کتاب بیرون ذهن من

کتاب بیرون ذهن من نوشته‌ی شارون مایلز دراپر نویسنده آمریکایی است. در این کتاب ملودی شخصیت اصلی کتاب است. او دختری است که از کودکی مجبور بوده از ویلچر استفاده کند؛ اما مشکل اصلی او این نیست. اگر ملودی می‌توانست به بقیه‌ی بگوید که چه چیزهایی می‌داند و به چه چیزهایی فکر می‌کند همه‌چیز تغییر می‌کرد.

درباره کتاب بیرون ذهن من

ملودی مشکلی دارد که باعث شده است ارتباطش با دنیای بیرون به‌صورت کامل قطع شده باشد. او نمی‌تواند راه برود، نمی‌تواند حرف بزند، او حتی نمی‌تواند توانایی ذهنی‌اش را برای دیگران به نمایش بگذارد و قادر نیست با دیگران ارتباط برقرار کند. او می‌داند با دیگران فرق دارد، ذهنش کلماتی هستند که نمی‌تواند بیان‌شان کند. او نمی‌خواهد در کلاس کودکان با نیازهای خاص باشد، دوست دارد به همه ثابت کند که می‌تواند همراه با بقیه‌ی همسن و سالانش درس بخواند و در هوش چیزی از آن‌ها کم ندارد.

کتاب بیرون ذهن من بیش از هر چیز از استیصال ملودی در برقراری ارتباط با دنیای بیرون حرف می‌زند، تعدادی کلمه‌ی محدود روی سینی ویلچر او نصب شده است و ملودی وقتی چیزی نیاز دارد با انگشت به آن‌ها اشاره می‌کند اما این برایش کافی نیست. بالاخره با حمایت مادر و پدرش و همسایه‌شان خانم وی ملودی می‌تواند از کلاس ویژه بیرون بیاید و مثل بقیه در کلاس عادی درس بخواند.

کاترین دختری است که مسئولیت همراهی ملودی در کلاس آقای دیمینگ را برعهده دارد. اما چیزی که زندگی ملودی را عوض می‌کند حضورش در این کلاس نیست، خرید دستگاهی پیشرفته است که می‌تواند ذهن پیچیده‌ ملودی را نمایش می‌دهد و باعث می‌شود او بتواند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کند. تا جایی که ملودی در مسابقه هوش و اطلاعات عمومی بین‌استانی مقام می‌آورد، اما باز هم همکلاسی‌هایش حاضر به پذیرش او در کنار خودشان نیستند.

کتاب بیرون ذهن من در سی و سه فصل نوشته شده است. این کتاب جایزه‌ی ژوزت فرانک را از بنیاد کتاب کودک کالج بانک استریت برنده شده است. هم‌چنین این کتاب بهترین رمان سال ۲۰۱۱ ار نگاه معلمان و بهترین کتاب سال ۲۰۱۱ از دید دانش‌آموزان شده است. در پایان کتاب بیرون ذهن من مصاحبه‌ی کوتاهی با نویسنده، شارون مایلز دراپر شده است و او به سوالاتی درمورد خودش پاسخ داده است. هم‌چنین در پایان کتاب روش‌هایی را به ما معرفی کرده که می‌توانیم این کتاب را به‌صورت گروهی نیز مطالعه کنیم.

چرا باید کتاب بیرون ذهن من را مطالعه کنیم؟

کتاب‌هایی هستند که با آن‌ها زندگی می‌کنیم؛ نفس می‌کشیم، می‌خندیم، و قد می‌کشیم. با این رمان می‌توانیم کوله‌پشتیمان را پر از تجربه بکنیم بدون اینکه واقعا آن‌ها را تجربه کرده باشیم. اگر این رمان را نخوانید بدون اینکه خودتان بدانید چیزی کم خواهید داشت.

کتاب بیرون ذهن من بیش از هر چیز درباره تلاش ملودی برای ثابت کردن خودش است و می‌تواند نگاه هر خواننده‌ای را نسبت به توانایی کودکانی با شرایط خاص تغییر بدهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای نوجوانانی نوشته شده است که از خواندن رمان لذت می‌برند اما این کتاب به‌قدری زیبا و پرمفهوم است که در هر سنی که هستید می‌توانید آن را مطالعه کنید.

درباره شارون مایلز دراپر

شارون مایلز دراپر، در سال ۱۹۴۸ در آمریکا متولد شده است. شارون نویسنده آمریکایی کودکان و مدرس، مربی حرفه‌ای و معلم سال ملی سال ۱۹۹۷ است. او پنج بار برنده جایزه Coretta Scott King برای کتاب‌هایی درباره تجربه جوان و نوجوان آفریقایی-آمریکایی است. آثار شارون مایلز دراپر تا به حال جوایز بسیاری را از آن خود کرده‌اند. او به خاطر سریال‌های Hazelwood و Jericho ، Copper Sun ، Double Dutch ، Out of My Mind و Romiette و Julio شناخته شده است. از آثار او می‌توان به رمان‌های «اشک‌های یک ببر»، «باله‌ی جریکو» و « غم‌های نوامبر» اشاره کرد.

تکه هایی از کتاب بیرون ذهن من

فکر کنم حتی قبل از آنکه خودِ مامان بداند، فهمیده بودم قرار است یک بچه به دنیا بیاورد. بوی بدنش عوض شده بود، مثل یک صابونِ تازه. پوستش نرم و گرم‌تر شده بود. یک روز صبح که خواست از تخت بلندم کند، در نیمه‌ی راه دوباره روی بالش‌ها ولم کرد. گفت: "آه، بدجوری داری سنگین می‌شی ملودی. باید تمرینِ وزنه‌برداری کنم!" پیشانی‌اش عرق کرده بود. فکر نمی‌کردم وزنم زیاد شده باشد، این او بود که عوض شده بود. چند دقیقه‌ای روی صندلیِ کنار تختم نشست‌ و یکهو بلند شد و دوید بیرون. صدایش را از توی دست‌شویی می‌شنیدم که داشت بالا می‌آورد. کمی بعد با رنگِ ‌پریده برگشت. نفسش بوی دهان‌شویه می‌داد. همان‌طور که لباسم را عوض می‌کرد من و من‌کنان گفت: "حتما غذای ناجوری خورده‌م که این‌طور شدم..." ولی می‌دانستم فهمیده. شرط می‌بندم حسابی ترسیده بود. بالاخره وقتی مطمئن شد، کنارم نشست تا خبر را بگوید: "ملودی، باید یه خبر خوب بهت بدم!" همه‌ی سعی‌ام را کردم تا کنجکاو به نظر برسم. ـ قراره به زودی صاحب یه خواهر یا برادر بشی! خندیدم و سعی کردم بیشترین خوشحالی و تعجبم را نشانش بدهم. کمی خم شدم جلو تا بغلش کنم. بعد آرام به شکمش زدم و به خودم اشاره کردم. منظورم را فهمید. توی چشم‌هایم نگاه کرد و گفت: "دعا می‌کنیم این بچه چاق و چله و سالم باشه. ملودی، می‌دونی که ما دوستت داریم، همین‌طور که هستی دوستت داریم. ولی امیدواریم این بچه دردسرهایی رو که تو داری نداشته باشه." من هم، امیدوارم.