کتاب کودک توهم زده

کتاب کودک توهم‌زده با عنوان اصلی L’enfant Hallucine، نوشته ژنه‌ـ‌ژان کلو با ترجمه عظیم جابری، در سال ۱۴۰۰ توسط نشر هیرمند منتشر شده است. این اثر در قالب رمان و با نگاهی شاعرانه و استعاری، داستان نوجوانی به نام ژان بره‌سی را روایت می‌کند که در کشاکش دنیای درونی و بیرونی خود، با چالش‌های هویت، عشق و هنر دست‌وپنجه نرم می‌کند. فضای داستان در فرانسه‌ی قرن بیستم می‌گذرد و با زبانی سرشار از تصویر و کنایه، به رابطه‌ی پیچیده‌ی پسر و مادر، حسادت، تنهایی و جست‌وجوی معنا می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کودک توهم زده اثر ژنه‌ ـ‌ ژان کلو

کتاب کودک توهم‌زده از ژنه‌ـ‌ژان کلو رمانی کوتاه است که به زندگی نوجوانی به نام ژان بره‌سی می‌پردازد. این کتاب در دهه‌ی ۱۹۸۰ نوشته شده و از آثار شاخص نویسنده در سال‌های پایانی عمرش به‌ شمار می‌آید. ساختار کتاب مبتنی‌بر روایت اول‌شخص است و خواننده را به درون ذهن و احساسات شخصیت اصلی می‌برد. ژان بره‌سی نوجوانی است که از طرف جامعه و حتی خانواده‌اش انگ عقب‌مانده یا متفاوت‌بودن می‌خورد، اما دنیای درونی او سرشار از تخیل، حساسیت و میل به خلق اثر هنری است. 

داستان کتاب میان واقعیت و خیال در نوسان است و مرزهای این‌دو را بارها درمی‌نوردد. فضای داستان آمیخته با طنز تلخ، استعاره‌های تصویری و نگاهی انتقادی به مناسبات خانوادگی و اجتماعی است. ژنه‌ـ‌ژان کلو در رمان کودک توهم‌زده دغدغه‌هایی چون هویت، عشق، حسادت، استقلال و معنای هنر را در بستری شاعرانه و گاه مالیخولیایی به تصویر می‌کشد. این اثر نه‌تنها داستانی درباره‌ی رشد و بلوغ یک نوجوان است، بلکه تأملی بر نقش خانواده، جامعه و هنر در شکل‌گیری شخصیت انسان نیز هست.

خلاصه داستان کودک توهم زده

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان کودک توهم‌زده با روایت ژان بره‌سی، نوجوانی حساس و خیال‌پرداز، آغاز می‌شود که در شهری کوچک با مادر زیبایش، پرستو، زندگی می‌کند. پدر ژان در جنگ کشته شده و او از همان کودکی با حس فقدان و تنهایی روبه‌روست. ژان به نقاشی علاقه‌مند است و این هنر را پناهگاهی برای بیان احساسات و تخیلاتش می‌داند، اما جامعه و حتی خانواده او را به‌دلیل تفاوت‌هایش، عقب‌مانده یا غیرعادی می‌پندارند. رابطه‌ی ژان و مادرش بسیار نزدیک و آمیخته با حسادت و وابستگی است؛ او نمی‌تواند حضور مردان دیگر را در کنار مادرش تحمل کند و حتی به پدر مرحومش نیز حسادت می‌ورزد. نگاه ژان به جهان سرشار از تصاویر ذهنی، استعاره‌ها و توهمات است. تابلوهای نقاشی پدرش برای او به موجوداتی زنده تبدیل می‌شوند که نگاهشان را به او می‌دوزند. 

ژان در مدرسه با تحقیر و طردشدگی مواجه است و تنها دلخوشی‌اش نقاشی و عشق بی‌حدش به مادرش است. ورود یک نقاش مرموز به زندگی ژان نقطه‌ی عطفی در داستان است. ژان نزد او به یادگیری نقاشی می‌پردازد و این تجربه به‌تدریج او را به‌سوی استقلال و رهایی از وابستگی‌های بیمارگونه سوق می‌دهد. در این مسیر، ژان با تضاد میان میل به هنرمندشدن و فشارهای اجتماعی و خانوادگی روبه‌روست و باید راه خود را در جهانی که او را نمی‌فهمد، پیدا کند. داستان با نگاهی شاعرانه و گاه تلخ، فرازونشیب‌های رشد، بلوغ، عشق و جدایی را از منظر ذهنی نوجوانی متفاوت روایت می‌کند.

چرا باید کتاب کودک توهم زده را بخوانیم؟

کتاب کودک توهم‌زده اثری است که با نگاهی متفاوت به دنیای نوجوانی، رابطه‌ی مادر و فرزند و جست‌وجوی هویت فردی می‌پردازد. روایت اول‌شخص و زبان تصویری کتابْ خواننده را به درون ذهن و احساسات شخصیت اصلی می‌برد و تجربه‌ای نزدیک از اضطراب، حسادت، عشق و تنهایی را به تصویر می‌کشد. این کتاب برای کسانی که به رمان‌های روان‌شناختی، داستان‌های شاعرانه و دغدغه‌های بلوغ و هویت علاقه دارند، فرصتی برای تأمل فراهم می‌کند. همچنین پرداختن به نقش هنر در رهایی و رشد شخصیت از دیگر ویژگی‌های برجسته‌ی این رمان است.

