کتاب نقاشی های مچاله

کتاب «نقاشی های مچاله» نوشتۀ پیتر اچ. رینولدز و ترجمۀ محبوبه نجف خانی است و انتشارات علمی و فرهنگی آن را منتشر کرده است. 

درباره کتاب نقاشی های مچاله

کتاب نقاشی‌های مچاله دربارۀ رامون است که از نقاشی‌کردن لذت می‌برد و دائم در حال کشیدن چیزهای مختلف است. یک روز برادر بزرگ‌ترش به نقاشی‌های او می‌خندد و حرف‌های دلسردکننده درمورد آنچه رامون کشیده می‌گوید. حرف‌ها و رفتار اشتباه برادرش اعتمادبه‌نفس رامون را از بین می‌برد و باعث می‌شود رامون تمام نقاشی‌هایش را مچاله کند. اما رامون خواهر کوچولویی دارد که عاشق نقاشی‌های اوست و باوجود ناراحتی رامون نقاشی‌ مچاله‌شده‌اش را بر می‌دارد. آیا ماریسول می‌تواند انگیزۀ رامون را به او بازگرداند؟ 

پیتر اچ. رینولدز، نویسندۀ کتاب تلاش کرده است با زبان و تصاویر ساده، به موضوعات عمیقی مانند ارزش خلاقیت، پیداکردن استعداد، سخت‌کوشی برای رسیدن به هدف و نقش مهم به‌کارگیری واژه‌ها در زندگی افراد اشاره کند. ۲ کتاب دیگر او نقطه، «آسمان همیشه آبی نیست» نام دارند و پیتر اچ. رینولدز از این ۳ کتاب با عنوان سه‌گانهٔ خلاقیت‌شناسی یاد کرده است. او کتاب نقاشی‌های مچاله را معلم هنر دوران مدرسه‌اش تقدیم کرده است. همین کار نقش مهم و کلیدی معلم را در جرئت دادن به کودکان و بالابردن اعتماد به نفسشان نشان می‌دهد.

کتاب نقاشی‌های مچاله همچنین می‌تواند فعالیتی سرگرم‌کننده در کلاس‌های هنری باشد. کودکان با شنیدن این داستان و انجام فعالیتی مانند نقاشی‌کردن می‌توانند انگیزۀ درونی و اعتمادبه‌نفس خود را تقویت و خلاقیتشان را شکوفا کنند. آن‌ها همچنین به اهمیت تشویق‌کردن می‌برند.

خواندن کتاب نقاشی های مچاله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان ۶ تا ۱۲ ساله، معلمان هنر و مربیان مدرسه پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب نقاشی های مچاله

رامون عاشق نقاشی کشیدن بود. همه‌وقت. همه چیز. همه‌جا. روزی رامون داشت گلدان گل می‌کشید. برادرش، لیون، از بالای سرش خم شد و به نقاشی‌اش نگاه کرد. بعد زد زیر خنده و پرسید: مثلاً چی کشیدی؟

رامون از ناراحتی نتوانست جواب بدهد. فقط نقاشی‌اش را مچاله کرد و آن سر اتاق انداخت. از آن روز به بعد، صدای خنده‌های لیون همه‌اش توی گوش‌های رامون می‌پیچید و لحظه‌ای راحتش نمی‌گذاشت. او خیلی سعی می‌کرد نقاشی‌هایش درست مثل اصل باشند، اما آن‌ها هیچ‌وقت درست از کار در نمی‌آمدند.»