کتاب کوچینگ مثبت

کتاب کوچینگ مثبت نوشتهٔ رابرت بیزواز دینر و ترجمهٔ امیرمحمد پهلونژاد و مریم رامین کیا و نگار تبریزی و مانداد پهلونژاد و آپامه شکوری و البرز منظوری و بهنام براتی و آرزو مهران است. انتشارات نسل یاسان این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی کوچینگ مبتنی بر روان‌شناسی مثبت.

درباره کتاب کوچینگ مثبت

کتاب کوچینگ مثبت (از مجموعهٔ «روان‌شناسی کوچینگ») که هشت فصل دارد، با دیباچه‌ای به قلم «علی صاحبی» آغاز شده است. کوچینگ (Coaching) به فرایندی گفته می‌شود که فرد را از مکان کنونی خود به نقطه‌ای که می‌خواهد برسد، هدایت می‌کند. آموزش کوچینگ مطابق استاندارد فدراسیون بین‌المللی کوچینگ (ICF) از یازده صلاحیت تشکیل شده است که در سه سطح کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکتری تعریف شده‌اند. این صلاحیت‌ها برای افراد گوناگون (از دانشجویان تا افراد حرفه‌ای و بازنشستگان) در مراحل مختلف زندگی کارآمد هستند؛ زیرا منجر به افزایش آگاهی از خود، به‌دست‌آوردن اطلاعاتی درمورد ایجاد ارتباطی پایدار و داشتن گفت‌وگویی اثرگذار برای کمک به دیگران و مسئولیت‌پذیری در امور مهم خواهند شد. کوچینگ یکی از روش‌های آموزش نیروی انسانی است و می‌تواند منجر به سودآوری برای کارمندان و در نهایت سازمان بشود. کتاب حاضر به قلم یک روان‌شناس مثبت، نویسنده، کوچ و استاد دانشگاه ایالتی پورتلند در آمریکا نوشته شده است.

علی صاحبی که دکترای روان‌شناسی بالینی دارد و مدیر علمی برنامهٔ بین‌المللی تربیت کوچِ مؤسسهٔ «رای‌مانا» بوده است، توضیح داده است که «روان‌شناسی مثبت» نقشی به‌سزا در تحول و گسترش حرفهٔ کوچینگ علمی یا روان‌شناسی کوچینگ داشته و در بسیاری از برنامه‌های علمی روان‌شناسی کوچینگ، تعریف کوچینگ با تعریف روان‌شناسی مثبت یکسان بوده است. این کتاب توسط همکاران مؤسسهٔ کوچینگ رای‌مانا ترجمه شده است؛ کتابی که آن را حاصل یک کار گروهی و منحصربه‌فرد دانسته‌اند. مقدمهٔ پارسی این اثر به قلم امیر پهلونژاد (دانشجوی دکترای تخصصی مشاوره و مدیر اجرایی برنامهٔ بین‌المللی تربیت کوچِ مٔوسسهٔ رای‌مانا) نوشته شده است.

خواندن کتاب کوچینگ مثبت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کوچینگ مثبت

«تا این‌جا دربارهٔ ابزارهای کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت از جمله ارزیابی‌ها، تحقیقات زیربنایی، پرسشگری و فعالیت‌هایی که ممکن است برای مراجع به‌کار رود، صحبت کردم اما کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت یک فعالیت حرفه‌ای است، نه صرفاً یک جعبه ابزار. در واقع همان‌طور که در فصل اول هم اشاره کردم، فرایند کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت باید از نظر اصول اخلاقی، صلاحیت، آموزش مستمر و مشخص کردن انتظارات مراجع و سنجش رضایت او مورد بحث قرار گیرد. اکنون در فصل آخر می‌خواهم فوت‌وفن‌های کوچینگ را کنار گذاشته و تمرکز بیشتری بر کوچینگ به‌عنوان یک فعالیت حرفه‌ای داشته باشم.

اگر شما هم مانند من با کوچینگ فردی یا گروهی سروکار دارید، احتمالاً به سؤال‌های احتمالی بی‌شمار مراجعان پاسخ داده‌اید از جمله این‌که: «کوچینگ چیست؟»، «چه تفاوتی با روان‌درمانی دارد؟» و این که «آیا واقعاً مؤثر است؟». یکی از رایج‌ترین سؤال‌هایی که مراجعان از من می‌پرسند، به‌طور خاص به کوچینگ روانشناسی مثبت مربوط می‌شود. من غالباً با افرادی روبه‌رو می‌شوم که به دنبال کوچ می‌گردند و وقتی به من می‌رسند، همگی می‌خواهند یک چیز را بدانند؛ این که کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت چقدر با سایر کوچینگ‌ها تفاوت دارد؟ این یک سؤال فوق‌العاده است که از شنیدنش بسیار خوشحال می‌شوم. این سؤال را دوست دارم چون وادارم می‌کند که شتابزده پاسخ ندهم. به نظر من مراجعانم بسیار باهوش و زبل هستند و پاسخ‌های سرسری از قبیل این که «روانشناسی مثبت مبتنی بر علم است» یا «کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت بر نکات مثبت متمرکز است»، در خور این افراد فهمیده نیست. آن‌ها می‌خواهند بیشتر بدانند و باید صادقانه بگویم که آن‌ها لایق دریافت پاسخ بهتری هستند.

کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت از بسیاری جهات مانند سایر مدل‌های کوچینگ است؛ یعنی همگی مبتنی بر ایجاد رابطه است، مراجعان را فعال و کارآمد فرض می‌کند، همچنین مبتنی بر روابط حرفه‌ای بوده که نیازمند توجه به قراردادها، هزینه‌ها و رفتارهای اخلاقی است. علاوه بر این همگی از یک جعبه ابزار با ابزارهایی مشابه بهره می‌برند؛ ابزارهایی مانند پرسشگری با سؤالات باز، استفاده از جملات تصدیقی و تأییدی، مداخله، کسب رضایت، حمایت و طرفداری، رصد سطح انرژی مراجع، قاب‌گیری و ایجاد ساختارهایی برای پاسخگو بودن مراجع.(۱ )به اعتقاد من این ابزارها، عناصر اساسی در هر رویکرد خوبِ کوچینگ از جمله کوچینگ مثبت به‌شمار می‌رود و وقتی ماهرانه اِعمال شوند، به طرز شگفت‌آوری مؤثر خواهند بود. در واقع بسیار مجذوب مهارت و کارایی مدل معمول و مرسوم کوچینگ هستم، به گونه‌ای که هیچ ادعایی دربارهٔ بهتر بودن کوچینگ مبتنی بر روانشناسی مثبت نسبت به سایرمدل‌های کوچینگ مطرح نمی‌کنم. من در رقابت با سایر کوچ‌ها نیستم و روی روش خودم پافشاری نمی‌کنم. همچنین روش‌های دیگر را تهدیدی برای رویکرد خودم به شمار نمی‌آورم.»