خواندن کتاب کودک توهم زده را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های روان‌شناختی، داستان‌های بلوغ و رشد و کسانی که دغدغه‌هایی چون هویت، تنهایی، رابطه‌ی مادر و فرزند یا نقش هنر در زندگی را دارند، مناسب است. همچنین خوانندگان آثار ادبیات فرانسه و دوستداران روایت‌های شاعرانه و استعاری از این کتاب لذت خواهند برد.

درباره ژنه‌ ـ‌ ژان کلو

ژنه‌ـ‌ژان کلو، زاده‌ی ۱۹ ژانویه‌ی ۱۹۱۳ و درگذشته‌ی ۴ نوامبر ۱۹۹۷، نقاش، طراح، شاعر، رمان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی بود. او در سال ۱۹۵۱ برای رمان مویِ جانور برنده‌ی جایزه‌ی دو مگو و در سال ۱۹۸۷ برای رمان کودکِ توهم‌زده برنده‌ی جایزه‌ی رونودو شد.

پس از پایانِ تحصیلاتِ حقوق، کلو مسیرِ زندگی‌اش را تغییر داد و در سال ۱۹۳۴ وارد مدرسه‌ی هنرهای زیبا در الجزیره شد. یک سال بعد، در ۱۹۳۵، به پاریس رفت و در مون‌پارناس کارگاهِ نقاشیِ خود را برپا کرد. او در زمینه‌هایِ ادبی و هنری جوایزِ گوناگونی دریافت کرد، از جمله جایزه‌ی مژور برای شعر و جایزه‌ی پل گیوم برای نقاشی. در ۱۹۳۶ شاگردِ مارسل گرومر و اوتون فریه در آکادمیِ اسکاندیناوی شد. کلو در آثار خود، هم به هنر انتزاعی عربی علاقه نشان داد و هم به نوعی انتزاع الهام‌گرفته از نقاشی‌هایِ غارِ لاسکو.

او در جریانِ جنگِ جهانیِ دوم، به دعوتِ ژاک سوستل به‌عنوان بازرس مأموریت‌هایِ فرانسه‌ی آزاد در الجزیره منصوب شد. در همان دوران، کتاب تبعید فرانسوی را منتشر کرد و جایزه‌ی مأموریتِ چاد‌ـ‌تبیستی را به دست آورد. در سال ۱۹۴۳ به لشکرِ لکلرک در شمالِ آفریقا پیوست و نقاشِ رسمیِ لشکر دوم زرهی شد. او در این دوران نقاشی‌ها و طراحی‌های بسیاری از طبیعت آفریقا خلق کرد.

در میان سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۵، کلو رمان‌هایی چون سیاهیِ تاکستان، ارواحِ زیر آفتاب و آبی آن‌سوی مرگ را نوشت و نمایش‌نامه‌ای با عنوانِ مکاشفه خلق کرد که به کارگردانیِ ژان‌‌ـ‌لویی بارو در تئاترِ اودئون اجرا شد. او شخصیتی عارف‌مسلک، آرمان‌گرا و گاه نومید داشت و از اعضایِ مکتب ادبی الجزیره بود؛ گروهی که نویسندگانی چون آلبر کامو، امانوئل روبلس و... در آن گرد هم آمده بودند.

از سال ۱۹۶۵ به‌ بعد، کلو تصمیم گرفت خود را به‌طور کامل وقف نقاشی کند. در سال ۱۹۹۱، مرور کاملی از آثارش در گالری هنر معاصر شومالیه و نیز نمایشگاهی در فضای پیر لاپورت در کلرمون‌ـ‌فران برگزار شد.

بخشی از کتاب کودک توهم زده

«زمانی که این قصه شروع می‌شود، من روی لبه‌ی تیغ هستم، چند زنبور اطراف گوش‌های‌ام می‌چرخند، قلب مهربان‌ام مانند یک آبنبات آن‌ها را جذب می‌کند. گاهی سربارم است. حدس می‌زنم با داشتن چنین قلبی بعدها تبدیل به چیزی که «آدم سربه‌راه» اسمش است نمی‌شوم. مادرم بیوه‌ی جنگ است. شغل کم‌اهمیتی در یک بانک دارد و من هم می‌خواهم نقاش شوم. نقاشی میان هزاران نقاش که بانشاط رنگ می‌زنند. همان‌طور که همچنین می‌توانیم مرده‌ای باشیم میان میلیاردها مرده‌ای که خاموش‌اند. غمْ بی غم. نقاش‌ها به دنیا می‌آیند و از دنیا می‌روند، تنها نور است که می‌ماند. مانند رؤیایی که درباره‌ی کسانی که این نور را زیبا دانسته‌اند چیزی نمی‌داند.»