کتاب دیدگاه اسلام به کسب و کار

کتاب دیدگاه اسلام به کسب و کار نوشتهٔ محمدعظیم خدایاری و سامان سامنی است و انتشارات اندیشه احسان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب دیدگاه اسلام به کسب و کار

علوم انسانی همواره دغدغهٔ تحلیل رفتارهای انسان را در جوامع مختلف داشته است. همانطور که از عنوان این رشته هم بر می‌آید، انسان محور اصلی کنکاش‌ها و تحلیل‌ها قرار دارد اما شناخت و فرهنگ مردمان جوامع مختلف با یکدیگر متفاوت است. اگر فرهنگ را دانش اجتماعی اکتسابی تعریف کنیم مذهب، آداب و رسوم، سنت‌ها، عقاید و مسائل اقتصادی و مالی را نیز می‌توانیم زیرمجموعهٔ آن قرار دهیم. مسائل اقتصادی و مالی هم از جمله موضوعاتی است که باید در بافت اجتماعی بررسی شود لذا آثار ترجمه شدهٔ غربی قطعاً نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای امروز کشور باشد.

 با توجه به بیانات رهبر فرزانهٔ انقلاب مبنی بر بومی‌سازی علوم انسانی، به خصوص در رشته‌های مدیریت و علوم اقتصادی، واحد درسی با عنوان «اخلاق و احکام کسب و کار» به دروس مقطع کارشناسی ارشد مدیریت گنجانده شد. کتاب دیدگاه اسلام به کسب و کار در نظر دارد با استفاده از آیات قرآن کریم و احادیث و روایات ائمهٔ اطهار و همچنین با استناد به آثار متفکر شهید استاد مرتضی مطهری و رهبر معظم انقلاب دیدگاه‌های اسلام به اقتصاد و کسب و کار را در حد بضاعت ارائه دهد.

خواندن کتاب دیدگاه اسلام به کسب و کار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران اسلام و کسب‌وکار پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دیدگاه اسلام به کسب و کار

«اندیشه‌های مادّی در جهان اسلام و در فرهنگ و تمدن اسلامی سابقهٔ طولانی دارد. از آیات قرآن کریم بر می‌آید که اندیشهٔ انکار خدا و معاد در عصر جاهلیت در میان مردم جزیرهٔ العرب وجود داشته است. از قرن دوم هجری که اختلاط ملل مختلف آغاز شد و برخورد عقاید و آراء سخت اوج گرفت ماتریالیست‌ها در کمال آزادی عقاید و اندیشه‌های خویش را در محافل علمی و در مجالس علنی ابراز می‌داشتند و دیگران را به پیروی از مکتب خویش دعوت می‌کردند. احیاناً در مسجد الحرام و یا مسجد النبی حلقه تشکیل می‌دادند و به گفتگو دربارهٔ عقاید خویش می‌پرداختند. اینچنین آزادی تبلیغ برای ماتریالیست‌ها در هیچ محیط مذهبی در جهان سابقه ندارد. با اینکه در همهٔ دوره‌ها زنادقه و دهریّینی بوده‌اند که با شعر و نثر و خطابه عقاید خویش را تبلیغ می‌کرده‌اند اما از نظر تاریخِ اندیشه به نحلهٔ قابل توجهی از ماتریالیست‌ها بر نمی‌خوریم.

آیهٔ ۴۲ سورهٔ جاثیه از جانب مردمی نقل می‌کند که هم انکار خدا و هم انکار معاد را در بر دارد. واژهٔ «دهر» یعنی روزگار. به مناسبت همین آیه و همین واژه که در این آیه آمده است، در دورهٔ اسلامی افرادی را که منکر وجود خدا بودند "دهری" می‌گفتند. در دورهٔ اسلامی به افرادی برخورد می‌کنیم که دهری و مادّی بوده‌اند، خصوصاً در دوران عباسیان که فرهنگ‌ها و روش‌های مختلف فلسفی وارد جهان اسلام شد.

افرادی در زمان امام صادق (ع) در مسجد پیغمبر (ص) جلسه تشکیل می‌دادند و پیرامون مباحث ماتریالیستی گفتگو می‌کردند. یکی از اصحاب امام صادق (ع) به نام مفضّل بن عمر نقل می‌کند: «در مسجد پیغمبر نماز خواندم سپس در اندیشه فرو رفتم و دربارهٔ پیغمبر و عظمت آن حضرت فکر می‌کردم. در آن حال عبدالکریم بن ابی العوجاء که زندیق بود آمد و به فاصلهٔ دورتری نشست، سپس یکی دیگر از همفکرانش هم آمد. هر دو شروع به انکار وجود خدا کردند ... (مفضّل) از شنیدن این سخنان برآشفته شدم و به محضر امام صادق (ع) رفتم و ماجرا را شرح دادم». مفضّل بن عمر ادامه می‌دهد: «حضرت امام صادق (ع) دلداری‌ام داد و فرمود من تو را مجهز به سخنانی می‌کنم که بتوانی با آنان مواجه شوی و سخنانشان را جواب گویی».»