کتاب آخرین نامه معشوق

چاپ سوم کتاب آخرین نامه معشوق نوشتهٔ جوجو مویز و ترجمهٔ سیمین تاجدینی است. انتشارات آتیسا این برندهٔ جایزهٔ انجمن رمان‌نویسان عاشقانهٔ بریتانیا در سال ۲۰۱۱ را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب آخرین نامه معشوق

کتاب آخرین نامه معشوق (چاپ سوم) را رمانی نفس‌گیر و میخکوب‌کننده توصیف کرده‌اند. داستان این رمان در سال ۱۹۶۰ میلادی اتفاق میفتد. وقتی «جنیفر استرلینگ» در بیمارستان بیدار می‌شود، هیچ‌چیز را به خاطر نمی‌آورد؛ نه تصادفی را که او را به بیمارستان کشانده، نه همسرش و نه حتی هویت خودش را. او در زندگی خود، احساس بیگانگی و غربت می‌کند؛ تا اینکه با نامه‌ای احساسی مواجه می‌شود؛ نامه‌ای که با حرف B امضا شده است و از او می‌خواهد همسرش را ترک کند. روایت‌های موازی و شخصیت‌های داستان مثل شخصیت‌های کتاب‌های دیگر جوجو مویز، به‌تدریج خواننده را با سبک نگارش او آشنا می‌کند. جوجو مویز عادت دارد در داستان‌هایش از یک شیء برای پیونددادن ۲ زمان مختلف و در هم‌آمیختن زندگی‌ها و اتفاقات شخصیت‌ها استفاده کند. او در رمان حاضر، از نامه‌های عاشقانه، تونلی زمانی برای یک سفر ۴۰ ساله می‌سازد و این کار را بسیار دقیق و ماهرانه انجام می‌دهد. این رمان انگلیسی در ۲۶ فصل نوشته شده است.

خواندن کتاب آخرین نامه معشوق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر انگلستان و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جوجو مویز

جوجو مویز (Jojo Moyes) در ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن به دنیا آمد. او روزنامه‌نگاری انگلیسی است که از سال ۲۰۰۲ به نوشتن رمان‌های عاشقانه مشغول است. مویز یکی از چند نویسنده‌ای است که ۲ بار برندۀ جایزه سال رمان عاشقانه (Romantic Novel of the Year Award) به‌وسیلۀ انجمن نویسندگان رمان‌های عاشقانه (Romantic Novelists' Association) شده است. آثار او به ۱۱ زبان مختلف دنیا ترجمه شده‌اند. فهرست کتاب‌های جوجو مویز:

باران پناه دهنده (۲۰۰۲)، میوه خارجی (۲۰۰۳)، مرکز فروش طاووس (۲۰۰۴)، کشتی عروس ها (۲۰۰۵)، خلیج نقره‌ای (۲۰۰۷)، موسیقی شب (۲۰۰۸)، اسب رقاص (۲۰۰۹)، آخرین نامه معشوق (۲۰۱۰)، من پیش از تو (۲۰۱۲)، ماه عسل در پاریس (۲۰۱۲)، دختری که رهایش کردی (۲۰۱۲)، یک به علاوه یک (۲۰۱۴)، پس از تو (۲۰۱۵)، تک و تنها در پاریس (۲۰۱۷)، باز هم من (۲۰۱۸)، بخشنده ستاره‌ها (۲۰۱۹).

بخشی از کتاب آخرین نامه معشوق

«به نظر می‌رسید زمانی که در بیمارستان بوده مقداری از وزنش را از دست داده باشد. جلوی لباس روی تنش نمی‌نشست و گشاد می‌ایستاد.

یوونه خندید و گفت:

- وای دختر آروم بگیر. جنی کاری از دستت برنمی‌آد. این‌بار قراره خانم کوردوزا سربلندت کنه. خونت زیباست، خودت حیرت‌انگیزی یا حداقل وقتی که اون لباس لعنتی رو بالاخره تنت کنی، قراره حیرت‌انگیر بشی.

او با ضربه‌ای کفش‌هایش را از پایش درآورد و پاهای کشیده و قشنگش را روی تخت دراز کرد و همان طور که ناخن‌هایش را وارسی می‌کرد، گفت:

هرگز شوروشوق و هیجانت رو برای تفریح و خوش‌گذرانی درک نکردم.»