کتاب رئالیسم جادویی

«رئالیسم جادویی»، نوشته مگی آن بوورز، از مجموعه کلیدواژه‌های ادبیات است. از دهه‌ی ۱۹۸۰ به بعد، اصطلاحاتی چون «رئالیسم جادو» ، «رئالیسم جادویی» و «رئالیسم شگفت‌انگیز» به اصطلاحاتی بسیار رایج و در عین حال تمسخرآمیز تبدیل شده‌اند. این اصطلاحات به ظاهر از واژگانی متضاد ساخته شده‌اند، شاکله‌ای که نشان‌ می‌دهد رابطه‌ی ایجاد شده بین اجزای مانعه‌الجمع این اصطلاحات، تحمیلی و اجباری است. در واقع آنچه برسازنده‌ی کارایی و مقبولیت مفاهیم این اصطلاحات و ضامن تداوم آن‌هاست، خصلت ذاتی اشتمال بر عناصر متضاد است. طی سال‌های اخیر، «رئالیسم جادویی» از میان سه اصطلاحی که در بالا برشمردیم، به رایج‌ترین اصطلاح تبدیل شده است، اصطلاحی که به نوعی شیوه‌ی روایی خاص اشاره دارد. آنچه یک شیوه‌ی روایی عرضه می‌کند، در واقع راهی است برای بررسی انواع متفاوت رهیافت به واقعیت در ساحت فلسفه‌ی غرب که در بسیاری از آثار داستانی پسااستعماری و غیرغربی معاصر متجلی است، آثار نویسندگان مشهوری مانند گابریل گارسیا مارکز. برخورداری از همین ویژگی، یعنی شیوه‌ی روایی، رئالیسم جادویی را به مناسب‌ترین گونه‌ی ادبی در اواخر قرن بیستم تبدیل کرده، گرچه دامنه‌ی گسترده‌ی استفاده از این اصطلاح توسط منتقدان، مشکلات خاص خود را نیز به همراه داشته است. تاکنون هیچ سبک نوشتار‌یی نزد خوانندگان عادی از چنین محبوبیتی برخوردار نبوده، اما آنچه باعث نگرانی منتقدان و نویسندگان شده، تقلیل یافتن این اصطلاح به کلیشه‌ای مبهم است. نویسندگان کوشیده‌اند از به کار بردن این اصطلاح بپرهیزند، اما ناشران در راستای اهداف تجاری خود، بیش از پیش از این اصطلاح برای توصیف آثار استفاده می‌کنند. هدف این کتاب فراهم آوردن روشی است برای شناخت خاستگاه‌های این اصطلاحات و موارد گوناگون استفاده از آن‌ها؛ این کتاب همچنین می‌خواهد روشی در اختیار خوانندگان قرار دهد تا به کمک آن بتوانند دلایل واکنش‌های شدید در حمایت یا در ضدیت با موارد گوناگون استفاده از این اصطلاحات را دریابند.