کتاب دیوان منسوب به امام‌حسین (ع)

کتاب دیوان منسوب به امام‌حسین (ع) را محمد عبدالرحیم گردآوری کرده است و امیر هوشنگ دانایی آن را ترجمه کرده است. 

درباره کتاب دیوان منسوب به امام‌حسین (ع)

کتاب دیوان منسوب به امام حسین (ع) به کوشش محمد عبدالرحیم، کتابی است که برای آشنایی با امام حسین (ع) از کلمات خود آن حضرت بهره برده‌ است.

سراسر زندگی امام حسین (ع) سرشار از درس‌ها و نکته‌های نابی است که به ‌اندازه شهادتشان در زندگی تک‌تک ما راه‌گشا باشد.

کتاب حاضر به فصل‌های زیر تقسیم شده است:

۱. مقدّمه؛ شامل سخنان لطیف و هدف‌دار.

۲. فصل اوّل: احادیث منقول از رسول الله (ص) دربارۀ امام حسین (ع)؛ این بخش از احادیث پیامبران (ص) دربارۀ سید الشّهداء (ع) گردآوری شده است.

۳. فصل دوم: زندگینامۀ حسین بن علی (ع)؛ در این فصل تاریخچۀ زندگی سید الشّهداء (ع) به اختصار آمده است، زیرا بزرگان و دانشمندان و ادبا کتاب‌های بسیاری درباره این امام بزرگ نوشته‌اند.

۴. فصل سوم: سخنان امام حسین (ع)؛ در این فصل سخنان سرور آزادگان امام حسین (ع) آورده شده است.

۵. فصل چهارم: ذکر چند داستان قابل توجّه؛ در این فصل ۳ داستان شگفت در خصوص موضوع کتاب آورده‌ شده است که یکی از آنان دربارۀ سوگواری جماعت جنّیان بر امام حسین (ع) و شیون و زاری آنهاست و شگفتی‌ها و نشانه‌هایشان را شرح داده‌ است.

۶. فصل پنجم: دیوان امام حسین (ع)؛ این فصل، موضوع اصلی کتاب به شمار می‌رود. نویسنده پس از جمع آوری اشعار امام‌حسین (ع) و اطمینان از منابع آن، کلمات نامأنوس را شرح داده و بر حسب حروف الفبا، مرتّب کرده‌ است.

کتاب حاضر، مقتلی از شهادت حضرت حسین بن علی (ع) و منظومه‌ای منسوب به ایشان است که با تلاش محقّقانۀ جناب استاد محمد عبدالرحیم از کشور «سوریه» جمع‌آوری‌شده است و آثار کهن اسلامی را از کتابخانه‌های ۲۰ کشور اسلامی و غیراسلامی گردآوری کرده است. 

خواندن کتاب دیوان منسوب به امام‌حسین (ع) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگی امام حسین (ع) پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب دیوان منسوب به امام‌حسین (ع)

«حسینٌ مِنّی و أَنا مِنْ حسین، أحبّ‌الله من أحبّ حسیناً، اَلْحَسَنُ و الحُسَین، سِبطانِ من الاَسباط؛

حسین از من است و من از حسین. هر کس حسین را دوست می‌دارد، خداوند او را دوست بدارد. حسن و حسین دو نوه از نوادگان هستند.

۱۸. انس بن مالک می‌گوید از رسول خدا (ص) سؤال شد که کدام یک از اهل بیت خود را بیشتر دوست می‌دارید؟ پیامبر (ص) فرمودند: حسن و حسین را و به فاطمه (س) می‌فرمود: دو پسرم را صدا کن که بیایند، پس آن دو را می‌بویید و در آغوش می‌گرفت.

۱۹. ابو ایوب انصاری از قول رسول خدا (ص) می‌گوید:

چگونه این دو را دوست نداشته باشم در حالی که ریحانۀ (گیاه خوشبو) من‌اند در دنیا، آن دو را می‌بویم.

۲۰. براء بن عازب می‌گوید:

پیامبر (ص) پس از آمدن حسن (ع) و حسین (ع) و مشاهدۀ آنها فرمودند: «خدایا من این دو را دوست دارم، تو نیز ایشان را دوست بدار».

۲۱. ابو سعید خدری از قول رسول خدا (ص) می‌گوید:

حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت‌اند، مانند آن دو پسر خاله؛ عیسی پسر مریم (ع) و یحیی پسر زکریا و حضرت فاطمه (س) که سرور زنان بهشت است و مریم دختر عمران (س).

۲۲. یعلی بن مرة از قول پیامبر (ص) می‌گوید:

حسن و حسین دو تن از نوادگان من هستند.

۲۳. رسول خدا (ص) فرمودند:

حسین از من است و من از او، و او نوه‌ای از نوادگان است. خدایا دوست بدار هر کس که حسین را دوست دارد؛ زیرا حسن و حسین دو سرور جوانان بهشت‌اند.

۲۴. حذیفة بن یمان از قول پیامبر (ص) نقل می‌کند:

چگونه شاد نباشم در حالی که جبرئیل بر من وارد شد و مژده داد که حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت‌اند و پدرشان از آن دو برتر است.

۲۵. امام علی بن ابی‌طالب (ع) از رسول الله (ص) نقل می‌کنند که فرمودند:

فرزند انسان، گل ریحانه است و ریحانۀ من حسن و حسین هستند.

۲۶. ابوهریره از قول پیامبر (ص) می‌گوید:

خدایا من او را دوست دارم ـ یعنی حسین راـ.

۲۷. از سلمان فارسی از قول پیامبر (ص) چنین می‌گوید:

حسن و حسین دو پسر من هستند، هر کس آن دو را دوست دارد، مرا دوست داشته و هر کس مرا دوست داشته باشد، خداوند او را دوست دارد و هر کس که خدای تعالی او را دوست بدارد [او را] وارد بهشت می‌کند و هر کس که با حسنین دشمنی کند، مرا به خشم آورده و هر کس که مرا به خشم آرد، خدای را به خشم آورده و هر کس که خدای را به خشم آورد، [خداوند] او را وارد دوزخ می‌کند.

۲۸. ابوهریره همچنین از قول رسول خدا (ص) می‌گوید:

هر کس حسن و حسین (ع) را دوست دارد، من او را دوست می‌دارم و هر کس که من او را دوست داشته باشم، خداوند او را دوست دارد و هر کس که خداوند او را دوست داشته باشد، وارد بهشت جاودان خواهد شد و هر کس که با حسنین دشمنی ورزد و بر آنان ستم کند، من او را دشمن دارم و هر کس که با من دشمن باشد، خداوند دشمن او است و هر کس که خدا با او دشمن باشد، وارد جهنّم و عذاب همیشگی خواهد شد.»