کتاب کودک من (۱)

کتاب کودک من (۱) نوشتۀ سمیرا افشاری نژاد است. انتشارات نسل یاسان این کتاب در حوزهٔ روان‌شناسی کودک را منتشر کرده است. این اثر، اولین جلد از مجموعۀ «کودک من» و راهنمای عملی والدین از بارداری تا سه‌سالگی است.

درباره کتاب کودک من (۱)

از زمانی که یک فرزند متولد می‌شود، همواره این سؤال را در ذهن دارد که چه رفتاری با فرزندش داشته باشد تا در آیندهٔ او تأثیر مخربی بر جای نگذارد. بسیاری از والدین جوان برای پاسخ به سؤالات خود به منابع غیرعلمی و نامعتبر مراجعه می‌کنند و در نتیجه با وجود تلاش‌های بسیار، نتایج مثبتی در تربیت فرزندان خود تجربه نمی‌کنند. در برخی موارد هم پاسخ‌ها به سردرگمی و نگرانی والدین دامن می‌زند. باتوجه‌به در اختیار نبودن منابع علمی و کاربردی، انتشارات نسل یاسان تلاش است کرده است تا راهنمای عملی والدین در سنین مختلف را عرضه کند و از این طریق سهمی در کاهش مشکلات و نگرانی‌های خانواده‌ها ایفا کند.

اگر والدین در فرزندپروری اشتباهاتی دارند به این دلیل است که راه مناسب و بهتر را نمی‌دانند. شاید مهم‌ترین بخش آن عشق‌ورزی والدین باشد؛ اما کافی نیست و تا زمانی که والدین نیازهای فرزندانشان را نشناسند نمی‌توانند آنچه را که کودکان می‌خواهند به آنها بدهند. گفت‌وگو با کودکان یکی از روش‌های راهگشا است؛ اما والدین نخست باید نیازهای کودکان را بشناسند، گوش‌دادن را بیاموزند تا کودکان تصمیم بگیرند با آن‌ها صحبت کنند. آن‌ها باید چگونه درخواست‌کردن را یاد بگیرند تا کودکان همکاری‌کردن با آن‌ها را انتخاب کنند و همچنین باید بدانند چگونه به کودکان آزادی بدهند تا همچنان اوضاع را تحت کنترل خود داشته باشند. از این طریق است که یک والد رفتارهای منسوخ و اشتباه گذشته‌اش را کنار می‌گذارد. کتاب کودک من (۱)؛ راهنمای عملی والدین از بارداری تا سه‌سالگی و اولین جلد از مجموعۀ «کودک من» است که تلاش می‌کند تا خلأهای موجود در عرصهٔ تربیت کودک را پر کند و باتوجه‌به جزئیات کاربردی و طبقه‌بندی سنین، ابزاری کمکی در اختیار والدین قرار دهد. 

خواندن کتاب کودک من (۱) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به مشاوران و الدینی که کودکان۶ تا ۱۲ ساله دارند پیشنهاد می کنیم.

بخشی از کتاب کودک من (۱)

«- نگذارید کودک احساس کند به خاطر کج‌خلقی پاداش می‌گیرد یا تنبیه می‌شود، بلکه باید کاری کنید که بفهمد کج‌خلقی نمی‌تواند چیزی را برای او یا علیه او تغییر دهد.

- نگذارید کج‌خلقی کودک باعث خجالت شما شود. بسیاری از والدین از کج‌خلقی کودکشان در مکان‌های عمومی خجالت می‌کشند و برای آرام شدن کودک به خواسته‌های او عمل می‌کنند. اگر کودک این را بفهمد که در جمع با ایجاد سروصدا و کج‌خلقی می‌تواند روی شما نفوذ داشته باشد، از آن پس از هر فرصتی برای عملی کردن خواسته‌هایش در جمع استفاده می‌کند.

- بی‌اعتنایی به قشقرق برای کودکان زیر دو سال می‌تواند مفید باشد. وقتی کودک شروع به سروصدا کرد، بدون کوچک‌ترین توجهی از او دور شوید، اما قبل از آن مطمئن شوید کودک در محیط امنی قرار گرفته است. تمام مدت بدون اینکه بفهمد او را زیر نظر قرار دهید و هر وقت که آرام شد با سرعت پیشش رفته و تشویقش کنید و در آغوشتان بگیرید و کاری را که می‌خواهید انجام دهد به او بگویید.

- برای کنترل قشقرق در کودکان بزرگتر، کاری را که انجام می‌دهید متوقف کنید و نزد کودک بروید. سپس هم‌قد او شوید و به اندازهٔ یک بازو از او فاصله بگیرید. آرام اما محکم و قاطع بگویید کاری که انجام می‌دهد را متوقف کند و کار دیگری به او پیشنهاد بدهید. اگر انجام داد، تشویقش کنید ولی اگر بی‌اعتنایی کرد و به کارش ادامه داد، او را به اتاقی خلوت ببرید و اجازه دهید کمی به کارش فکر کند. اتاق خلوت جایی است که کودک از وضعیتی که مشکل در آنجا رخ داده دور می‌شود. این اتاق باید ایمن و مطمئن باشد و هیچ‌گونه وسایل سرگرم‌کننده برای کودک در آن نباشد. به او بگویید باید سه دقیقه در این اتاق بماند و آرام بگیرد تا بعد بتواند از اتاق خارج شده و کار مورد علاقه‌اش را انجام دهد. وقتی کودک در مدت زمان معلوم در اتاق آرام شد، او را به فعالیت مورد علاقه‌اش برگردانید و مورد تشویق و محبت قرار دهید، اما اگر قشقرق دوباره ادامه پیدا کرد، اتاق خلوت را باز هم تکرار کنید. فراموش نکنید که شما به‌عنوان والد فقط هفته‌ای یک بار مجاز به استفاده از این تکنیک هستید. در صورتی که بیشتر از هفته‌ای یک بار از این تکنیک استفاده کنید نه‌تنها تاثیر مثبت آن را نخواهید دید، بلکه این امکان وجود دارد که کودک شما به این روش عادت کرده یا بدقلق‌تر و لجبازتر شود.

در نهایت بهتر است بدانید که بهترین روش مقابله با قشقرق در کودکان، بی‌توجهی است. در تکنیک بی‌توجهی، به رفتار، گفتار و حتی خود کودک هیچ توجهی نداشته باشید و او را کاملاً نادیده بگیرید. از تماس چشمی، حرف زدن یا لمس کردن او خودداری کنید، طوری که به نظر برسد که او حضور ندارد.»