کتاب عادت های افراد موفق

کتاب عادت های افراد موفق نوشتهٔ اولا آدیسا و ترجمهٔ امیر دانا و رضا عمادانی است و انتشارات اندیشه آگاه آن را منتشر کرده است. چهار عادت ساده برای خودیاری که زندگی شما را تغییر می‌دهد و کمک می‌کند تا سریع‌تر به موفقیت برسید، در این کتاب آمده است.

درباره کتاب عادت های افراد موفق

همهٔ ما خواهان موفقیت هستیم، اما گاهی اوقات دانستن اینکه چطور به آن دست پیدا کنیم می‌تواند یک معما باشد. ممکن است نگران باشید که در مسیر اشتباه قرار گرفته‌اید. چگونه متوجه می‌شوید که در حال انجام کاری هستید که برای شما مناسب‌تر است؟ حتی زمانی که گام‌های لازم را می‌دانید، ممکن است برای اقدام کردن با مشکل مواجه شوید. ازاین‌رو باید رویکرد بهتری وجود داشته باشد. کتاب عادت های افراد موفق برای همه کسانی است که با مشکل عدم اعتمادبه‌نفس دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این کتاب به شما مهارت‌ها، نتایج و شیوه‌هایی را آموزش می‌دهد که منجر به دستیابی به هدف نهایی شما برای یافتن مسیر زندگی‌تان می‌شود، آن‌هم به شیوه‌ای که منطقی باشد و شما با آن ارتباط برقرار کنید. شما تصمیم می‌گیرید که چه دورنما و هدفی برای آینده‌تان داشته باشید و من به شما نشان می‌دهم که چگونه این کار را به‌درستی انجام دهید.

انگیزهٔ اولا آدیسا برای نوشتن این کتاب از اشتیاق او برای مشارکت مثبت در جامعه از طریق نوشتن نشئت گرفته است.

خواندن کتاب عادت های افراد موفق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر احساس می‌کنید اعتماد به نفس شما پایین است این کتاب برای شما نوشته شده است.

درباره اولا آدیسا

اولا آدیسا دارای مدرک فوق‌لیسانس مدیریت بازرگانی (MBA) و مدرک مهندسی است. او معتقد است که موفق‌بودن محدود به عقاید او یا دیگران نیست و همه تعاریف مختلفی از آن داریم که همخوان با شخصیت ما است. تلاش او در این کتاب به خوانندگان انگیزه می‌دهد تا به اوج موفقیت و به رأس هرم سلسله‌مراتبی نیازهای مزلو (خودشکوفایی) برسند.

او اهمیت داشتن ذهنیت درست را درک کرده و معتقد است که هرگز نباید از یادگیری دست کشید. او خودش را یک معلم، متخصص انگیزشی یا مربی زندگی نمی‌داند و به این عناوین هم علاقه‌ای ندارد. او دوستی است که به موفقیت شما علاقه‌مند است. 

بخشی از کتاب عادت های افراد موفق

«بسیاری از ما در جریان آزمون روان‌شناسی معروفی که برای شناسایی دو دسته افراد استفاده می‌شود، قرار داریم. یک لیوان شیشه‌ای شفاف را برمی‌داریم تا نیمه پُر از آب می‌کنیم، سپس از خانواده و دوستان می‌خواهیم که آن را توصیف کنند. به‌احتمال‌زیاد، هرکس که به این سؤال پاسخ می‌دهد، یا می‌گوید که لیوان تا نیمه پُر از آب است یا می‌گوید که نیمی از آن خالی است. ما متوجه شده‌ایم افرادی که نیمه پُر لیوان را می‌بینند، افرادی خوش‌بین هستند، یعنی کسانی که تمایل دارند جنبه مثبت هر موقعیت را در نظر بگیرند. کسانی که نیمه خالی لیوان را می‌بینند، افرادی بدبین هستند (اگرچه اکثر آن‌ها ترجیح می‌دهند که واقع‌بین خطاب شوند)؛ اما یک‌لحظه صبر کنید، تمام ماجرا همین بود؟ بسیار خوب. می‌خواهید جور دیگری فکر کنیم؟ آیا همه افراد باید در این دو دسته قرار بگیرند؟ آیا استثنایی وجود دارد؟ ما می‌دانیم که حجم آب داخل لیوان، صرف‌نظر از نگاه مثبت و منفی افراد، یکسان است. اجازه دهید این موضوع را با مثالی از زندگی که به آن شباهت دارد بیان کنیم. اگر همین حالا ۱۰ هزار دلار در حساب بانکی خود داشته باشید، دیگر فرقی نمی‌کند که احساس کنید ثروتمند هستید یا فقیر و یا اینکه این مبلغ نیمی از پاداش بازنشستگی شما است یا نیمی از بدهی‌هایتان. حقیقت این است که اگر امروز کاری انجام ندهید، باز فردا هم همین مبلغ را در حسابتان خواهید داشت و همه‌چیز یکسان خواهد بود.

به‌عنوان انسان مایلیم که احساس راحتی کنیم. مثبت‌اندیشی و منفی‌گرایی هرکدام می‌توانند باعث شوند که نسبت به شرایط فعلی خود احساس آرامش کنیم. نکته اینجاست که نه مثبت‌اندیشی و نه منفی‌گرایی، شرایط را بهتر یا بدتر نمی‌کند. بااین‌حال، کاری می‌کنند که ما نسبت به شرایط خود حس بهتر یا بدتری داشته باشیم. البته به‌طورمعمول دوست داریم که احساس بهتری داشته باشیم.

به‌طور جالب‌توجهی همان‌طور که تاکنون متوجه شدید، آزمون روان‌شناختی مذکور پاسخی درست یا غلط ندارد. بلکه هدف آن مشخص کردن نوع افراد بر اساس پاسخ‌هایی است که می‌دهیم. مطابق با بافت آزمون فرض می‌کنیم که دیدن نیمه پُر لیوان نشانگر گرایش فرد به دستاوردها یا موفقیت‌های عالی است. در مقابل، دیدن نیمه خالی لیوان نشانگر دستیابی به موفقیت‌های اندک یا شکست است. همچنین می‌توانیم سطح میانی را به‌عنوان معمولی بودن فرد در نظر بگیریم.

زمانی که یکی از دوستانم همین سؤال را از من پرسید، پاسخی که دادم نشان‌دهنده شخصیت من بود. می‌دانم که تنها عمل کردن منجر به نتیجه می‌شود؛ خواه یک عمل خوب باشد و خواه یک عمل بد. توصیف من از لیوان آب متفاوت بود، من گفتم:

«نیمه پُر یا خالی لیوان مهم نیست. لیوان گنجایشی دارد که برای پُر شدن یا خالی شدن باید به آن اضافه یا از آن کم شود».

بدون عمل، به‌جای تمرکز بر پُر کردن یا خالی کردن لیوان برای یک نوشیدنی دیگر، صرفاً به این باور که نیمی از آن پُر یا خالی است می‌چسبیم!»