کتاب کلوپ شانس و شادی

کتاب الکترونیکی «کلوپ شانس و شادی» نوشتهٔ ایمی تن و با ترجمهٔ ابراهیم فتوت، اثری داستانی است که نشر هیرمند آن را منتشر کرده است. این کتاب به روایت زندگی چهار زن مهاجر چینی و دخترانشان در آمریکا می‌پردازد و با نگاهی به گذشته و حال، پیوندهای خانوادگی، هویت و تفاوت‌های فرهنگی را بررسی می‌کند. «کلوپ شانس و شادی» در دستهٔ رمان‌های معاصر قرار می‌گیرد و با روایتی چندصدایی، تجربه‌های نسل‌های مختلف را به تصویر می‌کشد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب کلوپ شانس و شادی

«کلوپ شانس و شادی» از ایمی تن، رمانی چندلایه است که داستان چهار زن مهاجر چینی و دخترانشان را در آمریکا روایت می‌کند. این کتاب نخستین بار در دههٔ پایانی قرن بیستم منتشر شده و به‌سرعت جایگاه ویژه‌ای در ادبیات مهاجرت و ادبیات زنان پیدا کرده است. ساختار رمان به‌گونه‌ای است که هر فصل از زبان یکی از شخصیت‌ها روایت می‌شود و به‌تدریج، تصویر کاملی از زندگی، خاطرات و دغدغه‌های هر نسل شکل می‌گیرد. داستان‌ها در دو بستر زمانی و مکانی جریان دارند: چینِ پیش از انقلاب و آمریکا در دهه‌های بعد. این اثر با بهره‌گیری از عناصر داستانی و خاطره‌نویسی، به موضوعاتی چون هویت، تفاوت‌های فرهنگی، روابط مادر و دختر و تأثیر گذشته بر حال می‌پردازد. قالب کتاب، رمان است و با روایتی اپیزودیک، هر بخش را به یکی از زنان یا دختران اختصاص می‌دهد تا لایه‌های مختلف تجربهٔ مهاجرت و جست‌وجوی معنا را به تصویر بکشد.

خلاصه داستان کلوپ شانس و شادی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «کلوپ شانس و شادی» با مرگ یکی از اعضای اصلی کلوپ، سویوآن وو، آغاز می‌شود. پس از درگذشت او، دخترش جینگ‌می (جون) به‌درخواست پدرش جای مادر را در جمع دوستان قدیمی او می‌گیرد. این جمع، کلوپی است که چهار زن مهاجر چینی در سان‌فرانسیسکو تشکیل داده‌اند تا با بازی ماژونگ و گفت‌وگو، خاطرات و امیدهایشان را زنده نگه دارند. هر یک از این زنان، گذشته‌ای پر از رنج، مهاجرت و آرزوهای بر بادرفته دارند و هرکدام داستانی منحصر به‌فرد از چینِ قدیم و مسیر پرچالش مهاجرت به آمریکا را روایت می‌کند. در بخش‌هایی از کتاب، روایت‌ها به گذشته بازمی‌گردد و زندگی این زنان در چین، ازدواج‌های اجباری، جنگ، فقر و جدایی از خانواده را به تصویر می‌کشد. در سوی دیگر، دختران آن‌ها که در آمریکا بزرگ شده‌اند، با چالش‌های هویت، تفاوت‌های فرهنگی و انتظارات والدینشان روبه‌رو هستند. جینگ‌می، آن‌می، ویورلی و رز، هرکدام با مادرانشان رابطه‌ای پیچیده دارند و تلاش می‌کنند میان سنت‌های چینی و فرهنگ آمریکایی تعادل برقرار کنند. در طول داستان، رازها و ناگفته‌های گذشته آشکار می‌شود و دختران درمی‌یابند که ریشه‌هایشان تا چه اندازه بر زندگی و انتخاب‌هایشان تأثیر گذاشته است. روایت‌ها با طنز، اندوه و امید درهم‌آمیخته‌اند و درنهایت، پیوندهای خانوادگی و قدرت روایت‌های زنانه برجسته می‌شود.

چرا باید کتاب کلوپ شانس و شادی را بخوانیم؟

این کتاب با روایت چندصدایی و ساختار اپیزودیک، تجربهٔ مهاجرت، هویت و روابط میان‌نسلی را به‌شکلی ملموس و انسانی به تصویر می‌کشد. «کلوپ شانس و شادی» نه‌تنها داستان زندگی چهار زن و دخترانشان است، بلکه تصویری از چالش‌های فرهنگی، تفاوت نسل‌ها و تلاش برای یافتن معنا در میان دو جهان متفاوت را ارائه می‌دهد. خواندن این اثر فرصتی است برای درک بهتر پیچیدگی‌های روابط مادر و دختر، تأثیر گذشته بر حال و معنای واقعی خانواده در بستر مهاجرت و تغییر.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های خانوادگی، ادبیات مهاجرت، داستان‌های زنان و کسانی که دغدغهٔ هویت و تفاوت‌های فرهنگی دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال روایت‌هایی دربارهٔ پیوند نسل‌ها و تأثیر گذشته بر زندگی امروز هستند، «کلوپ شانس و شادی» انتخابی قابل توجه خواهد بود.

بخشی از کتاب کلوپ شانس و شادی

«کم‌کم می‌فهمی که چرا گریه‌کردن بی‌فایده است. اشک‌هایت نه تنها غصه‌ها را از بین نمی‌برد بلکه مایهٔ شادی بقیه می‌شود. این دقیقاً همان چیزی‌ست که باید بخاطرش یاد بگیری غصه‌ها را نادیده بگیری. پرهایی از پنج‌هزار کیلومتر آن طرف‌تر پیرزن قویی را به یاد آورد که سال‌ها پیش به‌ازای مبلغ ناچیزی در شانگهای خریده بود. همان‌طور که دست‌فروش بازارگرمی کرده بود این پرنده روزی آردکی بود که برای غازشدن گردن کشیده بود و حالا ببین زیباتر از آن است که خورده شود. بعداً همان زن و قو از اقیانوسی به وسعت هزاران کیلومتر گذشتند و به‌سمت آمریکا گردن کشیدند. زن در مسیر به‌آرامی برای قو زمزمه می‌کرد: «در آمریکا دختری کاملا شبیه به خود خواهم داشت؛ اما آنجا ارزش هیچ کس با بلندی صدای آروغ شوهرش سنجیده نخواهد شد. آنجا کسی نگاه بالابه‌پایین به او نخواهد داشت؛ چون مجبورش می‌کنم همیشه به انگلیسی روان حرف بزند. و آنجا آن‌قدر غرق خوشی خواهد بود که لازم نباشد غصهٔ چیزی را بخورد! وقتی این قو را به او بدهم بالاخره منظورم را می‌فهمد. موجودی که به چیزی بهتر از آنچه انتظار می‌رفت تبدیل شد.»