کتاب مشاوره پیشگیرانه

کتاب مشاوره پیشگیرانه نوشتهٔ رابرت کی. کانین و ترجمهٔ احسان اسماعیلی است. انتشارات ارجمند این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی راهکارهایی برای کمک به توانمندشدن افراد در سیستم‌ها و موقعیت‌ها.

درباره کتاب مشاوره پیشگیرانه

رابرت کانین در کتاب مشاوره پیشگیرانه نشان داده است که مشاورهٔ پیشگیرانه جزء مکمل تکالیف روزمره است. این کتاب شامل شرح نظریه‌هایی در مورد چگونگی و چرایی تأثیرگذاری پیشگیری است و بر ارزیابی‌ها و بنیان‌های پژوهشی تآکید می‌ورزد و شیوهٔ تفکر شما را در خصوص حرفهٔ یاری‌رسانی تغییر می‌دهد. این کتاب منبع ارزشمندی است که تغییرات نظام‌مندی را در مشاوره ایجاد می‌کند و با متن روانی که دارد سرشار از مثال‌های علمی و کاربردی است. یکی از ویژگی‌های کتاب حاضر این است که نویسنده به خواننده نشان می‌دهد چگونه رویکردی پیشگیرانه و مثبت را جهت تغییر افراد در پیش بگیرد.

خواندن کتاب مشاوره پیشگیرانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مشاوره پیشگیرانه

«الگوی عدالت اجتماعی/تجربهٔ اجتماعی

جرج البی پیشگام رویکرد «عدالت اجتماعی» به پیشگیری (۱۹۸۶ و ۲۰۰۰) محسوب می‌شود و به اعتقاد وی، درمان انفرادی افراد کمکی به رفع مشکل گریبانگیر میلیون‌ها نفر انسان نخواهد داشت. او همچنین به رویکردهای پیشگیری متکی بر بهبود قابلیت‌ها و سلامت بسیار بدبین است و در طول سالیان فعالیت خود از تمامی هواداران پیشگیری خواسته است تلاش خود را در جهت رسیدن به عدالت اجتماعی سوق دهند، زیرا «اختلاف طبقاتی اقتصادی و اجتماعی از بالاترین اهمیت در زمینهٔ تداوم استرس، استثمار و بی‌عدالتی اجتماعی برخوردارند.» (البی، ۲۰۰۰) ویش۱۴ (دیتمن، ۲۰۰۳) نیز نگرانی خود را در این خصوص این گونه ابراز کرده است: «عدم توجه بسیاری از همکاران من به عوامل طبقاتی اجتماعی، فقر و تأثیر آن بر حاصل زندگی افراد مرا نگران می‌سازد.»

از آن‌جا که افراد کم‌درآمد و مورد استثمار بیشترین آسیب را می‌بینند (البی به نقل از میروسکی و رأس ۱۹۸۹، که ۸۵% استرس را در میان قشر کم‌درآمد گزارش کرده‌اند)، پیشگیری نیز باید شرایط اولیهٔ اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تغذیه‌کنندهٔ تفاوت‌های اقتصادی را هدف قرار دهد. البی متخصصین پیشگیری را به ایجاد «جامعه‌ای عادلانه» (۱۹۸۶) فرا می‌خواند که در آن تبعیض جنسی و نژادی، مصرف‌گرایی، تبعیض علیه سالخوردگان، مردسالاری و ترس از روابط همجنسی به حداقل یا صفر می‌رسد و جامعه به صورتی انسانی‌تر و مؤثرتر برای افراد خود رشد می‌کند.

رویکرد توانمندسازی

توانمندسازی به طرق مختلف تعریف می‌شود، با این حال ارتباط نزدیکی با پیشگیری دارد. این مفهوم اغلب به صورت افزایش اثربخشی فردی، کنترل بر موقعیت‌ها و تسهیم قدرت تعریف می‌شود. نویسندگان مختلفی از قبیل راپاپورت، سویفت و هس بر این اعتقاد هستند که توانمندسازی توزیع مجدد قدرت و نفوذ را شامل می‌شود و عدالت اجتماعی به‌دست‌آمده قادر به رفع بسیاری از عوامل منجر به اختلالات روانی خواهد بود. مک‌ویرتر (۱۹۹۴) رویکرد توانمندسازی به مشاوره را به صورت کمک به افراد، گروه‌ها یا سازمان‌هایی که اکنون ناتوان هستند یا به حاشیه رانده شده‌اند در جهت کسب قدرت به یکی از شیوه‌های ممکن تعریف می‌کند و معتقد است که افراد با افزایش آگاهی از موارد ذیل توانمند خواهند شد: الف) چگونگی اثرگذاری تکاپوی قدرت بر زندگی آن‌ها ب) چگونگی کسب کنترل بیشتر بر زندگی خود بدون تعدی به حقوق دیگران و پ) چگونگی انجام توانمندسازی به طریقی که حامی فعال توانمندسازی سایرین در جامعه باشد.

نویسندگان دیگری نیز به ارتباط توانمندسازی با بهبود محیط و جامعه اشاره داشته‌اند. توانمندسازی می‌تواند تلاش خود را بر ایجاد محیطی مناسب برای رشد شخصیت، قابلیت و همکاری افراد متمرکز سازد (کاوی، مریل و مریل ۱۹۹۴؛ تری، ۱۹۹۳)، در حالی که محصول نهایی توانمندسازی جامعه‌ای با بهترین شرایط برای همه افراد است. هدف توانمندسازی افراد و سیستم‌ها طبیعتاً با مفهوم پیشگیری مطابقت دارد.»