کتاب تولدی دیگر

کتاب تولدی دیگر نوشته‌ی فروغ فرخزاد و توسط نشر دیوار منتشر شده است، یکی از مهم‌ترین مجموعه‌های شعر معاصر فارسی به‌شمار می‌آید. این اثر، مجموعه‌ای از شعرهای فروغ فرخزاد را در بر می‌گیرد که در دوره‌ای از زندگی او سروده شده‌اند و بازتابی از نگاه، احساسات و دغدغه‌های شاعر نسبت به جهان، عشق، تنهایی، زنانگی و زیستن هستند. تولدی دیگر با زبان و بیانی نو، تجربه‌های زیسته و ذهنیت شاعر را به تصویر می‌کشد و در قالب شعر آزاد، مرزهای سنتی شعر فارسی را پشت سر می‌گذارد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تولدی دیگر

کتاب تولدی دیگر اثری از فروغ فرخزاد است که در قالب مجموعه‌ای از شعرهای آزاد، تصویری از جهان‌بینی، احساسات و تجربه‌های شخصی شاعر را ارائه می‌دهد. این کتاب، نقطه‌ی عطفی در شعر معاصر فارسی محسوب می‌شود و با عبور از قالب‌های سنتی، به بیان دغدغه‌های فردی و اجتماعی می‌پردازد. شعرهای این مجموعه، از خاطرات کودکی و حسرت روزهای گذشته تا تجربه‌های عاشقانه، تنهایی، امید و ناامیدی، و جست‌وجوی معنای زندگی را در بر می‌گیرند. فروغ فرخزاد در تولدی دیگر، با زبانی صریح و بی‌پرده، به موضوعاتی چون هویت زنانه، آزادی، مرگ، تولد دوباره و معنای بودن می‌پردازد. ساختار کتاب، شامل شعرهایی با طول و موضوعات متنوع است که هرکدام، بخشی از جهان ذهنی و عاطفی شاعر را بازتاب می‌دهند. این مجموعه، نه‌تنها روایتگر تحولات درونی شاعر است، بلکه بازتابی از تغییرات اجتماعی و فرهنگی زمانه‌ی او نیز به‌شمار می‌آید.

خلاصه کتاب تولدی دیگر

شعرهای تولدی دیگر، طیفی از احساسات و تجربه‌های انسانی را در خود جای داده‌اند. فروغ فرخزاد در این مجموعه، از روزهای کودکی و خاطرات شیرین و تلخ آن آغاز می‌کند و با عبور از لحظات عاشقانه، جدایی، تنهایی و امید به آینده، به جست‌وجوی معنای زندگی و هویت فردی می‌پردازد. او با تصویرسازی‌های زنده و ملموس، لحظات ساده و روزمره را به تجربه‌هایی عمیق و شاعرانه بدل می‌کند. در شعرهایی مانند "تولدی دیگر"، شاعر از تاریکی و ناامیدی عبور می‌کند و به سوی روشنایی و تولد دوباره حرکت می‌کند. مضامینی چون عشق، مرگ، زنانگی، آزادی و جست‌وجوی معنا، در سراسر کتاب حضور دارند و هر شعر، دریچه‌ای تازه به جهان درونی شاعر می‌گشاید. فروغ فرخزاد با بیانی صادقانه و گاه تلخ، از رنج‌ها و امیدهایش می‌گوید و مخاطب را به تأمل درباره‌ی زندگی و هستی دعوت می‌کند.

چرا باید کتاب تولدی دیگر را بخوانیم؟

تولدی دیگر با زبان و نگاهی متفاوت، تجربه‌های زیسته و احساسات عمیق را به تصویر می‌کشد. این کتاب، برای کسانی که به دنبال کشف لایه‌های پنهان احساسات انسانی، دغدغه‌های زنان معاصر و جست‌وجوی معنای زندگی هستند، فرصتی برای هم‌دلی و تأمل فراهم می‌کند. شعرهای این مجموعه، با تصویرسازی‌های بدیع و بیان صریح، مرزهای سنتی شعر فارسی را پشت سر گذاشته‌اند و به موضوعاتی چون هویت، آزادی، عشق و مرگ پرداخته‌اند. خواندن این کتاب، امکان مواجهه با جهان ذهنی و عاطفی فروغ فرخزاد را فراهم می‌کند و دریچه‌ای به سوی تجربه‌های انسانی و اجتماعی می‌گشاید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن تولدی دیگر به علاقه‌مندان شعر معاصر فارسی، کسانی که دغدغه‌ی هویت، زنانگی، عشق و معنای زندگی دارند و افرادی که به دنبال تجربه‌ی زبان و بیانی نو در شعر هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب تولدی دیگر

«همهٔ هستی من آیهٔ تاریکی‌ست که تو را در خود تکرارکنان به سحرگاه شکفتن‌ها و رستن‌های ابدی خواهد برد من در این آیه تو را آه کشیدم، آه من در این آیه تو را به درخت و آب و آتش پیوند زدم * زندگی شاید یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن می‌گذرد زندگی شاید ریسمانی‌ست که مردی با آن خود را از شاخه می‌آویزد زندگی شاید طفلی‌ست که از مدرسه برمی‌گردد یا عبور گیج رهگذری باشد که کلاه از سر بر می‌دارد و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی‌معنی می‌گوید «‌صبح به‌خیر» زندگی شاید آن لحظهٔ مسدودی‌ست که نگاه من، در نی‌نی چشمان تو خود را ویران می‌سازد و در این حسی است که من آن را با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت در اتاقی که به اندازهٔ یک تنهایی‌ست دل من که به اندازهٔ یک عشق‌ست به بهانه‌های سادهٔ خوشبختی خود می‌نگرد به زوال زیبای گل‌ها در گلدان به نهالی که تو در باغچهٔ خانه‌مان کاشته‌ای و به آواز قناری‌ها که به اندازهٔ یک پنجره می‌خوانند آه... سهم من این‌ست سهم من این‌ست سهم من، آسمانی‌ست که آویختن پرده‌ای آن را از من می‌گیرد سهم من پایین رفتن از یک پلهٔ متروک‌ست و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن سهم من گردش حزن‌آلودی در باغ خاطره‌هاست و در اندوه صدایی جان دادن که به من می‌گوید: «‌دست‌هایت را دوست می‌دارم» دست‌هایم را در باغچه می‌کارم سبز خواهم شد، می‌دانم، می‌دانم، می‌دانم و پرستوها در گودی انگشتان جوهری‌ام تخم خواهند گذاشت گوشواری به دو گوشم می‌آویزم از دو گیلاس سرخ همزاد و به ناخن‌هایم برگ گل کوکب می‌چسبانم کوچه‌ای هست که در آن‌جا پسرانی که به من عاشق بودند، هنوز با همان موهای درهم و گردن‌های باریک و پاهای لاغر به تبسم‌های معصوم دخترکی می‌اندیشند که یک شب او را باد با خود برد کوچه‌ای هست که قلب من آن را از محل کودکی‌ام دزدیده است سفر حجمی در خط زمان و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن حجمی از تصویری آگاه که ز مهمانی یک آینه بر می‌گردد و بدین‌سان‌ست که کسی می‌میرد و کسی می‌ماند * هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می‌ریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد. من پری کوچک غمگینی را می‌شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد و دلش را در یک نی‌لبک چوبین می‌نوازد آرام، آرام پری کوچک غمگینی که شب از یک بوسه می‌میرد و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد»