کتاب منبرهای یک دقیقه ای (منبرهای حسینی)

کتاب «منبرهای حسینی» از مجموعه کتاب‌های «منبرهای یک‌دقیقه‌ای» نسخۀ گردآوری‌شده توسط مجموعۀ فرهنگی رسانه‌ای وارث است که در انتشارات احیاء چاپ شده است.

درباره کتاب منبرهای یک‌دقیقه‌ای (منبرهای حسینی)

منبرهای یک‌دقیقه‌ای شامل ۱۰۰ قطعۀ کوتاه و خواندنی از سخنرانی‌های مذهبی با محوریت سیدالشهدا، حضرت امام حسین (علیه‌السلام) است. اسامی سخنران‌ها به این شرح است:

سیدمحمدباقر علوی تهرانی / سیدحسین مؤمنی / میثم علی‌پناه / سیدمهدی میرباقری / سیداحمد دارستانی / مهدی مهدوی‌نژاد / سیدعباس موسوی مطلق / محمدعلی جاودان / محمدمهدی ماندگاری / حسین انصاریان / محمدحسن الهی / حسن ناصری‌پور / کاظم صدیقی / مصطفی کرمی / محمدعلی عارفی / محمود ابوالقاسمی / محمود ریاضت / مسعود عالی / مهدی حسن‌آبادی / عباس صراف / مرتضی ادیب‌یزدی / سیدعبدالله فاطمی‌نیا / محسن قرائتی / سیدحسین حسینی قمی / ابراهیم بهاری / عباس اخوان / سیدمحمد قائم‌مقامی / علیرضا پناهیان / سیداحمد خاتمی / عبدالحسین بندانی نیشابوری / محمود صفاری / سیدمهدی طباطبایی / سیدمهدی حائری‌زاده / علی قربانی / سیدجلال موسویان / ناصر خلج / مهدی شریف / مجید بخشی / مهدی رضوانی / هادی الیاسی / ناصر رفیعی / علی نظری منفرد

کتاب منبرهای یک‌دقیقه‌ای (منبرهای حسینی) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به افرادی که مایل هستند دربارهٔ حماسهٔ عاشورا اطلاعات بیشتری کسب کنند پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب منبرهای یک‌دقیقه‌ای (منبرهای حسینی)

«اولین روضه‌خوان ارباب امام‌حسین(علیه‌السلام)، خود خداوند است. حضرت آدم(علیه‌السلام) هنگام توبه وقتی به اسم «حسین» رسید، بی‌اختیار اشک‌هایش سرازیر شد و از خداوند پرسید: «حسین کیست که وقتی نامش را می‌برم غم‌های عالم در دلم جمع می‌شود؟» خدا برای معرفی امام‌حسین(علیه‌السلام) شروع به روضه‌خواندن برای حضرت آدم(علیه‌السلام) کرد.»

«اقامــۀ عــزا چنــد رکــن دارد. رکــن اولــش روضه‌خوانــی اســت. روضه‌خوانــی یعنــی ذکــر مصیبــت. ذکــر مصیبــت از نظــر تعریف فنــی، بیان قطعه‌ای از زندگی یک شــخص، یعنی کیفیت مُردن اوست؛ به این می‌گویند مقتل. روضه‌خوانی در خود قرآن هست؛ یعنی خود خداوند روضه خوانده اســت. خداوند در سورۀ مبارکۀ بــروج روضــۀ یک عده اهل ایمان را خوانده اســت کــه از آیۀ چهار ایــن ســوره آمــده اســت: «مــرگ بــر اصحــاب اخدود، کسانی که خندق‌هایــی حفــر کردند و اهل ایمــان را در آن آتش قــرار دادند و در کنــارش نشســتند و شــروع کردنــد بــه نگاه‌کردن.» بلایــی را که ســر اهل ایمــان آوردند نگاه می‌کردند. اهل ایمــان را یک‌به‌یک در خندق‌های پراز آتش می‌انداختند. اصحاب اُخدود با اصحاب ایمــان هیچ مشــکلی نداشــتند مگر دربــارۀ ایمانشــان. می‌گفتند چرا شــما مؤمن هســتید؟ا گر کسی به روضه‌خوانی ایراد می‌گیرد، جواب اول ما سورۀمبارکۀ بروج، آیات چهار به‌ بعد است.» (شب سوم محرم؛هیئت رایة العباس (ع) )