کمال صدق و صفا می‌انجامد، که لذت را در ترک لذت می‌داند.

در این کتاب آشنایی مختصری با زندگی عین‌القضات و افکار و آثارش بیان می‌شود و همچنین میان تمهیدات و المیزان مقایسه‌ای به عمل آمده و اشاره‌ای به زندگی استاد علامه سیدمحمدحسین طباطبائی (ره) شده است.

خواندن کتاب تأویل آیات قرآنی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران قرآن و علوم قرآنی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تأویل آیات قرآنی

«عین القضات ابوالمعالی عبدالله بن محمد بن علی میانجی همدانی، از کبار مشایخ متصوفه در آغاز قرن ششم است. ولادت او در اواخر قرن پنجم، در همدان اتفاق افتاد و اجداد او از شهر میانه بوده‌اند. با این حال، سبکی او را از امل خراسان شمرده است. وی با آنکه در عنفوان شباب به دست متعصبان کشته شد، در جوانی جامع کمالات و از نوابغ روزگار بود، نزد امام عمر خیام و شیخ احمد غزالی و شیخ محمد حمویه تلمذ کرد و در کلام و حکمت و عرفان و ادب پارسی و عربی صاحب اطلاع وافی بوردنظر به کثرت مطالعه در کتب امام محمد غزالی‌‌، باید او را شاگرد آن بزرگ نیز شمرد. شیخ احمد غزالی با همه جلالت قدر، چندان او را دوست می‌داشت که در مکتوب‌های خود، او را «قرة العین » خطاب می‌کرد، با آنکه مدت تلمذ عین القضات در نزد او چندان طول نکشیده بود، عین القضات خود در سخنان خویش از احمد غزالی و محمد حمویه بسیار نقل کرده و بخصوص صحبت بیست روزه خود را با احمد غزالی در همدان موجب توجه غائی خویش به کمالات دانسته است. اینکه در برخی از مآخذ نسبت شاگردی باباطاهر عریان به عین القضات همدانی داده شده، درست نیست، زیرا مسلما باباطاهر تا اواخر قرن پنجم زنده نبوده است تا بتواند استاد عین القضات باشد، نکته مهم قابل توجه در کیفیت تحصیلات عین القضات آن است که وی بیشتر اطلاعات خود را از طریق مطالعات شخصی و خصوصی فراهم آورد و همین امر باعث شد که او در عین جوانی و عنفوان شباب آن همه تبحر حاصل کند و در کار تحریر و تألف آنقدر کامیاب باشد.»