کتاب ۳۸ خطای رایج داستان نویسان

کتاب ۳۸ خطای رایج داستان نویسان و شیوه‌های دورماندن از خطاهای تکراری نوشتهٔ جک ام. بیکهام و ترجمهٔ محمدعلی قربانی است و انتشارات سوره مهر آن را منتشر کرده است. این کتاب جلد هشتم از مجموعهٔ گام به گام تا داستان‌نویسی حرفه‌ای است.

درباره کتاب ۳۸ خطای رایج داستان نویسان

 جک ام. بیکهام در کتاب ۳۸ خطای رایج داستان نویسان سعی دارد شما را در برابر ارتکاب اشتباه واکسینه کند تا در دام آن‌ها نیفتید. ضمنا نوشته‌های قبلی تان را با چیزهایی که در این کتاب یاد می‌گیرید قضاوت نکنید. چراکه باز هم این کار نوعی ماندن در گذشته است و شما را عقب می‌اندازد. هرکدام از این سرفصل‌های ۳۸ گانه را در کارهای آینده خود لحاظ کنید و مراقب باشید که مرتکب این خطاهای تکراری نشوید. اگر این اشتباهات را مرتکب نمی‌شده‌اید که بهتر و اگر قبلا مرتکب شده‌اید برای کارهای آینده مراقب آن نقطه ضعفتان باشید.

در ادامۀ کتاب شما با بسیاری از افعال منفی مثل اجازه ندارید و نکنید روبه‌رو می‌شوید. همۀ آن‌ها فقط برای جلب توجه شماست. به خاطر داشته باشید که پشت هر منفی یک مثبت است. پشت هر شکست یک پیروزی منتظر شماست؛ به‌شرط آنکه در کارتان ثابت‌قدم باشید. البته الان حرکت کنید. حرکت رو به جلو. به پیش.

برخی از فصل‌های کتاب از این قرار هستند:

موقع نوشتن خودنمایی نکنید

 نگذارید ماجراها بی‌دلیل اتفاق بیفتند

اجازه ندهید شخصیت‌ها سخنرانی کنند

بگذارید شخصیت‌هایتان فکر کنند

نگران نباشید نظر مادرتان دربارۀ کارتان چیست

ادا اطواری نباشید

نگذارید ویراستار پیش از خواندن داستان قضاوتتان کند

 یادتان نرود داستان چه کسی را دارید تعریف می‌کنید

خواندن کتاب ۳۸ خطای رایج داستان نویسان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند داستان بنویسند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ۳۸ خطای رایج داستان نویسان

«یک پزشک برای آموختن فنون طبابت باید بین پنج تا ده سال آموزش ببیند، اما نمی‌دانم چرا مردم فکر می‌کنند می‌توانند ظرف مدت یک هفته، یک ماه یا حداکثر یک سال نویسندۀ حرفه‌ای داستان شوند. راستش داستان‌نویس شدن در ظاهر شغل فریبنده‌ای است؛ درست مثل دوچرخه‌سواری است. تا وقتی سوار دوچرخه نشوی نمی‌توانی تصور کنی که کنترل آن در عمل چقدر سخت‌تر از وقتی است که هنوز پشت آن ننشسته‌ای. البته دوچرخه‌سواری کلاسی است که خیلی زود شما را با تنبیهاتی از جنس زخم و درد متوجه اشتباهتان می‌کند، اما نویسندگی این‌طور نیست. گاهی اولین داستانتان به نظر خودتان یک شاهکار هنری می‌آید. البته در بیشتر مواقع در بازخوردهایی که می‌گیرید متوجه می‌شوید که شاهکارتان قابل چاپ نیست.

به گمانم، شما این کتاب را برای این گرفته‌اید؛ چون به نوشتن علاقه دارید یا شاید تاکنون دست به قلم هم شده‌اید. احتمالاً کمی مهارت‌های زبانی و ذوق داستان‌پردازی هم همراه دارید. اصلاً گیریم مهارت‌های زبانی و ذوق داستان‌پردازی‌تان عالی است (که امیدوارم باشد) و تازه تایپ کردن هم بلدید و... و... و... و.

خوب که چی؟ آیا هیچ‌یک از این‌ها دلیل می‌شود که شما داستان‌نویس خوبی می‌شوید؟ متأسفانه جواب شما خیر است. داستان‌نویس شدن ـ جز معدودی استثنا که نابغه بوده‌اند ـ کار بسیار دشواری است. باید با چندین مهارت که با هم در تعامل مدام هستند و تکنیک‌هایی که کسب کردن آن‌ها وقت‌گیر و طاقت‌فرساست دست و پنجه نرم کرد. اگر کسی بتواند کارش را به حد کمال برساند، می‌توان از آن به‌عنوان یک هنر نام برد. ممکن است کسی که استعداد متوسطی دارد هم بتواند صاحب این هنر شود؛ منتها این اتفاق با گذر سالیان طولانی می‌افتد.

فکر می‌کنید این خبر بدی است؟ اشتباه می‌کنید. اگر این کار ساده بود که هر شخصی از هر جای دنیا می‌توانست به‌راحتی نویسنده شود. آن‌وقت کار شما ارزش زیادی نداشت. گذراندن یک دورۀ سخت هیجان‌انگیز است و به پایان رساندن خوب آن می‌تواند پیروزی همۀ عمر باشد.

ممکن است حس خوبی نداشته باشید از اینکه باید خیلی کاغذ سیاه کنید و زمان زیادی از دست بدهید تا نحوۀ ورود و خروج راوی یا تغییر زاویۀ دید یا تکنیک‌هایی از این دست را یاد بگیرید و متنی کامل بنویسید، اما اگر بدانید فراگرفتن هر کدام از این اصول چقدر وقتی را که صرف کرده‌اید شیرین می‌کند و به شما لذت می‌دهد، مطمئنم هر روز از روز قبل بیشتر به ادامۀ کارتان علاقه‌مند می‌شوید و در مقابل زیبایی‌ها و روابط منطقی جهان داستان سر تعظیم فرود می‌آورید.»