کتاب مرگ به علت خوردن پیراشکی

کتاب الکترونیکی مرگ به علت خوردن پیراشکی نوشتۀ ویوین چن و ترجمۀ راضیه کریم پور است و انتشارات دانش‌آفرین آن را منتشر کرده است. در کتاب مرگ به علت خوردن پیراشکی می‌خوانیم که وقتی لانا لی از کارش استعفا داد و به رستوران نودل فروشی خانواده‌اش بازگشت، هرگز فکر نمی‌کرد زندگی کسل‌کننده‌اش با پرونده قتل مشکوک صاحب رستوران به هم بریزد. آیا لانا لی می‌تواند راز پشت این حادثه را بفهمد؟ آن هم وقتی قاتل در همین حوالی است...

درباره کتاب مرگ به علت خوردن پیراشکی

در کتاب مرگ به علت خوردن پیراشکی می‌خوانیم که آخرین جایی که لانا لی فکر می‌کرد در نهایت به آن برگردد: به رستوران خانوادگی‌اش. اما پس از یک جدایی بی‌رحمانه و بیرون آمدن دراماتیک از محل کار، او به این نتیجه می‌رسد که کمک به میزهای انتظار بهترین گزینه برای سرهم کردن زندگی‌اش است. حتی اگر این به معنای تحمل‌کردن مادرش باشد، مادری که فقط به فکر یافتن شوهر برای او است.

زندگی عاشقانه لانا به‌زودی به هم می‌ریزد، زمانی که مدیر دارایی رستوران، آقای فنگ، می‌میرد آن‌هم پس از تحویل پیراشکی از هو لی. اما چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد وقتی همه کارکنان از آلرژی شدید و خطرناک آقای فنگ به صدف باخبر بودند؟ اکنون، درحالی‌که کل رستوران مظنون به قتل هستند و رسانه‌های محلی حسابی این خبر را پوشش دادند این به لانا بستگی دارد که بفهمد چه کسی پشت دستور قتل فنگ است. قبل از اینکه نوبت خودش برسد!

دربارۀ ویوین چن

ویوین چن در کلیولند، اوهایو به دنیا آمد و بزرگ شد، جایی که در خانه‌ای با نژادهای مختلف بزرگ شد و تجربه‌های فرهنگی بسیار جالبی را ایجاد کرد. او عشق خود را به کتاب و کلام مکتوب در سنین پایین در حین نوشتن داستان‌های کوتاه درباره هم‌کلاسی‌هایش در مدرسه ابتدایی یافت. در حال حاضر، او در کنار فاکس تریر اسباب‌بازی‌اش می‌نویسد که از نشستن در جای دیگری امتناع می‌کند. وقتی ویوین نمی‌نویسد، از رفتن به رستوران‌های محلی آسیایی، خوش‌گذرانی در کتاب‌فروشی و جستجوی دونات بعدی‌اش لذت می‌برد.

خواندن کتاب مرگ به علت خوردن پیراشکی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های ماجراجویانه و رازآمیز معاصر مناسب است.

بخشی از کتاب مرگ به علت خوردن پیراشکی

حتماً دیده‌اید که در فیلم‌ها یکی از شخصیت‌های داستان می‌گوید: «تو نمی‌تونی اخراجم کنی، من خودم استعفا میدم!» فکر کنم بهتر است چنین کاری را در زندگی واقعی انجام ندهید، مگر اینکه دلتان بخواهد باقی عمرتان را به عنوان پیشخدمت در رستوران چینی والدینتان کار کنید.

به نظر می‌رسید پیدا کردن یک شغل جدید آنقدرها هم که فکر می‌کردم آسان نبود و از طرفی سهمیه اجاره‌ام نیز امکان نداشت خود به خود پرداخت شود. همکلاسی و بهترین دوستم، مگان رایلی، آنقدر پول نداشت که سهک من را هم از قبض و اجاره بپردازد. پس هیچ زمانی باقی نمانده بود تا برای بیکار ماندن تلف کنم، و در این شرایط زیبا، افراد مزاحم طلبکار هم شب و روز با من تماس می‌گرفتند. بدون اینکه هیچ انتخاب دیگری داشته باشم، و بعد از دیدن جای خالی و همیشه راحتی که در رستوران خانواده‌ام، یعنی خانه نودل هو-لی بود، بالاخره تسلیم شدم...»